رجب پاشا و بند بازی با طناب ایران
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
صادق پورصادق: روابط بین ایران و ترکیه از دیرباز آمیخته ای از رقابت و رفاقت بوده است. این دو قدرت منطقه ای در تامین امنیت همدیگر سهم بسیاری دارند و همینطور در تامین منافع و نیاز های اقتصادی و تجاری خود. ولی به حکم سیاست و به عنوان دو قدرت همطراز منطقه ای در برخی از مناطق به مثابه دو رقیب، مقابل هم قرار می گیرند.
از شبه جزیره بالکان گرفته تا مرز های چین، ایران و ترکیه دارای منافع مشترک، موازی و متضاد هستند. اما در خاورمیانه عربی با مخلوط شدن رقابت قدرت های منطقه ای با مذهب، ایران و ترکیه علی رغم منافع مشترک امنیتی و سیاسی بسیار، با شروع اتفاقات سوریه و عراق در دو جبهه مقابل هم آرایش گرفته اند.
از شروع مسئله سوریه، ترکیه با حسادت ورزی کودکانه به موقعیت ویژه ایران در عراق و سوریه در یک حرکت خصمانه با همدستی دولت های مرتجع عربی دولت قانونی سوریه را آماج حملات غیر مستقیم امنیتی، اطلاعاتی و نظامی قرار داد و با پاره کردن رشته همسایگی، تروریست های خشن و بی منطق را که از جای جای جهان گردآوری شده بودند با آغوش باز پذیرفت و به سوریه انتقال داد. بدون شک اگر حمایت ترکیه از تروریست ها نبود بحران سوریه در این حد عمق نمی یافت و به سرعت مدیریت می شد.
اما دولت ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان از اول قدرت گرفتن در ترکیه در اشکال گوناگونی مورد حمایت و پشتیبانی ایران بودند و ایران با باز کردن بازار مصرف بزرگ خود به روی تجار و صنعت گران ترکیه سهم بزرگی از توفیق مدیران اقتصادی اردوغان در تسریع روند توسعه اقتصادی کشور ترکیه داشت که در اواخر دهه نود میلادی به مرز ورشکستگی کامل رسیده بود.
در عرصه سیاسی نیز ایران در برهه های زیادی سخاوتمندانه اردوغان را حمایت کرد و چشم بر نا رفیقی های رجب پاشا بست. اما این رفتار ایران برای رهبر بی رقیب این روز های ترکیه نه یک لطف دوستانه بلکه به مثابه یک وظیفه قلمداد می شود. بر همگان معلوم است در شب کودتا که دوستان نزدیک ترکیه چراغ ها را از اول شب خاموش کردند و خود را به خواب زدند اگر حمایت ایران نبود اتفاقات به گونه دیگری رقم می خورد و شاید اردوغان نیز مانند رفیق اخوانی اش در مصر، اکنون پشت میله های زندان خود را رئیس جمهور قانونی ترکیه خطاب می کرد.
اما نخست وزیر ترکیه در چند روز گذشته ایران را به تکرار کربلای دیگری تهدید کرده و غیر مستقیم بنوعی هشدار داده که خطر یک جنگ مذهبی در منطقه به شدت بالا رفته است. تاریخ به خوبی گواه می دهد که کربلا بر حسین تحمیل شد زمانی که ظالمانه از هر سو به او یورش بردند و او را در بیابانی بی آب و علف محاصره نمودند. و آخر کار به بیرحمانه ترین شکلی که هم اکنون دوستان تروریست ترکیه در سوریه و عراق انجام می دهند او را شهید کردند.
نمی دانیم تحمل و شکیبایی ایران در مقابل رفتار های مغرضانه ترکیه تا چه زمانی ادامه خواهد یافت. دیپلمات ها می گویند تحمل ایرانی ها ممکن است طولانی باشد اما قطعا ابدی نخواهد بود. بند بازی ترک ها با طناب ایران برای مردم ایران هم که ملت ترکیه را همچون برادر خود می دانند تصویر ناراحت کننده ای پیدا کرده و این هشداری است که سیاستمداران ترکیه باید آن را جدی بگیرند.
