راهکار پاسخگویی دولت به منتقدان؛
آقای رئیس جمهور، گاهی با «زبان رسا» سخن نگویید!
البته روحانی در مقابل بیان چنین جملاتی از سوی رقیب انتخاباتی خود و وقتی متوجه عصبانیتش در پاسخگویی به یک سؤال شده بود، سعی کرد فضا را تلطیف کند و پاسخ داد: «من عصبانی نشدم! با صدای رسا صحبت کردم!»؛ اما گویا صدای آقای رئیس جمهور خیلی رساست، زیرا ایشان از سال 92 تاکنون منتقدان خود، چه آنهایی که انتقاد سازنده مطرح کرده و چه آنهایی که انتقاد مغرضانه داشته اند را بارها با «صدای رسا» مورد خطاب قرار داده اند.
هفتم خرداد ماه 1392 و در جریان مناظره های انتخاباتی کاندیداهای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بود که یک بحث جدی بین دو کاندیدا یعنی «محسن رضایی» و «حسن روحانی» درگرفت. این مسأله باعث شد که رضایی از برافروخته شدن روحانی برای پاسخ به یک سؤال انتقاد کند و این رویه او را راه نادرستی برای پاسخ گفتن به انتقادات منتقدان بداند.
به گزارش «تابناک» در بخشی از مناظره های انتخاباتی سال 92، «محسن رضایی» ضمن نقد راهبرد هسته ای درباره به تعلیق رساندن فعالیت های هسته ای توسط روحانی و به تحریم کشاندن کشور در دوره جلیلی، گفت: «چه در زمان آقای جلیلی و چه در زمان آقای روحانی افراط و تفریط هایی صورت گرفته است. نباید این طور خود را حق مطلق بدانیم، پس اشکال ها و ضعف های ما کجا بود؟»
روحانی در پاسخ به انتقادات رضایی، اظهار کرد: «آقای رضایی با یک لحنی صحبت می کنند، مثل اینکه ایشان نظرات دقیقی داشتند و آن نظرات اجرا نشد. آقای رضایی! جنابعالی همان کسی هستید که در جمع گفتید که شورای امنیت سازمان ملل به مراتب بهتر از شورای حکام است و آقای روحانی چرا جلوی این کار را گرفته است که پرونده از شورای حکام نرود به شورای امنیت! شما همان هستید، آن وقت اینجا ما را نصیحت می کنید.
رئیس دولت یازدهم که در آن برهه، یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری بود، گفت: من نمی خواهم اینها را بگویم، چون شما آغاز کننده هستید، من اینها را می گویم. من نظرات دیگر شما را هم دارم. اولین جلسات هسته ای که ما گذاشتیم و به کلی سری بود، کدام سایت افشا کرد، چه کسانی در جلسه سران بودند که همه ناراحت شدند؟ آقای دکتر ولایتی حضور داشت آنجا و دید که کدام سایت بود افشا کرد و اینجا خیلی حرفهاست و نباید گفته شود و جای این بحث ها نیست.
اما «محسن رضایی» در پاسخ به برافروخته شدن روحانی برای پاسخ یک پرسش عنوان کرد: بحث من این بود که آیا نمی شد شما با هزینه کمتری این کار را می کردید؟ نباید این طور خود را حق مطلق بدانیم؛ پس اشکال ها و ضعف های ما کجاست؟ «شما ببنید سؤال من چقدر مؤدبانه است. آقای روحانی اگر بخواهند با این عصبانیت و با این داد و بیداد کردن سکان کشور را به دست بگیرد، خدا رحم کند به این کشور. ما باید خونسردی مان را حفظ کنیم. من که کسی را تخریب نکردم، من یک سؤال مودبانه پرسیدم».
البته روحانی در مقابل بیان چنین جملاتی از سوی رقیب انتخاباتی خود و وقتی متوجه عصبانیتش در پاسخگویی به یک پرسش شده بود، سعی کرد فضا را تلطیف کند و پاسخ داد: «من عصبانی نشدم! با صدای رسا صحبت کردم!»؛ اما گویا صدای آقای رئیس جمهور خیلی رساست، چون ایشان از سال 92 تاکنون بارها منتقدان خود را ـ چه آنهایی که انتقاد سازنده مطرح کرده و چه آنهایی که انتقاد مغرضانه داشته اند ـ با «صدای رسا» مورد خطاب قرار داده اند.
هرچند «حسن روحانی» بارها در سخنان خود بر لزوم احترام گذاشتن به نظریات منتقدان تأکید کرده و همواره اهمیت مسأله نقادی را یادآور شده، گویا صرفا این موضوعات را به عنوان یک ژست سیاسی و در حد حرف مطرح می کند؛ چراکه بارها و بارها پس از سال 92 شاهد عصبانیت او در مقابل منتقدان دولت بوده ایم.
به کارگیری الفاظی نظیر «تازه به دوران رسیده ها»، «ترسوها»، «بزدل ها»، «عقب مانده ها»، «بروند به جهنم»، «عصر حجری ها»، «افرادی که خطای دید دارند»، «عادت دارند از دیوار بالا بروند»، «هوچی بازها»، «بی شناسنامه ها»، «کم سوادند»، «کودک اند»، «تازه انقلابی شده اند»، «کودکانی که به دنبال سیب و گلابی آمده اند»، «حرف های صد من یک غاز» و ... بخشی از کلماتی است که روحانی در سه سال گذشته در مقابل منتقدان خود به کار برده است؛ مسأله ای که به نظر می رسد فقط حرارت آتش انتقاد را برافروخته می کند.
قطعا باید در مقابل خدمات ارائه شده از سوی دولت زبان به تعریف هم گشود و تلاش های دولتمردان را ارج نهاد، اما رئیس جمهور محترم حتما توجه دارند که بیان انتقاد از عملکردها قطعا برای جلوگیری از پیشرفت امور و کارها نیست، بلکه منتقدان منصف نگاهشان به پیشبرد اقدامات و بهتر شدن عملکردهاست، لذا بیان چنین کلماتی در مقابل نقدهای مطرح نسبت به عملکرد دولت قطعا نه تنها دردی دوا نمی کند، بلکه دردها و مشکلات را بیشتر و بیشتر می کند.
یکی از عرصه های تاخت و تاز ناروای آقای روحانی به منتقدان سخنانی بود که ایشان دیروز شنبه در «همایش روز ملی روستا و عشایر» ـ که در سالن اجلاس سران برگزار شد ـ بر زبان راند. رئیس جمهور در این مراسم با تأکید بر اینکه باید دعواهای کودکانه در کشور پایان یابد، گفت: باید رسانه های ما از دروغ، اتهامات، اختلاف، ایجاد تفرقه و جناح بندی های غیر ضروری دست بردارند.
وی در نخستین اظهارنظر رسمی درباره تغییر کابینه گفت: هدف کشور توسعه و تعالی است و هدف دولت، خدمت به جامعه و مردم است. گاهی در راه خدمت، نیاز به تثبیت مدیر است و گاهی نیز نیاز به تغییر. اگر دولت برای ثبات وزیر عوض نکند، سایت های بداخلاق می گویند چرا دولت این وزرا را عوض نمی کند، می رود تغییر ایجاد کند، همان بداخلاق ها می گویند چرا عوض می کند؟
رئیس جمهور باید توجه داشته باشد که اصل کار ایشان برای ایجاد تغییر در بدنه دولت مورد انتقاد رسانه ها و منتقدان نیست؛ چرا که این موضوع جزو اختیارات قانونی رئیس جمهور است و هیچ کس قصد دخالت در اختیارات ایشان را ندارد. آنچه مورد انتقاد حتی برخی حامیان دولت هم هست، این است که با توجه به مشکلات کشور در حوزه اقتصادی، چرا ایشان دست به تغییرات در حوزه های فرهنگی و اجتماعی زده است و بهتر بود، بخشی از حوزه های صنعتی و اقتصادی هم نظیر آنچه حجت الاسلام مسیح مهاجری (مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی و از نزدیکان آیت الله هاشمی رفسنجانی و حجت الاسلام روحانی) مطرح کرده است، ترمیم می شد.
البته مثل اینکه آقای روحانی خود هم از مشکلات حوزه اقتصادی و صنعتی آگاه است، چون در همین همایش، «اشتغال» را مشکل اصلی کشور عنوان می کند، اما در پاسخ به منتقدان این حوزه چنین پاسخ می دهد که «پیشنهاد و انتقاد کنیم، ولی "حرف های صد من یک غاز" که ارزشی ندارد و ذهن مردم را مشوش می کند، نزنیم. دست به دست هم دهیم با نیکوکاری و پرهیزکاری کشور را احیا کنیم».
به نظر می رسد، ارج گذاشتن به نظریات منتقدان بدون «عصبانیت» و «رسا شدن صد» راه پیشرفت و پیشبرد اهداف دولت و کشور می تواند قلمداد شود، بدین شکل که با اهمیت قائل شدن برای نظرات منتقدان و تلاش برای رفع زمینه های انتقاد، زمینه را برای تعالی اهداف فراهم کنیم که در این بین دولت و رئیس جمهور نقش مهم و بسزایی دارند.
به گزارش «تابناک» در بخشی از مناظره های انتخاباتی سال 92، «محسن رضایی» ضمن نقد راهبرد هسته ای درباره به تعلیق رساندن فعالیت های هسته ای توسط روحانی و به تحریم کشاندن کشور در دوره جلیلی، گفت: «چه در زمان آقای جلیلی و چه در زمان آقای روحانی افراط و تفریط هایی صورت گرفته است. نباید این طور خود را حق مطلق بدانیم، پس اشکال ها و ضعف های ما کجا بود؟»
روحانی در پاسخ به انتقادات رضایی، اظهار کرد: «آقای رضایی با یک لحنی صحبت می کنند، مثل اینکه ایشان نظرات دقیقی داشتند و آن نظرات اجرا نشد. آقای رضایی! جنابعالی همان کسی هستید که در جمع گفتید که شورای امنیت سازمان ملل به مراتب بهتر از شورای حکام است و آقای روحانی چرا جلوی این کار را گرفته است که پرونده از شورای حکام نرود به شورای امنیت! شما همان هستید، آن وقت اینجا ما را نصیحت می کنید.
رئیس دولت یازدهم که در آن برهه، یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری بود، گفت: من نمی خواهم اینها را بگویم، چون شما آغاز کننده هستید، من اینها را می گویم. من نظرات دیگر شما را هم دارم. اولین جلسات هسته ای که ما گذاشتیم و به کلی سری بود، کدام سایت افشا کرد، چه کسانی در جلسه سران بودند که همه ناراحت شدند؟ آقای دکتر ولایتی حضور داشت آنجا و دید که کدام سایت بود افشا کرد و اینجا خیلی حرفهاست و نباید گفته شود و جای این بحث ها نیست.
اما «محسن رضایی» در پاسخ به برافروخته شدن روحانی برای پاسخ یک پرسش عنوان کرد: بحث من این بود که آیا نمی شد شما با هزینه کمتری این کار را می کردید؟ نباید این طور خود را حق مطلق بدانیم؛ پس اشکال ها و ضعف های ما کجاست؟ «شما ببنید سؤال من چقدر مؤدبانه است. آقای روحانی اگر بخواهند با این عصبانیت و با این داد و بیداد کردن سکان کشور را به دست بگیرد، خدا رحم کند به این کشور. ما باید خونسردی مان را حفظ کنیم. من که کسی را تخریب نکردم، من یک سؤال مودبانه پرسیدم».
البته روحانی در مقابل بیان چنین جملاتی از سوی رقیب انتخاباتی خود و وقتی متوجه عصبانیتش در پاسخگویی به یک پرسش شده بود، سعی کرد فضا را تلطیف کند و پاسخ داد: «من عصبانی نشدم! با صدای رسا صحبت کردم!»؛ اما گویا صدای آقای رئیس جمهور خیلی رساست، چون ایشان از سال 92 تاکنون بارها منتقدان خود را ـ چه آنهایی که انتقاد سازنده مطرح کرده و چه آنهایی که انتقاد مغرضانه داشته اند ـ با «صدای رسا» مورد خطاب قرار داده اند.
هرچند «حسن روحانی» بارها در سخنان خود بر لزوم احترام گذاشتن به نظریات منتقدان تأکید کرده و همواره اهمیت مسأله نقادی را یادآور شده، گویا صرفا این موضوعات را به عنوان یک ژست سیاسی و در حد حرف مطرح می کند؛ چراکه بارها و بارها پس از سال 92 شاهد عصبانیت او در مقابل منتقدان دولت بوده ایم.
به کارگیری الفاظی نظیر «تازه به دوران رسیده ها»، «ترسوها»، «بزدل ها»، «عقب مانده ها»، «بروند به جهنم»، «عصر حجری ها»، «افرادی که خطای دید دارند»، «عادت دارند از دیوار بالا بروند»، «هوچی بازها»، «بی شناسنامه ها»، «کم سوادند»، «کودک اند»، «تازه انقلابی شده اند»، «کودکانی که به دنبال سیب و گلابی آمده اند»، «حرف های صد من یک غاز» و ... بخشی از کلماتی است که روحانی در سه سال گذشته در مقابل منتقدان خود به کار برده است؛ مسأله ای که به نظر می رسد فقط حرارت آتش انتقاد را برافروخته می کند.
قطعا باید در مقابل خدمات ارائه شده از سوی دولت زبان به تعریف هم گشود و تلاش های دولتمردان را ارج نهاد، اما رئیس جمهور محترم حتما توجه دارند که بیان انتقاد از عملکردها قطعا برای جلوگیری از پیشرفت امور و کارها نیست، بلکه منتقدان منصف نگاهشان به پیشبرد اقدامات و بهتر شدن عملکردهاست، لذا بیان چنین کلماتی در مقابل نقدهای مطرح نسبت به عملکرد دولت قطعا نه تنها دردی دوا نمی کند، بلکه دردها و مشکلات را بیشتر و بیشتر می کند.
یکی از عرصه های تاخت و تاز ناروای آقای روحانی به منتقدان سخنانی بود که ایشان دیروز شنبه در «همایش روز ملی روستا و عشایر» ـ که در سالن اجلاس سران برگزار شد ـ بر زبان راند. رئیس جمهور در این مراسم با تأکید بر اینکه باید دعواهای کودکانه در کشور پایان یابد، گفت: باید رسانه های ما از دروغ، اتهامات، اختلاف، ایجاد تفرقه و جناح بندی های غیر ضروری دست بردارند.
وی در نخستین اظهارنظر رسمی درباره تغییر کابینه گفت: هدف کشور توسعه و تعالی است و هدف دولت، خدمت به جامعه و مردم است. گاهی در راه خدمت، نیاز به تثبیت مدیر است و گاهی نیز نیاز به تغییر. اگر دولت برای ثبات وزیر عوض نکند، سایت های بداخلاق می گویند چرا دولت این وزرا را عوض نمی کند، می رود تغییر ایجاد کند، همان بداخلاق ها می گویند چرا عوض می کند؟
رئیس جمهور باید توجه داشته باشد که اصل کار ایشان برای ایجاد تغییر در بدنه دولت مورد انتقاد رسانه ها و منتقدان نیست؛ چرا که این موضوع جزو اختیارات قانونی رئیس جمهور است و هیچ کس قصد دخالت در اختیارات ایشان را ندارد. آنچه مورد انتقاد حتی برخی حامیان دولت هم هست، این است که با توجه به مشکلات کشور در حوزه اقتصادی، چرا ایشان دست به تغییرات در حوزه های فرهنگی و اجتماعی زده است و بهتر بود، بخشی از حوزه های صنعتی و اقتصادی هم نظیر آنچه حجت الاسلام مسیح مهاجری (مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی و از نزدیکان آیت الله هاشمی رفسنجانی و حجت الاسلام روحانی) مطرح کرده است، ترمیم می شد.
البته مثل اینکه آقای روحانی خود هم از مشکلات حوزه اقتصادی و صنعتی آگاه است، چون در همین همایش، «اشتغال» را مشکل اصلی کشور عنوان می کند، اما در پاسخ به منتقدان این حوزه چنین پاسخ می دهد که «پیشنهاد و انتقاد کنیم، ولی "حرف های صد من یک غاز" که ارزشی ندارد و ذهن مردم را مشوش می کند، نزنیم. دست به دست هم دهیم با نیکوکاری و پرهیزکاری کشور را احیا کنیم».
به نظر می رسد، ارج گذاشتن به نظریات منتقدان بدون «عصبانیت» و «رسا شدن صد» راه پیشرفت و پیشبرد اهداف دولت و کشور می تواند قلمداد شود، بدین شکل که با اهمیت قائل شدن برای نظرات منتقدان و تلاش برای رفع زمینه های انتقاد، زمینه را برای تعالی اهداف فراهم کنیم که در این بین دولت و رئیس جمهور نقش مهم و بسزایی دارند.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۵۳
انتشار یافته: ۱
تابناک کاملا واضحه که رویکردتو کردی ضد روحانی و از تعداد منفی و مثبتا معلومه ریزش بیننده داری