رازهای واردات ريل و جفا به توليد داخل

توليد ريل در ذوب آهن اصفهان با ظرفيت سالانه 400 هزار تن راه اندازي شد و با توجه به اينكه حداكثر مصرف نياز داخلي كشور به ريل در حدود 200 هزار تن در سال است  اما  همچنان خبرهاي از قراردادهاي وارداتي جديد با كشورهاي خارجي به گوش می‌رسد. 

به گزارش «تابناک اقتصادی»، عمده مصرف ريل در كشور ما براي احداث خطوط راه آهن جديد، ریل‌های  UIC60  و UIC54  و براي تعمير خطوط قديمي ريل  U33   است كه به طور كامل توسط كارخانه نورد تازه تاسيس ذوب آهن اصفهان با تكنولوژي آلمان قابل توليد است . در همين حال شركت راه آهن سعي در تسريع و عملیاتی نمودن طرح‌های واردات ريل در سكوت خبري دارد ولي اهميت اين موضوع براي شرکت‌های كه به ايران ريل صادر می‌نمایند و مانورهاي تبليغاتي آن‌ها روي اين موضوع باعث رسانه اي شدن اين بحث‌ها می‌شود.

ذوب آهن اصفهان براي تمامي ایرانی‌ها نامي آشناست، به غیر از فوتبالی‌ها كه به واسطه  نايب قهرماني اين تيم در آسيا با شركت ذوب آهن اصفهان آشنا و مأنوس هستند بقيه مردم هم به خوبي ميدانند كه اين قدیمی‌ترین فولاد ساز خاورميانه در حدود نيم قرن است كه سقف بالاي سر خيلي از آن‌ها را ايمن كرده است. البته تعابيري مانند مادر صنعت ايران يا خط مقدم جبهه صنعت نيز براي نگاه وفادارانه بسياري از فعالان صنعت ايران به اين كارخانه قديمي است كه دوران كارآموزي اكثر فعالان صنعتي در اين واحد سپري شده است ، اما  با اين وجود ذوب آهنی‌ها در دو سه سال اخير چندين بار پروژه توليد ريل ملي را به تعويق انداختند تا اينكه احمد صادقي كه حدود يك دهه مديريت بر ذوب آهن اصفهان در دوران پس از جنگ تحميلي را بر عهده داشت بار ديگر هدايت اين مجتمع صنعتي را عهده دار شد. اين تكنوكرات کار بلد توليد ريل را در ذوب آهن اصفهان عملياتي نمود و با وجود تحریم‌ها و شرايط سخت صنعت فولاد جهان توانست با كمك تیم‌های فني و توسعه اي خود در شهريورماه ريل ملي را با بالاترين استانداردها توليد نمايد و ايران را جزء تعداد انگشت شماري كشور توليد كننده اين محصول فولادي با ارزش افزوده بالا قرار دهد.

از سوي ديگر راه آهنی‌ها با توجه به مزیت‌های استفاده از ارز موجود در برابر فروش نفت در كشورهايي نظير چين ، هند و تركيه سعي بر به‌کارگیری اين مزيت و واردات ريل داشته و دارند. سال گذشته شركت دولتي آهن و فولاد هند كه در زير فشار سهامداران و رسانه هاي هند بود توانست با علني نمودن قرارداد فروش 250 هزار تن ريل به ايران شرايط خود را سروسامان دهد. طي چند روز گذشته نيز كاردمير كار مشابهي انجام داده كه قرارداد 150 هزار تن صادرات شمش به ايران را رسانه اي و خبر از بارگيري 10 هزار تن اول ريل به مقصد ايران و اميد براي شروع صادرات به بازارهاي اروپايي را مطرح نموده است.

سؤال اينجاست كه چرا دستورات واضح و روشنگرانه مقام رهبري در حمايت از توليد ملي این چنین با بي توجهي راه آهن و دولت روبروست. آيا شرايط ريل توليد شده با تكنولوژي آلمان نمی‌تواند انتظارات راه آهن را برآورده سازد در حالي كه ریل‌های هندي و چيني و تركيه اي چنين پتانسيلي را دارند؟

مديرعامل راه آهن چندي پيش در رسانه‌ها اعلام نمود حاضر است در مقابل طلب‌های كه از محل حمل سنگ آهن از ذوب آهن اصفهان دارد مقداري ريل U33 جهت بازسازي خطوط آهن قديمي خريداري نمايد كه همين موضوع نيز نشان‌دهنده نارضايتي راه آهن از توليد ريل داخليست. سرمايه گذاري يك فولادساز قابل اطمينان كشور براي توليد محصولي كه بزرگ‌ترین مصرف كننده آن راه آهن  است آيا اعتماد اين توليدكننده صاحب نام فولاد به راه آهن را مشخص نمی‌نماید ؟ وظيفه راه آهن جمهوري اسلامي ايران در حمايت از توليد داخلي و اين تلاش براي دست يابي به خودكفايي در توليد ريل چيست؟

به طور قطع تمام صنعت فولاد ايران و دلسوزان كشور منتظر پاسخ‌های شفاف و عکس‌العمل مناسب دولت در اين خصوص می‌باشند.