ساخت ساختمان مجلس در بهارستان از آغاز اشتباه بود

چند سالی ‌می‌شود که نام میدان بهارستان (همان‌ جایی که از به توپ بسته‌ شدن مجلس مشروطه تا نهضت ملی‌ شدن نفت و روزهای کودتا را در دل خود ثبت و ضبط کرده بود) دوباره با نام مجلس و پارلمان گره خورده است.
 
به گزارش «تابناک»، سال ۸۳ وقتی مجلس شورای اسلامی به ساختمان جدیدش در نزدیکی میدان بهارستان منتقل شد، کمتر کسی تصور می‌کرد، این ساختمان با این ابعاد قرار باشد پا را فراتر از ۲۵ هزار متر بگذارد؛ اما پس از چند سال، زمزمه‌های توسعه آن به گوش رسید و کم‌کم سر و کله اسکلت‌های بتنی و چند طبقه در اطراف مجلس بهارستان، یعنی دیوار به‌ دیوار ساختمان مجلس مشروطه و مدرسه عالی شهید مطهری پیدا شد؛ ساختمان‌هایی که در آغاز قرار بود دفاتر کار نمایندگان و محل کمیسیون‌های تخصصی مجلس باشند، در فضایی بزرگ‌تر از دفاتر کوچک فعلی.

اما کمی بعد در ضلع جنوبی محوطه نیز اسکلت‌های دیگری قد برافراشتند. این‌ بار ساختمان کتابخانه و مرکز اسناد و مرکز پژوهش‌ها، مراکزی بودند که روی تابلوی نصب‌ شده در مقابل این اسکلت عظیم نوشته شدند، ولی اکنون درست پشت همین بنای غول‌پیکر بتنی و نیم‌ساخته، کوچه، پشت کوچه و محله، پشت محله تخریب شده و این‌ بار می‌گویند، قرار است در اینجا برای نمایندگان مجلس، منازل مسکونی ساخته شود.
 
حال باید پرسید، این پروژه‌ها که از دو دوره قبل شروع شده‌ و کم‌کم توسعه یافته‌اند اما هنوز نیمه‌کاره‌اند، کی و کجا بررسی شده‌اند، در کجا به تصویب رسیده‌اند و چه بودجه‌ای برای آنها هزینه شده است؟ چرا در این سال‌ها، گاهی شاهد تغییر نام مجری پروژه بوده‌ایم؟ آیا مناقصه‌ای برگزار شده و در میانه راه دوباره برای ادامه پروژه، مناقصه‌ای دیگر یا مباحث دیگری در میان است؟ اینها پرسش هایی بود که از چند نماینده پرسیدیم و فقط با این قول که پیگیری می‌کنیم و اطلاعات آن را می‌یابیم و بعد درباره‌اش اظهار نظر می‌کنیم، مواجه شدیم.

محمدعلی پورمختار، رئیس کمسیون اصل ۹۰ مجلس نهم ـ که اکنون عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس دهم است و در سال‌های گذشته به‌ دلیل اعتراض برخی نمایندگان به این موضوع پرداخته ـ به «جامعه پویا» می‌گوید: «بحث توسعه مجلس در کمیسیون اصل ۹۰ بررسی شد. از آن جا که نمایندگان و کمیسیون‌ها برای برگزاری جلسات خود در تنگنا هستند و با مشکلات زیادی به‌ لحاظ فضا دست‌ و پنجه نرم می‌کنند و نمایندگان مجبورند، ملاقات‌های خود را در اتاق‌هایی انجام دهند که بیشتر از دو، سه نفر گنجایش ندارد، به این نتیجه رسیدیم که لزوم وجود بناهای دیگر را همه تأیید می‌کنند و باید برای حل این مشکلات، طرحی در این زمینه پیاده شود».

پورمختار به سابقه این مباحث اشاره می‌کند و می‌گوید: «طرح توسعه مجلس از مجلس هشتم کلید خورد و ساختمان‌های اطراف برای اجرای این طرح تملک شده و حتی برخی ساخت‌ و سازها نیز شروع شده اما به علت کمبود بودجه، کمی با وقفه مواجه شده است».

گفته می شود پردیس بهارستان مساحتی بالغ بر ۶۰ هکتار را در قلب منطقه ۱۲ تهران به خود اختصاص می‌دهد و توسعه‌های آتی مجلس شورای اسلامی و کاربری‌های وابسته به آن در قالب یک طرح جامع سه بعدی در این پردیس پیش‌بینی شده که تاکنون بخش اصلی پردیس که صحن و فضاهای اطراف آن است، به بهره‌برداری رسیده است.

بر اساس برآوردی که در سال ۱۳۸۹ برای تملک و ساخت طرح پردیس بهارستان شد، هزینه تملک املاکی که در مالکیت شخصی بوده ۱۶۱۲۷۵۴۷۲۳۵۰۰ ریال بوده و هزینه ساخت ۱۷۸۵۱۵۹۰۰۰۰۰۰ ریال در نظر گرفته شده که مجموع هزینه تملک و ساخت آن در سال ۳۳۹۷۹۴۹۷۲۳۵۰۰ ریال محاسبه شده است.
همچنین بر پایه نقشه‌های طرح اصلی پردیس بهارستان، که در اختیار جامعه پویا قرار گرفته است، ساختمان شورای نگهبان به این مجموعه افزوده خواهد شد. شورای نگهبان از ابتدای شکل‌گیری تاکنون در خیابان ولی‌ عصر، روبه‌روی خیابان جامی جای گرفته بود. این شورا در سال ۱۳۵۸ تشکیل شده و دوره نخست آن از ۱۳۵۹/۰۴/۲۶ کار خود را آغاز کرد.

در طراحی ابتدایی پردیس بهارستان، مقرر شده زیرگذری در میدان بهارستان احداث شود که علت این کار بر اساس طرح سوم مرداد ۱۳۸۹، جابه‌جا کردن بار ترافیک از خیابان شهید مصطفی خمینی که از میدان بهارستان عبور می‌کند، به زیر زمین عنوان می‌شود.

در طرح پردیس بهارستان بخش عظیمی برای واحدهای مسکونی نمایندگان در نظر گرفته شده است. بر اساس طرحی که ۲۴ خرداد ۱۳۸۹ تهیه و تنظیم شده، در بخش جنوبی پردیس و در کنار کتابخانه جدید بهارستان، ساختمان‌هایی در سه طبقه و متراژ ۲۶۹۶۳ متر به انضمام ۸۹۹۰ متر فروشگاه برای سکونت نمایندگان منظور شده است.

ارتفاع ساختمان‌های پیشنهادی با توجه به ارتفاع مدرسه عالی شهید مطهری حداکثر ۲۰ متر در نظر گرفته شده و تنها استثنا، مربوط به ساختمان کمیسیون‌ها و الحاقات بوده که به طرز آشکاری از مجموعه بلندتر است. ارتفاع این ساختمان به ۵۷ متر می‌رسد. این اطلاعات بر اساس طرح تصویبی سال ۸۹ به دست آمده است.

با این حال، برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی ساخت و سازهای اطراف مجلس را مغایر اصول شهرسازی می داند و بر این باور هستند که تخریب بافت های قدیمی در اطراف مجلس نه تنها به نفع مجلس نیست بلکه آوردن نمایندگان به مرکز شهر و انتقال منازل مسکونی به این قسمت از شهر می تواند بر بار ترافیکی منطقه بیفزاید.

مهرداد لاهوتی بائوج، عضو کمیسیون عمران مجلس در گفت و گو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: اعتقاد ما این است، اساسا جایی که ما اکنون در آنجا به عنوان مجلس حضور داریم، هم ظلم در حق نمایندگان است و هم در حق مردمی است که در این قسمت از شهر زندگی می کنند.

این نماینده در ادامه گفت: در اینجا به لحاظ اینکه جا بسیار محدود است، نمایندگان وضعیت نامناسبی دارند، بسیاری از نماینده ها در یک اتاق کوچک به همراه چند نماینده دیگر هستند که گاهی در ملاقات های خود با مشکلات اساسی مواجه می شوند.

لاهوتی گفت: همچنین یک ظلم هم در حق مردم شده است. مجلس هم اکنون در یک بافت قدیمی و در مرکز بازار تهران قرار گرفته است. خود نمایندگان جمعیتی حدود 300 نفر هستند که اگر به این تعداد کارمندان مجلس را نیز اضافه کنیم و همچنین افرادی که به نمایندگان مراجعه می کنند، جمعیت بسیار کثیری را تشکیل می دهد که روزانه باید در این مسیر تردد کنند و این خود بار ترافیکی است که به این منطقه اضافه کرده است.

لاهوتی در ادامه گفت: به نظر می رسد، ساخت مجلس در این منطقه کار عاقلانه ای نبوده و باید مجلس در یک منطقه خلوت ساخته می شد که حداقل بار ترافیکی را کم می کرد. از سوی دیگر، هزینه ها در این منطقه از شهر بسیار بالاست که به بیت المال تحمیل می شود.

این نماینده یادآور شد: به نظر من، هنوز هم دیر نشده و اگر بشود با دستگاه های دیگر تعامل و مجلس را از این مکان منتقل کرد به صلاح پایتخت است. هم اکنون کار به صورت وصله پینه در اطراف مجلس پیش می رود و با اینکه سال ها در این خصوص کار شده است؛ اما هنوز نواقص زیادی وجود دارد و تصور هم نمی کنم کار به نتیجه مطلوبی برسد.

این نماینده در پاسخ به اینکه میزان هزینه در این پروژه چقدر بوده، گفت: از هزینه هایی که تا کنون شده و یا قرار است بشود، خبر آنچنانی در دست نیست؛ اما با توجه به اینکه هزینه ها در این مکان زیاد است، تصور بر این است که مبالغ کلانی باید هزینه شود تا کار به نتیجه برسد؛ بنابراین، گویا ساخت مجلس در این مکان از ابتدا تصمیم اشتباهی بوده است.