امروز نخستین روز از هفته دفاع مقدس است؛ روزی که یادآور حوادث تلخی است اما گرامی میداریمش، چون در پایان دفاع هشت ساله بود که جهانیان دریافتند هیچ راهی برای شکست ایران و نظام تازه شکل گرفتهاش در میدان رزم ندارند و به شسکت خود پی بردند.
به گزارش «تابناک»، 31 شهریورماه سال 1359، زمانی که نیروهای رژیم بعثی عراق یورش به سمت مرزهای کشورمان را آغاز کردند، شاید کسی در کشورمان خبر نداشت که صدام حسین، رئیس جمهور وقت این کشور مقابل دوربینهای تلویزیونی قرارداد 1975 الجزایر را پاره کرده و برنامهاش برای تحقق سودای فتح ایران و پیوست آن به قلمرو حکومتش را به اجرا درآورده است.
برنامهای که از مدت ها پیشتر برایش تدارک دیده شده و قرار بود به فتح یک هفتهای کشورمان به دست نیروهای متجاوز ختم شود؛ اما در همان ساعات نخستِ دست درازی بعثی ها به کشورمان، مشخص شد که چقدر متوهمانه و به دور از واقعیت تهیه شده و نکات مهم زیادی را مغفول گذاشته؛ مثل مقاومت مردمی گسترده، پاسخ سریع و برق آسا، واکنش خردمندانه رهبر کبیر انقلاب و شکل گیری خروشی که دفاع مقدس ایرانیان را رقم زد.
خروشی که برای گرد آمدنش نیاز به تدارک چندساله صدامیان نبود و از همان ابتدای جنگ خود را نشان داد. زمانی که نیروهای مردمی در خرمشهر سد راه بعثی ها شدند و نگذاشتند رویای محمره برای صدام و ارتش مجهزش تعبیر شود؛ مردمی که به جهانیان آموختند تعداد کمشان برای مقابله با کرور کرور لشکر کافی است، وقتی پای دفاع از وطنشان در میان باشد.
شاید اگر بمباران نقاط فراوانی از کشورمان در همان ساعات ابتدایی تجاوز صدامیان نبود و پایگاه های هوایی، راداری، تأسیسات اقتصادی و استراتژیک کشورمان مورد هجوم جنگندههای عراقی قرار نمیگرفت و آسیب نمیدید، همگان دیرتر متوجه هجوم همه جانبه بعثی ها و دست درازی شان به کشورمان میشدند، چون هنوز در بحبوحه انقلاب و مسائل پس از آن بودند اما برای آغاز دفاع هیچ اطلاعی از تدارک عراقی ها نیاز نبود.
این را دفاع مرزنشینان کشورمان از تمامیت ارضی میهن نشان داد که با کمترین امکانات و با تکیه بر روحیه دلاوری و غیرتشان بود؛ روحیه ای که اگر نبود، هیچ عاملی نمیتوانست ارتش مجهز و آماده عراق را زمین گیر کرده و در چند سال آنچنان شکستی به ایشان تحمیل کند که بارها آرزو کنند کاش هرگز به کشورمان حمله نمیکردند.
جنگی نابرابر که به فرموده رهبر کبیر انقلاب ثابت کرد صدام آلت دست آمریکاست و تاریخ نشان داد چه قدرت هایی در پس پرده آن نقش آفرینی کردهاند و چه اندازه بر نتیجه گرفتن به واسطه اش، اطمینان دارند؛ آن قدر که سازمان ملل سه سال پس از پایان جنگی که حدود هفت سال و ده ماه به طول انجامید، عراق را آغازگر تجاوز معرفی کرد؛ یعنی درک حقایقی که در چنین روزی رخ داده بود، ده سال پس از وقوع!
هجوم همه جانبه و بی رحمانه ای که با پاره کردن قرارداد الجزایر آغاز شد و انگیزه دشمنان از رقم زدنش ساقط کردن نظام نوپای جمهوری اسلامی و تجزیه بخش های اعظمی از خاک کشورمان بود؛ اما داغش بر دل بانیان و مجریانش ماند؛ آنقدر که بفهمند آنچه ایران را بر پا داشته، نه قرارداد و هیچ کاغذ دیگری، که مردمان دلاوری هستند که از جانفشانی دریغ ندارند و هیچ تعرضی به میهنشان را بی پاسخ نخواهند گذاشت.