اسدالله بادامچیان در گفت و گو با «تابناک»؛
اصولگرایان در قبال دولت هشت دسته اند!/ گروهی از اصولگرایان می خواهند روحانی چهار سال دیگر رئیس جمهور باشد/ روحانی و همکارانش تحملشان را بیشتر کنند
دولت تا امروز که وارد چهارمین سال اختیارداری اش شده، بنا را بر مقابله و پاسخگویی گذاشته که از نظر بنده این روش، نادرست است، زیرا باعث می شود انرژی و وقت دولتی ها بیهوده به هدر برود. همچنین شاهدیم که متأسفانه، روزنامه ارگان دولت نیز علیه منتقدین و معترضین به تصمیم های رئیس جمهوری موضع گیری هایی منفی نشان می دهد که این رفتار غلط به پای دولت جناب آقای روحانی نوشته می شود.
انتخابات ریاست جمهوری 9 ماه دیگر برگزار می شود و طبیعی است که بحث های انتخاباتی از حالا وارد ادبیات و تحرکات سیاسی شود و باز هم طبیعی است که دولتِ مستقر، فشارهای بیشتری را از جانب منتقدان و مخالفانش متحمل شود.
دولت تا امروز که وارد چهارمین سال اختیارداری اش شده، بنا را بر مقابله و پاسخگویی گذاشته که از نظر بنده این روش، نادرست است، زیرا باعث می شود انرژی و وقت دولتی ها بیهوده به هدر برود. همچنین شاهدیم که متأسفانه، روزنامه ارگان دولت نیز علیه منتقدین و معترضین به تصمیم های رئیس جمهوری موضع گیری هایی منفی نشان می دهد که این رفتار غلط به پای دولت جناب آقای روحانی نوشته می شود.
اسدالله بادامچیان، قائم مقام حزب مؤتلفه اسلامی، با طرح اظهارات بالا به پرسش های "تابناک" پاسخ می گوید.
* همفکران دولت ادعا دارند، گروهی تخریب دولت و روحانی را تحت هر شرایطی در دستور کار خود قرار داده اند؛ شما چنین موضوعی را حس کرده اید؟
اینکه بخشی از همفکران و همکاران دولت، این ادعا را دارند که گروهی دنبال کارشکنی هستند، طبیعی و اجتناب ناپذیر است. این طبیعت فضای سیاسی است که مخالفان دولت، نقد را در دستور کار قرار بدهند و گاهی هم از دایره انصاف خارج شده و تخریب‌گری کنند. دولت آقای روحانی هم از این قاعده مستثنی نیست. چیزی که اهمیت دارد، این است که جدل های سیاسی، کار مملکت را زمین نگذارد.
* چطور می توان نقد را از تخریب تشخیص داد؟
نقد یعنی ارزیابی بنا بر واقع بینی. پس از آن باید تحلیل وارد شود که در این حالت، معمولا نظر تحلیلگر ارایه می شود؛ اما در تخریب به جای ارزیابی، تخریبگر هر کاری از دولت را با نگاهی منفی می بیند و برای اعلام نظر خود، روشی به کار می گیرد و از واژه هایی استفاده می کند که به او برای تخطئه چهره و وجهه رقیبش کمک کند، تا از این طریق به افکار عمومی این ذهنیت را القا نماید که مثلا فلان دولت ناکارآمد است و اگر طیف سیاسی متبوعشان به جای دولتِ مستقر، تصمیم گیر بود، اتفاق های بهتری برای کشور می افتاد که البته این نوع ادعاها لازم است، در عمل ثابت شوند.
برای نمونه، هم اکنون برخی دولت احمدی نژاد را به هر بهانه ای تخریب می کنند و گروهی هم اصرار دارند تا همه فعالیت های دولت روحانی را زیر سؤال ببرند که باید اذعان داشت، هر دو طیف در اشتباه محض و هزینه ساز هستند، چون برای آگاه کردن مردم از واقعیت های پیرامون، هیچ نیازی به تخریب احساس نمی شود؛ بنابراین، بهتر است تا نقطه نظرها با متانت و منطق بازگو شوند و مردم خود انتخاب کنند که سره کیست و ناسره کدام؟ نه اینکه بخواهند با تخریب ها مردم را از طرفداری بازدارند.
* دولت در سال پایانی چه شرایطی دارد؟ می تواند به تمدید مسئولیت امید داشته باشد؟
دولت در سال پایانی دوره اول، در بین توده های مردم به لحاظ مقبولیت تنزل یافته، چون نتوانسته مشکلات مردم را حل کند. همچنین برجام را که به آن افتخار می کنند، هم نتوانست به سرانجام مشخصی برساند و .. از همه اینها بدتر اینکه گرانی سبد غذایی و ... باعث شده که دولت آمار اشتباهی بدهد که ملت این مسأله را در هیچ شرایطی برنمی تابد. دولت اگر بتواند در این ماه های پایانی، اقدام هایی در گشایش امور کشور و مردم انجام دهد، می تواند امید داشته باشد که به مانند پیشینیان دوره اش را تمدید شده ببیند؛ هر چند بعید به نظر می رسد، بتواند کار عمده ای در این مدت باقی مانده انجام دهد.
* اینکه گروهی برجام را به تنهایی عامل موفقیت دولت می دانند، چگونه ارزیابی می کنید؟
نمی توان ارزیابی عملکرد دولت یازدهم را فقط و فقط به برجام خلاصه کرد. کشور به غیر از اختلاف هایی که با نظام بین الملل داشت، مشکلات و مانع های دیگری را هم پیش روی خود می دید و همچنین اینکه آقای روحانی در مبارزه های انتخاباتی به جز حل مسأله هسته ای ـ که اتفاقا از اهمیت زیادی هم برخوردار است ـ وعده های دیگری را هم داده بود. پس باید این طور نتیجه گیری کرد که توفیق یا عدم توفیق در تعامل با 1+5 نمی تواند نشانه ای از کارایی صرف یا ناکارآمدی محض دولت یازدهم تلقی شود.
* برخی از اصولگرایان، رئیس جمهوری را متهم به این می کنند که نظریات رهبری را آن طور که باید اعمال نمی کند. آیا چنین ادعایی صحت دارد؟
نظریات در این رابطه متفاوت است. قضاوت هم به عهده هر کسی یا جمعی است که بخواهد در این باره تصمیمی بگیرد. نکته معلوم اما این است که کشور ما با تکیه بر ولایت فقیه استوار است و نظرِ ولی فقیه برای همه حجت شرعی و عقلی است و تمرد از این قضیه، خطایی نابخشودنی به شمار می رود.
* نزدیکی حسن روحانی به آیت الله هاشمی رفسنجانی را چقدر می توان در کمیت و کیفیت این نوع نقدها نقدها سهیم دانست؟
عملکرد هر شخصی به خودِ او بستگی دارد و نزدیکی با این یا آن شخص را نمی توان در قضاوت ملاک قرار داد؛ اما به هر حال همه می دانند که آقای روحانی با آیت الله هاشمی تعاملی تنگاتنگ دارد و همچنان خواهد داشت. در ضمن! این را هم باید در نظر داشت که طبیعی است گروهی نقدهایی به این رابطه داشته باشند و در همین راستا، اظهارهایی طرح کرده و رفتارهایی از خود نشان بدهند.
* واکنش دولت به چنین رفتارهایی را چگونه ارزیابی می کنید؟ به نظر می رسد فضا، فضایی تقابلی است؟!
دولت تا امروز که وارد چهارمین سال اختیارداری اش شده، بنا را بر مقابله و پاسخگویی گذاشته است که از نظر بنده، این روش، نادرست است، زیرا باعث می شود انرژی و وقت دولتی ها بیهوده به هدر برود. همچنین می بینیم که روزنامه ارگان دولت نیز متأسفانه علیه منتقدین و معترضین به تصمیم های رئیس جمهوری موضع گیری هایی منفی نشان می دهد که این رفتار غلط به پای دولت جناب آقای روحانی نوشته می شود. بهترین راه پاسخگویی دولت، اقدامات ارزشمند و راهگشاست و چون قدرت دست دولت است، لازم است تا تحمل بیشتری داشته باشد.
* اصولگرایان در مواجهه با دولت به چند دسته تقسیم می شوند؟
هشت دسته: اول منتقدانی که جدی بنا را بر مخالفت قرار داده و گاردی تهاجمی علیه دولت می گیرند.
دومین دسته آنهایی هستند که مخالفت را تنها به انتقاد محدود می کنند.
گروه دیگر معترضینی که بخشی به تند و بخشی به آرامی نظراتشان را اعلام می کنند.
چهارمین گروه، مخالفانی هستند که با نیت حفظ آرامش عمومی، مخالفتی آرام دارند.
پنجمین گروه سعی دارند تا انتقادهایی منطقی ارایه بدهند.
همچنین اصولگرایانی هم هستند که انتقادشان به جای اینکه ریشه علمی داشته باشد، بر پایه احساس است
هفتمین دسته آن بخشی از جریان اصولگرایی هستند که هم رأی با اصلاح طلبان، نیتشان چیزی جز حمایت از روحانی و دولتش نیست و در نهایت آنهایی که منافع ملی را به مصالح سیاسی و جناحی ترجیح می دهند و به همین دلیل، نقدهایی منصفانه را در راستای دفاع از منافع ملی و مصالح نظام مطرح می کنند. در کل باید اینطور گفت که دولت روحانی هم در جبهه اصولگرایی و هم در جبهه اصلاحات همزمان هم مخالف دارد و هم موافق.
* شرح این شرایط یعنی حمایت احتمالی بخشی از اصولگرایان از تمدید مسئولیت روحانی؟
دقیقا. بدیهی است که بخشی از اصولگرایان در تلاش باشند تا حسن روحانی در انتخابات 96 مثل 24 خرداد 92 برنده شود. البته گروهی هم که سه سال پیش به ایشان رأی داده بودند، ابراز پشیمانی می کند. هر دولتی اگر کار فوق العاده ای انجام داده باشد یا نباشد، همین فضا را تجربه خواهد کرد. بالاخره در پایانِ چهار سال اول آقای دکتر روحانی، مردم در هنگام رأی دادن می خواهند رأی خود را به صندوق بیندازند و تکلیف شرعی و ملی خود را انجام بدهند. ایده آل آنها این خواهد بود که کارهای مثبت دولت فعلی کامل تر و کارهای منفی اش کمرنگ تر شود. در پایان تأکیدِ موکد می کنم که روحانی و همکارانش تحملشان را بیشتر کنند.
دولت تا امروز که وارد چهارمین سال اختیارداری اش شده، بنا را بر مقابله و پاسخگویی گذاشته که از نظر بنده این روش، نادرست است، زیرا باعث می شود انرژی و وقت دولتی ها بیهوده به هدر برود. همچنین شاهدیم که متأسفانه، روزنامه ارگان دولت نیز علیه منتقدین و معترضین به تصمیم های رئیس جمهوری موضع گیری هایی منفی نشان می دهد که این رفتار غلط به پای دولت جناب آقای روحانی نوشته می شود.
اسدالله بادامچیان، قائم مقام حزب مؤتلفه اسلامی، با طرح اظهارات بالا به پرسش های "تابناک" پاسخ می گوید.
* همفکران دولت ادعا دارند، گروهی تخریب دولت و روحانی را تحت هر شرایطی در دستور کار خود قرار داده اند؛ شما چنین موضوعی را حس کرده اید؟
اینکه بخشی از همفکران و همکاران دولت، این ادعا را دارند که گروهی دنبال کارشکنی هستند، طبیعی و اجتناب ناپذیر است. این طبیعت فضای سیاسی است که مخالفان دولت، نقد را در دستور کار قرار بدهند و گاهی هم از دایره انصاف خارج شده و تخریب‌گری کنند. دولت آقای روحانی هم از این قاعده مستثنی نیست. چیزی که اهمیت دارد، این است که جدل های سیاسی، کار مملکت را زمین نگذارد.
* چطور می توان نقد را از تخریب تشخیص داد؟
نقد یعنی ارزیابی بنا بر واقع بینی. پس از آن باید تحلیل وارد شود که در این حالت، معمولا نظر تحلیلگر ارایه می شود؛ اما در تخریب به جای ارزیابی، تخریبگر هر کاری از دولت را با نگاهی منفی می بیند و برای اعلام نظر خود، روشی به کار می گیرد و از واژه هایی استفاده می کند که به او برای تخطئه چهره و وجهه رقیبش کمک کند، تا از این طریق به افکار عمومی این ذهنیت را القا نماید که مثلا فلان دولت ناکارآمد است و اگر طیف سیاسی متبوعشان به جای دولتِ مستقر، تصمیم گیر بود، اتفاق های بهتری برای کشور می افتاد که البته این نوع ادعاها لازم است، در عمل ثابت شوند.
برای نمونه، هم اکنون برخی دولت احمدی نژاد را به هر بهانه ای تخریب می کنند و گروهی هم اصرار دارند تا همه فعالیت های دولت روحانی را زیر سؤال ببرند که باید اذعان داشت، هر دو طیف در اشتباه محض و هزینه ساز هستند، چون برای آگاه کردن مردم از واقعیت های پیرامون، هیچ نیازی به تخریب احساس نمی شود؛ بنابراین، بهتر است تا نقطه نظرها با متانت و منطق بازگو شوند و مردم خود انتخاب کنند که سره کیست و ناسره کدام؟ نه اینکه بخواهند با تخریب ها مردم را از طرفداری بازدارند.
* دولت در سال پایانی چه شرایطی دارد؟ می تواند به تمدید مسئولیت امید داشته باشد؟
دولت در سال پایانی دوره اول، در بین توده های مردم به لحاظ مقبولیت تنزل یافته، چون نتوانسته مشکلات مردم را حل کند. همچنین برجام را که به آن افتخار می کنند، هم نتوانست به سرانجام مشخصی برساند و .. از همه اینها بدتر اینکه گرانی سبد غذایی و ... باعث شده که دولت آمار اشتباهی بدهد که ملت این مسأله را در هیچ شرایطی برنمی تابد. دولت اگر بتواند در این ماه های پایانی، اقدام هایی در گشایش امور کشور و مردم انجام دهد، می تواند امید داشته باشد که به مانند پیشینیان دوره اش را تمدید شده ببیند؛ هر چند بعید به نظر می رسد، بتواند کار عمده ای در این مدت باقی مانده انجام دهد.
* اینکه گروهی برجام را به تنهایی عامل موفقیت دولت می دانند، چگونه ارزیابی می کنید؟
نمی توان ارزیابی عملکرد دولت یازدهم را فقط و فقط به برجام خلاصه کرد. کشور به غیر از اختلاف هایی که با نظام بین الملل داشت، مشکلات و مانع های دیگری را هم پیش روی خود می دید و همچنین اینکه آقای روحانی در مبارزه های انتخاباتی به جز حل مسأله هسته ای ـ که اتفاقا از اهمیت زیادی هم برخوردار است ـ وعده های دیگری را هم داده بود. پس باید این طور نتیجه گیری کرد که توفیق یا عدم توفیق در تعامل با 1+5 نمی تواند نشانه ای از کارایی صرف یا ناکارآمدی محض دولت یازدهم تلقی شود.
* برخی از اصولگرایان، رئیس جمهوری را متهم به این می کنند که نظریات رهبری را آن طور که باید اعمال نمی کند. آیا چنین ادعایی صحت دارد؟
نظریات در این رابطه متفاوت است. قضاوت هم به عهده هر کسی یا جمعی است که بخواهد در این باره تصمیمی بگیرد. نکته معلوم اما این است که کشور ما با تکیه بر ولایت فقیه استوار است و نظرِ ولی فقیه برای همه حجت شرعی و عقلی است و تمرد از این قضیه، خطایی نابخشودنی به شمار می رود.
* نزدیکی حسن روحانی به آیت الله هاشمی رفسنجانی را چقدر می توان در کمیت و کیفیت این نوع نقدها نقدها سهیم دانست؟
عملکرد هر شخصی به خودِ او بستگی دارد و نزدیکی با این یا آن شخص را نمی توان در قضاوت ملاک قرار داد؛ اما به هر حال همه می دانند که آقای روحانی با آیت الله هاشمی تعاملی تنگاتنگ دارد و همچنان خواهد داشت. در ضمن! این را هم باید در نظر داشت که طبیعی است گروهی نقدهایی به این رابطه داشته باشند و در همین راستا، اظهارهایی طرح کرده و رفتارهایی از خود نشان بدهند.
* واکنش دولت به چنین رفتارهایی را چگونه ارزیابی می کنید؟ به نظر می رسد فضا، فضایی تقابلی است؟!
دولت تا امروز که وارد چهارمین سال اختیارداری اش شده، بنا را بر مقابله و پاسخگویی گذاشته است که از نظر بنده، این روش، نادرست است، زیرا باعث می شود انرژی و وقت دولتی ها بیهوده به هدر برود. همچنین می بینیم که روزنامه ارگان دولت نیز متأسفانه علیه منتقدین و معترضین به تصمیم های رئیس جمهوری موضع گیری هایی منفی نشان می دهد که این رفتار غلط به پای دولت جناب آقای روحانی نوشته می شود. بهترین راه پاسخگویی دولت، اقدامات ارزشمند و راهگشاست و چون قدرت دست دولت است، لازم است تا تحمل بیشتری داشته باشد.
* اصولگرایان در مواجهه با دولت به چند دسته تقسیم می شوند؟
هشت دسته: اول منتقدانی که جدی بنا را بر مخالفت قرار داده و گاردی تهاجمی علیه دولت می گیرند.
دومین دسته آنهایی هستند که مخالفت را تنها به انتقاد محدود می کنند.
گروه دیگر معترضینی که بخشی به تند و بخشی به آرامی نظراتشان را اعلام می کنند.
چهارمین گروه، مخالفانی هستند که با نیت حفظ آرامش عمومی، مخالفتی آرام دارند.
پنجمین گروه سعی دارند تا انتقادهایی منطقی ارایه بدهند.
همچنین اصولگرایانی هم هستند که انتقادشان به جای اینکه ریشه علمی داشته باشد، بر پایه احساس است
هفتمین دسته آن بخشی از جریان اصولگرایی هستند که هم رأی با اصلاح طلبان، نیتشان چیزی جز حمایت از روحانی و دولتش نیست و در نهایت آنهایی که منافع ملی را به مصالح سیاسی و جناحی ترجیح می دهند و به همین دلیل، نقدهایی منصفانه را در راستای دفاع از منافع ملی و مصالح نظام مطرح می کنند. در کل باید اینطور گفت که دولت روحانی هم در جبهه اصولگرایی و هم در جبهه اصلاحات همزمان هم مخالف دارد و هم موافق.
* شرح این شرایط یعنی حمایت احتمالی بخشی از اصولگرایان از تمدید مسئولیت روحانی؟
دقیقا. بدیهی است که بخشی از اصولگرایان در تلاش باشند تا حسن روحانی در انتخابات 96 مثل 24 خرداد 92 برنده شود. البته گروهی هم که سه سال پیش به ایشان رأی داده بودند، ابراز پشیمانی می کند. هر دولتی اگر کار فوق العاده ای انجام داده باشد یا نباشد، همین فضا را تجربه خواهد کرد. بالاخره در پایانِ چهار سال اول آقای دکتر روحانی، مردم در هنگام رأی دادن می خواهند رأی خود را به صندوق بیندازند و تکلیف شرعی و ملی خود را انجام بدهند. ایده آل آنها این خواهد بود که کارهای مثبت دولت فعلی کامل تر و کارهای منفی اش کمرنگ تر شود. در پایان تأکیدِ موکد می کنم که روحانی و همکارانش تحملشان را بیشتر کنند.
