نرخ اشتغال ناقص در چین بالا و بالاتر می‌رود
اقتصاد چین تحت تاثیر بیکاری پنهان
در حالی که آمارهای رسمی خبر از ثابت‌ماندن نرخ بیکاری چین در سال‌های اخیر می‌دهد، آمار اشتغال ناقص چین موضوع دیگری را نشان می‌دهد.
در حالی که آمارهای رسمی خبر از ثابت‌ماندن نرخ بیکاری چین در سال‌های اخیر می‌دهد، آمار اشتغال ناقص چین موضوع دیگری را نشان می‌دهد.
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از بلومبرگ، بر اساس اعلام بای پی‌وی، استاد اقتصاد دانشگاه ژیامن، در حالی که ارقام رسمی بیکاری چین تکان نخورده است، نرخ اشتغال ناقص از سطوح نزدیک به صفر در سال 2010 به بیش از 5 درصد افزایش یافته است. بای برآورد کرد که این نرخ در صنایعی با ظرفیت مازاد، همانند کارخانه‌های فولاد و معادل زیان‌ده زغال‌سنگ، ممکن است 10 درصد باشد.
بسیاری از شرکت‌های دولتی با قراردادن کارگران در الگوی نگهداری -به منظور جلوگیری از ناآرامی اجتماعی- در حال مبارزه با ظرفیت مازاد هستند. این موضوع همچنین موجب کندی انتقال کارگران به شغل‌های خدماتی می‌شود؛ جایی که تقاضای نیروی کار در اقتصاد در حال انتقال چین همچنان قدرتمند باقی مانده است.
گریس انگ، اقتصاددان ارشد چین در موسسه جی‌پی مورگان اعلام کرد: «اشتغال ناقض در صنایعی با ظرفیت مازاد روی بهبود بالقوه بهره‌وری در چین تاثیر گذاشته و منجر به افت روند دستمزدها خواهد شد. این موضوع فشار بیشتری را روی تقاضای مصرف بخش خصوصی وارد کرده و در ایجاد تعادل مجدد اقتصادی تاثیرگذار خواهد بود.»
سه‌برابر شدن اشتغال ناقص
پیش‌بینی‌های دیگر نشان می‌دهد شرایط اشتغال حتی بسیار وخیم‌تر است. شاخص بیکاری و اشتغال ناقص محاسبه‌شده به وسیله شرکت مشاوره فاتوم نشان می‌دهد که این نرخ از سال 2012 تا کنون سه برابر شده است.
نرخ بیکاری رسمی زیاد به کمک اقتصاددانان نمی‌آید. این نرخ از سال 2010 و حتی زمانی که اقتصاد وارد رکود شده به طور مجازی در حدود 4.1 درصد باقی مانده است. این نرخ تنها افرادی را که برای مزایای بیکاری در شهرهای اصلی ثبت‌نام کرده‌اند، به حساب می‌آورد و 277 میلیون کارگر مهاجر را در بر نمی‌گیرد. بر اساس اطلاعات دفتر آمار ملی، کل افراد شاغل در چین 775 میلیون نفر گزارش شده است.
دفتر ملی آمار همچنین نرخ بیکاری جدیدتری را برای شهرهای بزرگ ارائه کرده که نشان از بیکاری 5 درصدی می‌دهد. در چین آمار رسمی در خصوص اشتغال ناقص وجود ندارد.
فیلدینگ چن، اقتصاددان واحد مطالعات بلومبرگ اعلام کرد: در حالی که با توجه به پیرشدن جمعیت، ورود نیروی کار جدید روندی نزولی به خود گرفته است، در حین رونق بخش خدمات، کارکنان بسیار کمیاب خواهند بود. این موضوع نشان می‌دهد که رکود اقتصادی مقصر اصلی استفاده کم از نیروی کار بوده است.
بای برآورد خود را بر اساس متوسط فعالیت نیروی کار و بهره‌وری کارکنان انجام داده است. از سال 2004 تا 2008 و به دنبال رشد بهره‌وری سریع چین پس از ورود به سازمان تجارت جهانی، اشتغال ناقص تقریبا نزدیک به صفر بوده است.
نرخ‌های جهانی
نرخ اعلام شده توسط بای پایین‌تر از ارقام کشورهای دیگر است. نرخ اشتغال ناقص آمریکا که با U-6 نشان داده می‌شود 9.7 درصد گزارش شده که بسیار کمتر از نرخ 17.1 درصدی سال 2009 این کشور است. نرخ اشتغال ناقص استرالیا 8.7 درصد و مکزیک 7.68 درصد به ثبت رسیده است.
اهداف متناقض پویایی بازار نیروی کار چین را بر هم زده است. در حالی که رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ و دیگر رهبران اصلی کشور خواستار کاهش ظرفیت مازاد هستند، سیاست‌های رسمی دیگر از اخراج و تعدیل نیروی گسترده جلوگیری می‌کند.
در قلب زغال‌سنگ کشور، گروه معدنی شانژی لوآن اعلام کرد به منظور کاهش فشار ناشی از قیمت‌های نزولی و پس‌انداز پول برخی از کارگران خود را اخراج کرده است. در استان لیاونینگ، شرکت فولاد آنگانگ دستمزد برخی از کارکنان خود را کاهش داده تا کل پرداختی را در سال جاری 10 درصد کاهش دهد. این شرکت همچنین دستور به بازنشستگی زودتر از موعد 3600 کارگر خود داده است.
زنگ شیانگ‌کوآن، استاد نیروی کار و منابع انسانی دانشگاه رن‌مین در پکن اعلام کرد: «اشتغال ناقص به‌خصوص در شرکت‌های دولتی بسیار زیاد است. دولت تمایل دارد تا از آنها حمایت کند. این موضوع مانع از ورود نیروی کار جدید به بازار کار بخش‌هایی نظیر خدمات یا تولید می‌شود.»
کارخانه‌های زامبی، در حدود 7.5 درصد از کسب‌وکارهای صنعتی چین را تشکیل می‌دهند. این کارخانه‌ها که اغلب در مالکیت دولت بوده و در کمربند پوسیده شمال شرق این کشور واقع شده‌اند، از لحاظ بهره‌وری بسیار پایین هستند.
