آتش بس موقت وزیر ورزش و رئیس فدراسیون کشتی برسر منافع مشترک؛
عمر وزارت گودرزی و ریاست رسول خادم در دستان یکدیگر!
گودرزی می دانست با عزل خادم یا حتی فکر کردن به آن، پایه های ناکامی احتمالی کشتی و به تبع آن صندلی مدیریت خود را کوتاه و لرزان می کند و پیش از المپیک هیچ پالس منفی نفرستاد. حالا عمر مدیریتی این دو، به دو شبانه روز آتی و باقی مسابقات آزادکاران گره خورده است. گودرزی نمی خواهد نخستین استیضاح مجلس جدید عمدتا همسو با مجموعه دولت از جمع کابینه باشد.
کاروان ایران به روزهای حساسش رسیده است؛ هرچند همه از قبل المپیک می دانستند که ورزش ایران برای کسب طلا (این اکسیر جادویی در جدول مدال های المپیک) تنها روی دو سه رشته خاص مثل کشتی، وزنه برداری و تکواندو تکیه دارد، جوی که پس از ناکامی فرنگی کاران پیش آمد، باعث شد که تا این لحظه ورزش ایران نسبت به المپیک چهار سال پیش، سقوط هشت پله ای را تجربه کند.
به گزارش «تابناک ورزشی»، نتایج ضعیف تا پیش از شروع رقابت های کشتی آزاد المپیک، وزیر ورزش را در تیررس انتقادها و حتی استیضاح قرار داده است، حال آنکه برخی زمزمه ها و شایعات حتی پیش از شروع المپیک هم تغییر وزیر ورزش از سوی دولت را محتمل می دانست و نزدیکی به رویداد المپیک، دلیل دیرکرد در جابجایی در کابینه روحانی عنوان می شد.
به جز وزنه برداری، ورزش ایران در هیچ رشته ای پیشرفتی نکرده است. تکواندو و کشتی فرنگی سقوط آزاد را تجربه کرده اند و دوومیدانی ایران هم که تنها چند سانتی متر تا طلای لندن کم آورده بود، در ریو فرسنگ ها از مدال فاصله گرفت و به یکی دو دهه قبل برگشت!
دوچرخه سواران ما به خط پایان نرسیدند و پینگ پنگ بازان ایران که تعدادشان زیادتر از چهار سال پیش شده بود، بر خلاف لندن در همان مسابقه اول باختند. جودو و تیراندازی و تیر و کمان و قایقرانی هم هیچ یک به گرد سکوی المپیک هم نرسیدند تا ثابت شود ورزش ایران، چهار سال خورده و خوابیده... .
حالا محمود گودرزی مسئول نخست و رئیس دستگاه متولی ورزش در ایران، چشم به مدال آزادکاران دوخته است.
وزیر ورزش که خودش یک کشتی گیر است، در ماه های گذشته، به شدت با فدراسیون کشتی و رئیس استقلال طلب آن رسول خادم، اختلاف علنی داشته که حتی به رسانه ها هم کشیده شد که آخرین آنها در ماجرای پیشنهاد نامگذاری «روز کشتی» به شورای کشوری این کار از سوی فدراسیون کشتی بود که توسط وزیر ورزش به دلیل دورخوردن(!) وتو شد.
جالب اینکه رسول خادم نیز پس از شدت گرفتن اختلافات، تنها به یک دلیل تحت فشار برکناری قرار نگرفت و آن هم نزدیک شدن به ایام حساس المپیک بود. گودرزی می دانست با عزل خادم یا حتی فکر کردن به آن، پایه های صندلی مدیریت خود را کوتاه و لرزان می کند؛ اما تا اینجا این تدبیر جواب نداده و کشتی که قرار بود، بار مدال آوری کاروان را به دوش بکشد، در نصف راه طی شده، حتی یک هل هم به ورزش ایران در جدول مدال ها نداد، زیرا دو برنز کشتی فرنگی تا روز هفدهم هیچ تأثیری در جایگاه ایران در رده بندی کلی مدال ها نداشت و بدون احتساب آن هم کاروان ایران همین مقام موقت سی و دومی المپیک را داشت.
رسول خادم که با چند قهرمانی در مسابقاتی در سطح جام جهانی، دست بالا را در اختلافات با وزیر ورزش داشت، حالا متوجه شده که المپیک داستان دیگری دارد و اگر نتواند یکی دو طلا برای کاروان ایران بیاورد، خودش هم زیر گیوتین حذف قرار می گیرد؛ هرچند عملکردش در زمینه خودکفایی و اداره اقتصادی کشتی کم نظیر بوده است.
رسول که با کمک یک بانک و قراردادهای اسپانسری آن طی دو سه سال اخیر، تا حد زیادی از بودجه اندک و ناچیز دولتی اعلام بی نیازی کرده، این حق را برای خودش قائل است که به مجموعه بالادستی اش ـ که سهم خود را از پیروزی های کشتی نداده ـ پاسخگو نباشد. در واقع همان ایده معروفی که وزارت ورزش نمی تواند بدون دادن سهم خود از هزینه ها، پز مدیریت و نظارت بدهد، اکنون در فدراسیون کشتی مطرح و حاکم است.
رسول فکرش را هم نمی کرد با عملکرد غیرمنتظره فرنگی کاران آن هم با وجود محمدبنا این گونه روی پل برود و حالا برای حمله به مدال های آزاد، به شدت تحت فشار است.
آن طرف ماجرا وزیری است که بدون این نتایج هم شائبه پایان وزارتش سر زبان ها بود و اگر این آخرین تیر کاروان (مسابقات کشتی آزاد) هم به سیبل مدال طلا برخورد نکند، باید جایش را به گزینه های آماده کار بدهد تا از مجلس رأی اعتماد بگیرد. گودرزی خوب می داند که شاید نخستین استیضاح مجلس جدید از مجموعه دولت برای اثبات استقلال و قدرتنمایی اش باشد.
به این ترتیب، بقای رئیس دستگاه ورزش در جایگاه خود به شدت به موفقیت رسول خادم گره خورده و در مقابل رسول هم می داند که در صورت تداوم ناکامی دوبنده پوشانش، گودرزی اینقدر زمان خواهد داشت که پیش از کنار رفتن، او را کنار بگذارد.
دو طرف این مخاصمه علنی در سطوح عالی ورزش ایران، فعلا آتش بس داده اند تا تکلیف این سه شبانه روز که از عصر امروز در ریو آغاز می شود، مشخص شود.
به گزارش «تابناک ورزشی»، نتایج ضعیف تا پیش از شروع رقابت های کشتی آزاد المپیک، وزیر ورزش را در تیررس انتقادها و حتی استیضاح قرار داده است، حال آنکه برخی زمزمه ها و شایعات حتی پیش از شروع المپیک هم تغییر وزیر ورزش از سوی دولت را محتمل می دانست و نزدیکی به رویداد المپیک، دلیل دیرکرد در جابجایی در کابینه روحانی عنوان می شد.
به جز وزنه برداری، ورزش ایران در هیچ رشته ای پیشرفتی نکرده است. تکواندو و کشتی فرنگی سقوط آزاد را تجربه کرده اند و دوومیدانی ایران هم که تنها چند سانتی متر تا طلای لندن کم آورده بود، در ریو فرسنگ ها از مدال فاصله گرفت و به یکی دو دهه قبل برگشت!
دوچرخه سواران ما به خط پایان نرسیدند و پینگ پنگ بازان ایران که تعدادشان زیادتر از چهار سال پیش شده بود، بر خلاف لندن در همان مسابقه اول باختند. جودو و تیراندازی و تیر و کمان و قایقرانی هم هیچ یک به گرد سکوی المپیک هم نرسیدند تا ثابت شود ورزش ایران، چهار سال خورده و خوابیده... .
وزیر ورزش که خودش یک کشتی گیر است، در ماه های گذشته، به شدت با فدراسیون کشتی و رئیس استقلال طلب آن رسول خادم، اختلاف علنی داشته که حتی به رسانه ها هم کشیده شد که آخرین آنها در ماجرای پیشنهاد نامگذاری «روز کشتی» به شورای کشوری این کار از سوی فدراسیون کشتی بود که توسط وزیر ورزش به دلیل دورخوردن(!) وتو شد.
جالب اینکه رسول خادم نیز پس از شدت گرفتن اختلافات، تنها به یک دلیل تحت فشار برکناری قرار نگرفت و آن هم نزدیک شدن به ایام حساس المپیک بود. گودرزی می دانست با عزل خادم یا حتی فکر کردن به آن، پایه های صندلی مدیریت خود را کوتاه و لرزان می کند؛ اما تا اینجا این تدبیر جواب نداده و کشتی که قرار بود، بار مدال آوری کاروان را به دوش بکشد، در نصف راه طی شده، حتی یک هل هم به ورزش ایران در جدول مدال ها نداد، زیرا دو برنز کشتی فرنگی تا روز هفدهم هیچ تأثیری در جایگاه ایران در رده بندی کلی مدال ها نداشت و بدون احتساب آن هم کاروان ایران همین مقام موقت سی و دومی المپیک را داشت.
رسول که با کمک یک بانک و قراردادهای اسپانسری آن طی دو سه سال اخیر، تا حد زیادی از بودجه اندک و ناچیز دولتی اعلام بی نیازی کرده، این حق را برای خودش قائل است که به مجموعه بالادستی اش ـ که سهم خود را از پیروزی های کشتی نداده ـ پاسخگو نباشد. در واقع همان ایده معروفی که وزارت ورزش نمی تواند بدون دادن سهم خود از هزینه ها، پز مدیریت و نظارت بدهد، اکنون در فدراسیون کشتی مطرح و حاکم است.
رسول فکرش را هم نمی کرد با عملکرد غیرمنتظره فرنگی کاران آن هم با وجود محمدبنا این گونه روی پل برود و حالا برای حمله به مدال های آزاد، به شدت تحت فشار است.
آن طرف ماجرا وزیری است که بدون این نتایج هم شائبه پایان وزارتش سر زبان ها بود و اگر این آخرین تیر کاروان (مسابقات کشتی آزاد) هم به سیبل مدال طلا برخورد نکند، باید جایش را به گزینه های آماده کار بدهد تا از مجلس رأی اعتماد بگیرد. گودرزی خوب می داند که شاید نخستین استیضاح مجلس جدید از مجموعه دولت برای اثبات استقلال و قدرتنمایی اش باشد.
به این ترتیب، بقای رئیس دستگاه ورزش در جایگاه خود به شدت به موفقیت رسول خادم گره خورده و در مقابل رسول هم می داند که در صورت تداوم ناکامی دوبنده پوشانش، گودرزی اینقدر زمان خواهد داشت که پیش از کنار رفتن، او را کنار بگذارد.
دو طرف این مخاصمه علنی در سطوح عالی ورزش ایران، فعلا آتش بس داده اند تا تکلیف این سه شبانه روز که از عصر امروز در ریو آغاز می شود، مشخص شود.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱۲
چه متن بی‌محتوا و مغرضانه‌ای ... ! وزیر ورزش : « حد ورزش ایران همین است! » چیه تابناک جون؟! تصور وزیری که 4 مدال بیشتر نیست نباید باشد مستقل از نتیجه بازی های کنونی آزاد، که اتفاقا فوق العاده هم بودن، رسول خادم را دوست داریم. رسول خادم بسیار عالی و درجه یک هست. آقای وزیر طرفدار کدام تیم فوتبالند؟ سلام به تابناک عزیز/ازتون خواهش میکنم به داد شهر من برسید شاید به این موضوع ارتباطی نداشته باشد اما شما را به عنوان اخرین امید میخوانم گودرزی بدترین وزیر روحانی است مثلا متوسط تعداد مدالهامون توی تمام ادوار المپیک از قرن پیش تا حالا را گرفتیم ها!!! مگه کمه؟!! لندن 2012، 4 طلا 5 نقره 3 برنز! جدولش اینو نشون میده. خیلی ضعیف بودیم 2016 رسول خادم توانمند است اما پخته نیست حتما اینم تقصیر احمدی نزاد قهرمان و کاردان هست.نه گودرزی؟