درباره هنرمندی که سیستم درمانی نابودش کرد؛
چند ایرانی مثل «کیارستمی» می‌توانند به فرانسه فرار کنند؟!
آنچه بر سر کیارستمی آمد، تلنگر جدی برای سیستم به شدت مدعی و معیوب درمان کشور بود که سالیانه چند هزار میلیارد تومان از بودجه عمومی کشور به آن اختصاص می‌یابد. امیدواریم این هنرمند تاوان اعتماد به این سیستم درمان را پرداخت نکند.
انتقال عباس کیارستمی به پاریس برای درمان بیماری ساده‌ای که منجر به آسیب‌های شدید به این کارگردان مطرح ایرانی شد، این پرسش را پیش آورد که اگر شخصی چون کیارستمی سرشناس نباشد چه بلای محتملی انتظارش را می‌کشد و دیگران که چون این هنرمند توان گریز به پاریس برای طی روند درمان را ندارند، باید منتظر چه وقایعی باشند؟!
به گزارش «تابناک»، روزهای فروردین ۱۳۹۵ با بستری شدن عباس کیارستمی و پیگیری اخبار وضعیت این کارگردان شهیر سینمای ایران همراه شد و در واپسین روزهای نخستین ماه از سالی که پشت سر می‌گذاریم، شواهد نشان داد که قصور جدی در روند درمان کیارستمی رخ داده و به واسطه همین قصور، این سینماگر آسیب‌های بسیار جدی ـ آن هم در بیمارستانی خصوصی ـ متحمل شده که با او همراه خواهد بود.
همان زمان علی جنتی فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره وضعیت کیارستمی و اینکه آیا به ملاقاتش میرود، از پیگیری‌‌هایش سخن به میان آورد و در این باره گفت: «آقای دکتر هاشمی وزیر بهداشت را آماده کردم، سریع رفت بیمارستان و پزشکان متخصص را آنجا احضار کرد. خود آقای دکتر هاشمی گفت: اگر آن شب نرفته بودم، آقای کیارستمی تمام بود وضعش (فوت کرده بود). بحمدالله الان وضعش بهتر شده است... .»
این دیالوگ در نگاه اول همان تبلیغات مرسومی به نظر می‌آید که هاشمی وزیر
بهداشت و درمان طی حضور در پروسه دوران بیماری هنرمندان انجام می‌دهد؛ اما
حقیقت آن است که وزیر بهداشت اعتراف صادقانه‌ای ـ خصوصی ـ برای وزیر فرهنگ و
ارشاد اسلامی داشته و واقعاً اگر خود در پروسه درمان کیارستمی نظارت
نمی‌کرده، شاید این کارگردان به واسطه خطاهای پزشکی اکنون در میان ما نبود.
در واقع اگر کیارستمی یک چهره مشهور نبود، اکنون در بیمارستان کشته شده بود و وجه شهرتش باعث شده او بر خلاف برخی بیماران غیرمشهور که شانس حضور وزیر بهداشت بر بالینشان را ندارند، زنده بماند. این بزرگ‌ترین فاجعه برای نظام سلامتی است که سالیانه چند هزار میلیارد تومان از بودجه کشور را دریافت می‌کند و مدعی است استانداردهای مرسوم دنیا را دارد.
احمد کیارستمی فرزند ارشد این کارگردان سینمای ایران نیز همان زمان از روند درمان نادرست کیارستمی سخن به میان آورد و در یادداشتی به جزئیاتی از این روند درمان اشاره کرد و در بخشی از یادداشتی درباره آنچه رخ داده، نوشته بود: «امروز همه می‌گویند: مگه نمی‌دونستید که نیمه دوم اسفند نباید می‌رفتید بیمارستان، آخه اون موقع که وقت عمل جراحی نیست... انگار همان‌طور که موسم گل و وقت شکوفه داریم، موسم عمل جراحی هم داریم و یکی دو ماهی باید منتظر نشست که داروهای بی‌هوشی رنگ بیندازند و جراحان سر شوق بیایند؛ حالا جراحان ما هم مسئول و حاذق و کاردان. عفونت پس از عمل که در حوزه تخصص جراح نیست. هست؟ نمی دانم.»
اولین تصویر کیارستمی در پاریس که با رضایت خودش ثبت و منتشر شده است
چندی پیش همزمان با بستری شدن دوباره کیارستمی، یکی از سینماگران پرحاشیه پس از دیدار با کیارستمی، درباره کیفیت
قصور اطلاعات نه چندان دقیقی منتشر کرد که با واکنش فرزند کیارستمی مواجه
شد؛ واکنشی که طبیعی بود، زیرا به هر حال کیارستمی هنوز زیر تیغ پزشکان
است و در این شرایط در افتادن با این جامعه به مصلحت نیست!
در این میان، حسن قاضی‌زاده هاشمی با بستری شدن دوباره کیارستمی، دوباره به ملاقات این کارگردان سینمای ایران رفت تا لابد اگر باز در روند درمانی این سینماگر کشورمان خطایی رخ داد، ملاقات آقای وزیر چاره ساز شود و او نجات پیدا کند! این بخش از روایت را «تابناک» پیش از این گزارش کرده بود و اتفاق تازه‌ای نیست اما اتفاق تازه، انتقال کیارستمی به پاریس برای ادامه روند درمان است.
در واقع با وجود دو بار ملاقات وزیر بهداشت و تغییر بیمارستان محل اقامت عباس کیارستمی و تأکیدات و پیگیری‌های شدید رسانه‌ها، وضعیت به گونه‌ای پیش رفته که او با هواپیما به پاریس منتقل شده و از آنجا به هلی کوپتر به بیمارستان انتقال یافته است. این شرایط انتقال نشان می‌دهد کیارستمی با اوضاع خوبی ایران را ترک نکرده و سیستم درمانی کشورمان -آن هم در بیمارستان های خصوصی مطرح- نتوانسته چنین بیماری را معالجه قطعی کند.
با این اوصاف، تنها این پرسش از آقای وزیر و همکارانش قابل طرح است که چند ایرانی در شرایط مشابه مثل «کیارستمی» می‌توانند به فرانسه فرار کنند و اگر نتوانند بگریزند باید اشهدشان را بخوانند؟! آنچه بر سر کیارستمی آمد، تلنگر جدی برای سیستم به شدت مدعی و معیوب درمان کشور بود که سالیانه چند هزار میلیارد تومان از بودجه عمومی کشور به آن اختصاص می‌یابد. امیدواریم این هنرمند تاوان اعتماد به این سیستم درمان را پرداخت نکند.
به گزارش «تابناک»، روزهای فروردین ۱۳۹۵ با بستری شدن عباس کیارستمی و پیگیری اخبار وضعیت این کارگردان شهیر سینمای ایران همراه شد و در واپسین روزهای نخستین ماه از سالی که پشت سر می‌گذاریم، شواهد نشان داد که قصور جدی در روند درمان کیارستمی رخ داده و به واسطه همین قصور، این سینماگر آسیب‌های بسیار جدی ـ آن هم در بیمارستانی خصوصی ـ متحمل شده که با او همراه خواهد بود.
همان زمان علی جنتی فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره وضعیت کیارستمی و اینکه آیا به ملاقاتش میرود، از پیگیری‌‌هایش سخن به میان آورد و در این باره گفت: «آقای دکتر هاشمی وزیر بهداشت را آماده کردم، سریع رفت بیمارستان و پزشکان متخصص را آنجا احضار کرد. خود آقای دکتر هاشمی گفت: اگر آن شب نرفته بودم، آقای کیارستمی تمام بود وضعش (فوت کرده بود). بحمدالله الان وضعش بهتر شده است... .»
در واقع اگر کیارستمی یک چهره مشهور نبود، اکنون در بیمارستان کشته شده بود و وجه شهرتش باعث شده او بر خلاف برخی بیماران غیرمشهور که شانس حضور وزیر بهداشت بر بالینشان را ندارند، زنده بماند. این بزرگ‌ترین فاجعه برای نظام سلامتی است که سالیانه چند هزار میلیارد تومان از بودجه کشور را دریافت می‌کند و مدعی است استانداردهای مرسوم دنیا را دارد.
احمد کیارستمی فرزند ارشد این کارگردان سینمای ایران نیز همان زمان از روند درمان نادرست کیارستمی سخن به میان آورد و در یادداشتی به جزئیاتی از این روند درمان اشاره کرد و در بخشی از یادداشتی درباره آنچه رخ داده، نوشته بود: «امروز همه می‌گویند: مگه نمی‌دونستید که نیمه دوم اسفند نباید می‌رفتید بیمارستان، آخه اون موقع که وقت عمل جراحی نیست... انگار همان‌طور که موسم گل و وقت شکوفه داریم، موسم عمل جراحی هم داریم و یکی دو ماهی باید منتظر نشست که داروهای بی‌هوشی رنگ بیندازند و جراحان سر شوق بیایند؛ حالا جراحان ما هم مسئول و حاذق و کاردان. عفونت پس از عمل که در حوزه تخصص جراح نیست. هست؟ نمی دانم.»
اولین تصویر کیارستمی در پاریس که با رضایت خودش ثبت و منتشر شده است
در این میان، حسن قاضی‌زاده هاشمی با بستری شدن دوباره کیارستمی، دوباره به ملاقات این کارگردان سینمای ایران رفت تا لابد اگر باز در روند درمانی این سینماگر کشورمان خطایی رخ داد، ملاقات آقای وزیر چاره ساز شود و او نجات پیدا کند! این بخش از روایت را «تابناک» پیش از این گزارش کرده بود و اتفاق تازه‌ای نیست اما اتفاق تازه، انتقال کیارستمی به پاریس برای ادامه روند درمان است.
در واقع با وجود دو بار ملاقات وزیر بهداشت و تغییر بیمارستان محل اقامت عباس کیارستمی و تأکیدات و پیگیری‌های شدید رسانه‌ها، وضعیت به گونه‌ای پیش رفته که او با هواپیما به پاریس منتقل شده و از آنجا به هلی کوپتر به بیمارستان انتقال یافته است. این شرایط انتقال نشان می‌دهد کیارستمی با اوضاع خوبی ایران را ترک نکرده و سیستم درمانی کشورمان -آن هم در بیمارستان های خصوصی مطرح- نتوانسته چنین بیماری را معالجه قطعی کند.
با این اوصاف، تنها این پرسش از آقای وزیر و همکارانش قابل طرح است که چند ایرانی در شرایط مشابه مثل «کیارستمی» می‌توانند به فرانسه فرار کنند و اگر نتوانند بگریزند باید اشهدشان را بخوانند؟! آنچه بر سر کیارستمی آمد، تلنگر جدی برای سیستم به شدت مدعی و معیوب درمان کشور بود که سالیانه چند هزار میلیارد تومان از بودجه عمومی کشور به آن اختصاص می‌یابد. امیدواریم این هنرمند تاوان اعتماد به این سیستم درمان را پرداخت نکند.
غیر قابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۲۱۸
انتشار یافته: ۱۴
سلام از خدا بترسید واینگونه نسبت به چیزی که به ان اطلاع دقیق ندارید قضاوت نکنید بااین قلم شما اسیب هایی که به مردم در اثر بی اعتمادی ایجاد می شه به مراتب از هزینه های درمانی بیشتر است اثرات این درک پایین شما از سیستم درمانی در سالهای بعد خودش رو نشون می ده که هیچ پزشکی زیر بار بیمار بد حال نمی ره واقعا بالاخره جامعه پزشکی ما چه زمانی میخواد تغییر پیدا کنه و از تجارت خالص به تجارت و درمان بپردازد؟! با سلام من در سال گذشته دخترم به علت یک عفونت ساده ریه در یکی از بیمارستان سلماس و بعدا مطهری ارومیه بستری شد و به علت عدم درمان کافی دچار ناراحتی قلبی شدند با انتقال به تهران و مرکز طبی کودکان بستری شدند هم متاسفانه نتیجه نداد و دکترهای اینجا هم به خیر از خود و جیب شان فکر کسی نیستن البته به طور کلی سیستم غلط است و باید از ریشه حل شود بلاخره بعد از شش ماه نازنیم فوت کردند و هیچ کس خود را مسول ندانست من تمام کسانی که باعث از بین رفتن دخترم شدند را به خدا میسپارم و انشالله در دادگاه حضرت حق مواخذه خواهند شد حالا چه کسانی که مستقیم درگیر بودن و چه کسانی که غیر مستقیم من انها را به خدا حواله کردم و السلام سخته یه لحظه فکر کنیم خدای ی ناکرده یکی از عزیزانمون مشکلی براش پیش بیاد تو این وضعیت ... همیشه به فکر میرض هام هرچند کار چندانی نتونستم انجام بدم.(با هم باشیم) پول زیاد و سوبسید سنگینی که فقط در جیب اشخاص میرود و عدم وجود قانونهای محدود کننده پزشکان متخصص خصوصا جراح و نامداران در ویزیت روزانه تا 100 نفر و چندین فقره جراحی در یک روز و عدم وجود نظام و سیستمی عادلانه در رسیدگی به تخلفات حرفه ای پزشکان و جراحان در عملکرد ضعیف انها و تفکر فعلی حاکم بر وزارت بهداشت به سبب حضور فردی که همه مشکلات را در گرو پول زیاد و حقوق بالا میداند و دغدغه اش ایجاد محبوبیت در قشر درمان با افزایش دستمزدها و تعرفه هاست همگی سبب خواهد شد که در اینده ای نزدیک شاهد بحران و فاجعه در نظام سلامت خواهیم بود. عدم جوابگویی بیمه ها و بودجه های دولتی و افزایش انتظارات عزیزان حوزه درمان که قابل تقلیل نخواهد بود این روند را محتمل مینماید چرا از خدماتی که در سطح بالاتر جهانی و اغلب در حد رایگان انجام میشود چیزی نمیگویید؟ یادآوری میکنم که جناب کیارستمی هم بیمارستان خصوصی بودند چنان می پرسید «باید منتظر چه وقایعی باشند؟!» که آدم فکر میکنه شما از یه سرزمین پیشرفته تازه رسیدین و نمیدونین آخرش چی میشه!آخرش به غسالخونه و قبر منتهی میشه.
وزیر بهداشت بیشتر دنبال تبلیغات وخودنمایی است خیلی حرفهاش علمی نیست مشکل عمومی جهان سوم جستجوی مقصر است. خوب آقای کیارستمی همان ابتدا تشزیف میبردید پاریس. نوشتن نظر وقتی منتشر نمی شود چه فایده ای دارد؟ بريد لطفا خارج از تعصب وضعيت بيمارستان هامون رو قبل و بعد از انقلاب مقايسه كنيد.اون موقع به بيماران خيلي خيلي خيلي بيشتر ميرسيدند. خدا به داد مردم عادی برسه!!! آفرین بر جسارتتان. متاسفانه این وضیعت مختص جامعه پزشکی نیست. کافی است یک سری به وزارت نفت، دانشگاه ها و مدارس بیاندازید. کاش تا دیر نشده یکی از ما بپرسد با خودمان چکار می کنیم؟! عدم رعایت شایسته سالاری، رواج ریا و مسولیت زدایی از طریق سو تعبیر اعتقادات و چاپلوسی و تملق و شاید عدم رعایت ضوابط اخلاق و وجدان در بیشتر مشاغل و حرف چه ها که بر سر ما نخواهد آورد. اینها به هیچ وجه سیاه نمایی نیست، واقعیت‌هایی از جامعه به اصطلاح اخلاقی ماست که هر روز از یک نقطه بیرون می زند. کاش به خودمان و نسل‌های آتی رحمی بکنیم. در این کشور هیچ دیواری کوتاه تر از قشر کارگر پیدا نمیشود، چرخ این خراب شده با تلاش کارگر میچرخد به کام بقیه