بازدید 18157
در سوگ گروهانی که رفت و تابوتشان برگشت؛

برای کشف چرایی گریزان بودن جوانان از سربازی، دقیق شوید

قرار بود به مرخصی بروند و از خاطراتی که در دوران آموزشی با هم قطاران خود ثبت کرده بودند، برای خانواده و دوستانشان بگویند که برخی شان برای همیشه زبان به گفتن بستند؛ حادثه ای تلخ که به ساعت نکشیده، تکرار شد تا خانواده های بیشتری غم بار شوند.
کد خبر: ۶۰۰۰۳۳
تاریخ انتشار: ۰۳ تير ۱۳۹۵ - ۱۳:۵۶ 23 June 2016
قرار بود به مرخصی بروند و از خاطراتی که در دوران آموزشی با هم قطاران خود ثبت کرده بودند، برای خانواده و دوستانشان بگویند که برخی شان برای همیشه زبان به گفتن بستند؛ حادثه ای تلخ که به ساعت نکشیده، تکرار شد تا خانواده های بیشتری غم بار شوند.

به گزارش «تابناک»، ساعت ۱:۲۰ بامداد چهارشنبه بود که محور سیرجان ـ نی‌ریز حادثه ای تلخ را برای همیشه در ذهن خود حک کرد؛ سقوط اتوبوس حامل سربازان وظیفه‌ که از دوران آموزشی در پادگان «05» کرمان فارغ آمده و به مقصد اهواز، برای رفتن به مرخصی اعزام شده بودند؛ اما هنوز نیمی از مسیر را طی نکرده، با اتوبوس دره 20 متری را به پایین سقوط کردند.

شدت حادثه بسیار زیاد و نتایج آن بسیار ناگوار بود؛ از 36 سرنشین اتوبوس 14 تن در دم جان باختند و 22 تن دیگر مجروح شدند. جراحت هایی که در برخی شان اینقدر شدید بود که به سرعت خبر ارسال شده از محل حادثه، تصحیح شد تا شمار جان باختگان در محل رویداد به 16 تن برسد و کمی بعد مطلع شویم که 3 تن از مجروحان نیز در مراکز درمانی به هم خدمتی های خود پیوسته‌اند.

اما این پایان ماجرا نبود؛ زمان زیادی نگذشته بود که اطلاعات عجیب تری از این حادثه منتشر شد و تعجب همگان را به دنبال داشت. آن گونه که مجتبی خالدی، سخنگوی اورژانس کشور خبر می‌داد، سرنشینان اتوبوس نه 36 تن، که 58 نفر بودند و جز 19 قربانی ماجرا، 42 نفر با 11 دستگاه آمبولانس به مراکز درمانی منتقل شده بودند؛ 22 تن به بیمارستان رجایی شیراز و مابقی به بیمارستان های شهدای نی‌ریز و امام خمینی(ره) استهبان.

اما مگر می‌شود 58 تن را در یک دستگاه اتوبوس نشاند و راهی چنین سفر دور و درازی کرد؟ آن هم با اتوبوسی که گمانه زنی های اولیه درباره علت سقوطش به دره، خواب آلودگی راننده بود و به نوعی بر فقدان حضور راننده کمکی در اتوبوس اشاره داشت؟ گزاره ای که با تکیه بر آن، می‌توان دریافت متولیان این انتقال تدارک لازم برای انتقال سربازان را ندیده بودند و قصوری جبران ناپذیر را مرتکب شده‌اند.

و چه تلخ که این تنها قصور ایشان هم نبود. این را حادثه مشابهی می‌گوید که حدود یک ساعت بعد (رأس ساعت 02 :18)، برای شمار دیگری از سربازان پادگان «05»، این بار در کیلومتر 65 جاده سروستان-شیراز به وقوع پیوست. واژگونی اتوبوس دیگری که آن هم حامل شمار دیگری از سربازان پادگان یاد شده بود و به اعزام 15 دستگاه آمبولانس و یک دستگاه اتوبوس آمبولانس به محل حادثه منجر شد و خوشبختانه به جان باختن کسی گره نخورد.

البته این بار نیز شمار سرنشینان اتوبوس 50 تن بود که قطعا با هیچ استاندارد و منطقی سازگاری ندارد و از دید قانون گذار، تخلف به شمار می‌آید، اما ظاهرا به دید مأموران پلیس راهور نیامده بود؛ موضوعی عجیب که دقت در این دو حادثه و عبور اتوبوس های حادثه دیده از چند پلیس راه تا محل وقوع حادثه، ابهاماتی را در این خصوص به وجود می‌آورد.

ابهاماتی که شاید مقامات پلیس راهور برایشان پاسخی داشته باشند اما پیش از آن، حکایت از نوعی بی توجهی به وضعیت سربازان در پادگان ها دارد. مشابه بی توجهی هایی که همواره گلایه سربازان را به دنبال دارد و رد و اثر آن در گریزان بودن برخی جوانان از خدمت سربازی به شدت مشهود است، ولی کمتر مورد توجه برنامه ریزان این امر قرار می‌گیرد.

گلایه هایی که این دو حادثه رقم خورده برای سربازان یک پادگان بر بخشی شان مهر تأیید می‌زند و امیدواریم وقوع این رویدادهای تلخ و از دست رفتن جان شماری از جوانان وطن منجر به شنیده شدن و تلاش برای رفع شان شود؛ هرچند اگر رفع هم شوند، سربازانی که در این دو حادثه چشم از جهان بستند، مشمول مزایای ناشی از آن نخواهند شد و به این دلیل هم که شده، سوگ این سربازان برایمان دلگیرتر خواهد بود. خدایشان بیامرزد
سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هجدهم رمضان # شب قدر