بازدید 10262
مهم ترین عامل در انتخاب اعضای هیأت رئیسه کمیسیون‌های مجلس چه بوده است؟
هر کس کمی با سیاست و نیز کار مجلس آشنا باشد، می داند که عوامل سیاسی و جناحی هم در این زمینه تأثیر دارد؛ همچنان که نقش کاریزمای فردی و ارتباطات و لابی های بیرون از مجلس را هم نمی توان نادیده گرفت. ضمن اینکه جناح بندی های سیاسی داخل مجلس هم قطعاً بر این انتخاب ها اثر گذاشته است.
مهم ترین عامل در انتخاب اعضای هیأت رئیسه مجلس چه بوده است؟ این پرسشی است که ذهن بسیاری از اهل سیاست و علاقه مندان به آن را به خود مشغول داشته، ولی ظاهراً هنوز باید برایش به دنبال پاسخ بود.
به گزارش «تابناک»، سرانجام روز گذشته، پس از حدود یک ماه، رؤسای کمیسیون‌های مجلس شورای اسلامی انتخاب شدند. با برگزاری انتخابات هیأت رئیسه کمیسیون‌های تخصصی در دوره دهم و تعیین رؤسای کمیسیون‌ها، ترکیب سیاسی مجلس دهم تقریباً به طور کامل معلوم شد.
بنا بر این گزارش، محمدمهدی زاهدی، سلمان خدادادی، محمدرضا پورابراهیمی، علاءالدیــــن بروجــردی، فریدون حسنوند، غلامرضا تاجگردون، علی نوبخت‌حقیقی، محمدجواد کولیوند، عزیز اکبریان، محمدرضا رضایی کوچی، نصرالله پژمانفر و علی محمد شاعری با اکثریت آرا به عنوان رؤسای کمیسیون‌های آموزش و تحقیقات، اجتماعی، اقتصادی، امنیت ملی و سیاست خارجی، انرژی، برنامه، بودجه و محاسبات، بهداشت و درمان، شوراها و امور داخلی، صنایع و معادن، عمران، فرهنگی و کشاورزی، آب و منابع طبیعی انتخاب شدند.
اما انتخابات هیأت رئیسه کمیسیون قضایی و حقوقی به دلیل نرسیدن به حد نصاب به روز دیگر موکول شد و همچنین بنا بر آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، رئیس کمیسیون اصل 90 قانون اساسی با پیشنهاد هیأت رئیسه مجلس با رأی مستقیم نمایندگان در صحن علنی مشخص می‌شود؛ بنابراین، این کمیسیون برای تعیین هیأت رئیسه نشستی نداشته است.
اگر بخواهیم این امر را مثل همۀ رسانه های وابسته به جناح های سیاسی فهم، تفسیر و روایت کنیم، باید بگوییم: از میان سیزده کمیسیون تخصصی مجلس شورای اسلامی، ریاست ده کمیسیون بر عهده اصولگرایان قرار گرفت، دو کمیسیون نصیب اصلاح‌طلبان شد و یک کمیسیون یعنی حقوقی و قضایی هم در جلسه بعدی و بعد از حد نصاب، رئیس خود را خواهد شناخت که قراین موجود از انتخاب «اللهیار ملکشاهی» نماینده اصولگرای کوهدشت حکایت می‌کند.
البته هر کس کمی با سیاست و نیز کار مجلس آشنا باشد، می داند که عوامل سیاسی و جناحی هم در این زمینه تأثیر دارد؛ همچنان که نقش کاریزمای فردی و ارتباطات و لابی های بیرون از مجلس را هم نمی توان نادیده گرفت. ضمن اینکه، جناح بندی های سیاسی داخل مجلس هم قطعاً بر این انتخاب ها اثر گذاشته است؛ اما با توجه به این که چینش نمایندگان در کمیسیون ها بر اساس تخصص، علایق و اقتضائات حوزۀ انتخابیه افراد صورت می گیرد، در انتخاب هیأت رئیسه کمیسیون ها، خیلی نمی توان از اهرم و ابزار فراکسیون های سیاسی و دسته‌بندی های جناحی استفاده کرد.
اگر دوباره نگاهی به جدول فوق بیندازیم، می بینیم که بر خلاف ریاست کمیسیون ها ـ که بیشتر در اختیار اصولگرایان است ـ بقیه پست های هیأت رئیسه کمیسیون ها بین همۀ جناح ها تقسیم شده است. اما اگر نگاه جناحی را کنار بگذاریم، می بینیم که متوسط دورۀ نمایندگی نواب رئیس، دقیقاً یک دوره کمتر، یعنی بیش از دو دوره است و در اینجا هم شاخص «سابقۀ نمایندگی» به مراتب گویاتر و تبیین کننده تر است؛ بنابراین، به نظر می رسد که مؤثرترین عامل در انتخاب هیأت رئیسه کمیسیون های مجلس دهم، نه سیاسی که حرفه ای است.
