دلیل اصلی درخواست اصلاح طلبان برای رقابت عارف با لاریجانی

پس از انتخابات مرحله اول و دوم مجلس شورای اسلامی، کشمکش انتخاباتی میان دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب بر سر اکثریت کرسی های مجلس بود. اصلاح طلبان معتقد بودند با توجه به نتایج شهرهای بزرگ و گرایش ذاتی مستقلین به اصلاح طلبان، آنها اکثریت کرسی های مجلس دهم را به دست آورده اند. اصولگرایان نیز معتقد بودند اگرچه در برخی شهرهای بزرگ شکست خورده اند، در کل کشور آنها پیروز بوده اند.

به گزارش «تابناک»، این کشمکش ها و جنجال ها ادامه داشت و هر دو طرف مصداق اثبات حرف خودشان در این باره را به انتخاب هیأت رئیسه و رئیس مجلس دهم موکول کردند. البته پیش از اینکه این رقابت شکل بگیرد، تئوریسین های سیاسی برای توجیه شرایط مجلس دهم مجلس را به طیف های مختلفی تقسیم کردند. حتی برخی مجلس را به دو گروه برجامیان و نابرجامیان تقسیم کردند.

در نهایت مشخص شد که برای کرسی ریاست مجلس دهم دو نفر بیشتر شانس ندارند. آقای لاریجانی و عارف به عنوان دو نامزد اصلی تصدی پست ریاست مجلس دهم لابی، تلاش های خودشان را انجام دادند؛ هرچند هر دوی این افراد از لیست امید به مجلس راه پیدا کرده بودند و به قولی هر دو از گروه برجامیان بودند، این رقابت میان این دو نفر شکل گرفت.

پیش از رقابت آقای لاریجانی و عارف تلاش هایی برای جلوگیری از این رقابت شکل گرفت و حتی طرح تقسیم ریاست و هیأت رئیسه و یا ریاست اشتراکی میان آقای لاریجانی و عارف به صورت یک سال در میان از جمله این تلاش ها بود که در نهایت بی فایده بود و این رقابت شکل گرفت.

در واقع بعد از این جنجال ها آقای عارف و لاریجانی برای تصاحب ریاست مجلس به رقابت پرداختند و آقای لاریجانی با 174رأی رئیس مجلس شد. در این رقابت، آقای عارف 103 رأی کسب کرد. در رابطه با تحلیل این آرا، مطالب فراوانی نگاشته شد و هر کسی از ظن خود تحلیلی در این باب منتشر کرد.

این موضوعات ادامه داشت تا اینکه امروز آقای الیاس حضرتی نماینده مردم تهران در مجلس و عضو شاخص لیست امید امروز در یادداشتی در روزنامه اعتماد پشت پرده فشار برخی اصلاح طلبان به آقای عارف برای شرکت در انتخاب ریاست مجلس را فاش کرده است.

حضرتی در بخشی از این یادداشت با اشاره به اینکه در روزهاي قبل از انتخاب رئيس مجلس دهم، بسياري از دوستان اصلاح‌طلب ما نگران اين امر بودند كه آقاي دكتر علي لاريجاني بعد از كسب رأي نمايندگان و رسيدن به جايگاه رياست مجلس، تغيير رويه دهد و از جايگاه خودش به عنوان شاخص جريان اصلاح‌طلب عاقل و اعتدال‌گرا فاصله بگيرد؛ مدعی شده است که همين نگراني باعث شد، برخي دوستان بر نامزد شدن يك چهره اصلاح‌طلب مانند دكتر عارف در انتخابات هيأت رئيسه مجلس اصرار داشتند و با كنار رفتن او به نفع رياست دكتر لاريجاني موافق نبودند.

در واقع این اظهارات نشان می دهد که تأکید اصلاح طلبان روی آقای عارف نه از روی گرایش های سیاسی و یا تبعیت از لیست امید و یا... بوده، بلکه فقط از این باب بوده که مبادا آقای لاریجانی بعد از حتمی شدن ریاستش رویه ای دیگر پیش بگیرد.

این موضوعات نشان می دهد، در کیهان سیاست ایران نیز به تدریج بارقه هایی از ماکیاولیست حلول کرده که پست ها و مقام ها را نه از جهت منافع ملی و قانون دموکراسی تقسیم می کنند، بلکه از جهت منافع گروهی و سیاسی تقسیم می شود.

این اعتراف نماینده مجلس دهم نشان می دهد که از این به بعد پیش بینی سیاست ایران بیشتر از پیش غیرقابل پیش بینی می شود و باید از این به بعد موضوعاتی را در سپهر سیاست ایران کنکاش کرد که پیش از این باب نبوده است، به تدریج باید به آن عادت کنیم.