سرانجام انتخابات رسمی هیأت رئیسه مجلس، امروز و در جریان دومین جلسه رسمی مجلس دهم برگزار شد و علی لاریجانی با 237 رأی، بار دیگر بر صندلی سبز ریاست بهارستان نشست تا حداقل ریاستش در مجلس ایران یک دهه شود.
به گزارش «تابناک»، علی لاریجانی که در انتخابات هیأت رئیسه موقت موفق شده بود با 173 رأی ریاست خود را بر مجلس قطعی و رقیبش، محمدرضا عارف را مجبور به کنارهگیری از انتخابات رسمی کند، امروز با کسب 64 رأی بیشتر توانست با اقتدار رئیس مجلس دهم شود. انتخابات هیأت رئیسه میرفت یک انتخابات بیرقابت و یکسویه باشد اگر مصطفی کواکبیان آن اقدام عجیب را نمیکرد و برای پست ریاست کاندیدا نمیشد. با این حال انصراف دقایق پایانی او هم مانع نشد تا تنها 11 رأی به سبد او ریخته و 28 رأی سفید هم در گلدان رأی گیری شمارش شود.
هرچند علی لاریجانی با رأی قابل توجهی ریاست مجلس را از آن خود کرد، تحلیل این ماجرا که 39 رأیی که امروز به نام کسی غیر از لاریجانی نوشته شد، شاید بتواند نگاهی کلی از تحولات پیشروی مجلس در چهار سال آینده را نمایان کند؛ مجلسی که شاید دیگر کسی در آن دست نوشتهای رو به عکاسان نگیرد که «دوپینگ لاریجانی جواب نداد» اما چندان هم ادارهاش برای آقای رئیس راحت نیست که بتواند به شعرخوانی نماینده جوانی در روز نخست بخندد.
آنچه مسلم است بخشی از این جریان ناراضی از ریاست علی لاریجانی به بدنه اصلی اصلاحطلبی بازمیگردد. جریانی که با پیروزی قاطع در تهران و پیروزیهایی در شهرستانها علاقه داشت تا بر کرسی ریاست مجلس بنشیند و بعد از مجلس ششم بار دیگر رنگ هیأت رئیسه را اصلاحاتی کند. اما کمی یاران این گروه و لابیهای صورت گرفته آنها را ریاست بازداشت. برخی از چهرههای این جریان چنان از این موضوع ناراحت بودند که عصبانیت خود را در مصاحبههای بعد از انتخابات نشان دادند و معروفترینش مصطفی کواکبیان بود که امروز و بعد از اینکه سخنگوی فراکسیون امید، قطعا از کنار کشیدن عارف از انتخابات رسمی سخن گفته بود، بدون هماهنگی حزبی و جناحی کاندیدا شد و علی رغم اینکه در لحظات پایانی انصراف داد، آرایی کمتر از رأیهای سفید کسب کرد.
بیشک این بخش از جریان اصلاحطلبی در روزهای پیش روی مجلس دهم قصد کنار آمدن با لاریجانی و جریان اصولگرایی منتسب به او را ندارند. این مسأله یک تبصره دیگر هم دارد و آن اینکه این عده از دست رفتن ریاست عارف را از سویی به لابیهای دولت برای ریاست لاریجانی نسبت میدهند و بیشک سعی میکنند در وقت مقتضی ضربه کاری خود را به این اتحاد بزنند تا چندان هم مجلس دهم به ماه عسل دولت تبدیل نشود.
علاوه بر اصلاحطلبان که مخالفتشان با ریاست لاریجانی واضح است بخش دیگری از آرایی که امروز نصیب لاریجانی نشد را باید به جبهه پایداری نسبت داد. عبدالله رمضانزاده چند روز پیش به کنایه گفته بود که «خوشحالیم اصولگرایان به کسی رأی دادند که به او توهین میکردند و جلسه او را به هم میزدند» و حالا با اینکه کریمی قدوسی میگوید لاریجانی خطوط قرمز ما را پذیرفته، نمیتوان پذیرفت که همه شخصیتها و چهره های این جریان تندرو با اصولگرای متعادلی چون لاریجانی کنار بیایند. حتی خود کریمی قدوسی در لابلای صحبتهای حمایتگونهاش از لاریجانی، از تهدید او نمیترسد و به خبرنگار ایلنا میگوید: «ما به برخی مواضع ایشان در حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ و همچنین برخی مسائل در مجلس هشتم، ایراد داشته و داریم و امروز هم اگر چنین مسائلی پیش بیاید و ایشان بر خلاف مواضع ما عمل کنند، ما همچنان همان رفتار گذشته را با او خواهیم داشت».
بنابراین هرچند مجلس جدید برای ریاست لاریجانی چهرههای چون رسایی و کوچکزاده را ندارد، بیشک چالشهای بزرگ دیگری را در پیش روی دارد. چه اینکه خیلی از جریانهای سیاسی میخواهند این اتحاد حاصل شده میان دولت و رئیس مجلس را برهم زنند تا بتوانند در تحولات سیاسی پیش رو که مهمترینش انتخابات سال 96 است، تأثیرگذار باشند.