کمپین «من رکیک نیستم» برای مقابله با هتاکی مجازی نتیجه میدهد؟
به زعم برخی ناظران، این کمپین نتیجه عمیقی نخواهد داشت و هوشنگ گلمکانی، منتقد پیشکسوت سینما، یکی از این ناظران است که درباره کمپین «من رکیک نیستم» نیز موضع گیری و چنین تعبیر کرده که بسیاری از رفتارهای غلط در جامعه ایرانی قابل رفع نیست و اگر چنین بود، آنها در اولویت بودند.
پس از موفقیت نسبی برخی کمپین‌ها از جمله «بین خطوط برانیم»، کمپین «من رکیک نیستم» در قالب هشتگی با همین نام در فضای مجازی راه اندازی شد تا از طریق فرهنگ‌سازی با گسترش هتاکی در فضای مجازی مقابله شود و توهین در اینترنت به عنوان بستر آزاد برای چنین رفتارهایی، به حداقل ممکن کاهش یابد؛ اما آیا این کمپین موفق خواهد بود؟
به گزارش «تابناک»، یکی از حواشی فضای مجازی که همواره استمرار داشته، هتاکی‌های مکرر در این عرصه است؛ هتاکی‌هایی که بعضاً تحت عنوان شوخی و محض خنده صورت می‌پذیرد و عمدتاً انفرادی و در برخی موارد نیز دسته‌جمعی نمود می‌یابد. این نمود معمولاً تنها زمانی پررنگ می‌شود که خطاب به چهره‌های بین‌المللی و ملی باشد و سایر فحاشی‌های معمول روزانه انعکاس رسانه‌ای ندارد.
اکنون کمپینی با نام «من رکیک نیستم» به راه افتاده تا با تکیه بر تجربه‌های نسبتاً موفق پیشین، از جمله کمپین «بین خطوط برانیم» ـ که تا حدودی در فضای اجتماعی تأثیرگذار بود ـ با جو کنونی در فضای مجازی ایران مقابله کرد و از شدت فحاشی و توهین‌ها در این بستر کاست و بستر آنلاین را به سمت و سویی سوق داد که با ساده انگاری از کنار توهین عبور نکرد و قبح جدی هتاکی، رویه معمول کنونی تغییر دهد.
البته به زعم برخی ناظران، این کمپین نتیجه عمیقی نخواهد داشت و هوشنگ گلمکانی، منتقد پیشکسوت سینما یکی از این ناظران است که درباره کمپین «من رکیک نیستم» نیز موضع گیری و چنین تعبیر کرده که بسیاری از رفتارهای غلط در جامعه ایرانی قابل رفع نیست و اگر چنین بود، آنها در اولویت بودند و در واقع به نوعی تأکید می‌‌کند که نمی‌توان به سادگی از فحاشی گذر کرد!
سردبیر مجله فیلم در این باره نوشته است: «کمپینی درست شده با عنوان من رکیک نیستم برای مقابله با فحاشی در فضای مجازی و شبکه‌‌های اجتماعی. به عنوان یک تجربه، کار بدی نیست؛ یعنی ضرری که ندارد اما بعید است ثمری داشته باشد. بعید است کاربران فحش ندانند فحاشی بد است! اما فحاشی می‌کنند به هزار و یک دلیل. مثل خیلی از ویژگی‌ها و اعمال بد و منفی دیگر، وگرنه می‌شود کمپین‌های دیگری هم راه انداخت؛ مثلا کمپین من بد نیستم، من دزد نیستم، من متعصب نیستم، من حسود نیستم و انواع کمپین‌های مشابه».
اشاره گلمکانی یادآور توجیه صادق هدایت نویسنده ایرانی است که گفته بود: «فحش، یکی از اصول ایجاد تعادل در آدمیزاد است. اگر فحش نباشد آدم دق می کند! از تعداد و نوع فحش در هر زبانی می شود از اوضاع مردمی که در یک ناحیه زندگی می کنند سردرآورد و رابطه بین آنها را کشف کرد. زبان فارسی اگر هیچ نداشته باشد فحش آبدار زیاد دارد. ما که بر سر این ثروت عظیم نشسته ایم چرا ولخرجی نکنیم؟!»
به عبارت دیگر، فحاشی بر خلاف حرکت بین خطوط یک تصمیم ساده برای رانندگی منظم نیست و علل و عوامل بسیار عمیقی دارد که منتهی به فحاشی می‌شود. فرهنگ‌سازی تا حدود می‌تواند منجر به خودداری عمومی برای به کار بردن الفاظ رکیک شود؛ اما در عمل نمی‌توان انتظار اتفاق شگرفی را با این کمپین داشت، کما اینکه کمپین‌های متعدد و گسترده دفاع از کپی رایت و عدم دانلود غیرمجاز آثار هنری نیز نتوانسته از سیل این حجم انبوه دانلود بکاهد.
آثار روانی و فرصت تخلیه‌ای که فحاشیِ شدید و وندالیسمِ بدون هزینه در فضای مجازی برای بسیاری از اشخاص فراهم می‌سازد، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌هایی است که نادیده گرفته شده و همه چیز به مباحث فرهنگی و تربیتی محدود می‌شود. افزایش اختلالات روانی در ایران به 23 درصد در آمارهای رسمی که احتمالاً در آمارهای غیررسمی بالاتر خواهد بود، برون‌داده های متفاوتی دارد که خشونت‌های خانگی و خیابانی، پرهزینه‌ترین برون‌داد و خشونت‌های آنلاین، کم‌هزینه‌ترین برون‌داد تلقی می‌شود.
آثار روانی تنها یکی از چندین عامل مهمی است که شکل‌گیری این خشونت شدید کلامی در فضای مجازی تأثیرگذار است و بنابراین تصور کنترل هتاکی در فضای مجازی با یک کمپین دور از ذهن است؛ هرچند در این فضا یک گام رو به جلوست و باید از این گام هم‌سطح با میزان تأثیرگذاری‌اش حمایت کرد، در عین حال، نباید انتظار وقوع یک معجزه را داشت.
به گزارش «تابناک»، یکی از حواشی فضای مجازی که همواره استمرار داشته، هتاکی‌های مکرر در این عرصه است؛ هتاکی‌هایی که بعضاً تحت عنوان شوخی و محض خنده صورت می‌پذیرد و عمدتاً انفرادی و در برخی موارد نیز دسته‌جمعی نمود می‌یابد. این نمود معمولاً تنها زمانی پررنگ می‌شود که خطاب به چهره‌های بین‌المللی و ملی باشد و سایر فحاشی‌های معمول روزانه انعکاس رسانه‌ای ندارد.
اکنون کمپینی با نام «من رکیک نیستم» به راه افتاده تا با تکیه بر تجربه‌های نسبتاً موفق پیشین، از جمله کمپین «بین خطوط برانیم» ـ که تا حدودی در فضای اجتماعی تأثیرگذار بود ـ با جو کنونی در فضای مجازی ایران مقابله کرد و از شدت فحاشی و توهین‌ها در این بستر کاست و بستر آنلاین را به سمت و سویی سوق داد که با ساده انگاری از کنار توهین عبور نکرد و قبح جدی هتاکی، رویه معمول کنونی تغییر دهد.
البته به زعم برخی ناظران، این کمپین نتیجه عمیقی نخواهد داشت و هوشنگ گلمکانی، منتقد پیشکسوت سینما یکی از این ناظران است که درباره کمپین «من رکیک نیستم» نیز موضع گیری و چنین تعبیر کرده که بسیاری از رفتارهای غلط در جامعه ایرانی قابل رفع نیست و اگر چنین بود، آنها در اولویت بودند و در واقع به نوعی تأکید می‌‌کند که نمی‌توان به سادگی از فحاشی گذر کرد!
سردبیر مجله فیلم در این باره نوشته است: «کمپینی درست شده با عنوان من رکیک نیستم برای مقابله با فحاشی در فضای مجازی و شبکه‌‌های اجتماعی. به عنوان یک تجربه، کار بدی نیست؛ یعنی ضرری که ندارد اما بعید است ثمری داشته باشد. بعید است کاربران فحش ندانند فحاشی بد است! اما فحاشی می‌کنند به هزار و یک دلیل. مثل خیلی از ویژگی‌ها و اعمال بد و منفی دیگر، وگرنه می‌شود کمپین‌های دیگری هم راه انداخت؛ مثلا کمپین من بد نیستم، من دزد نیستم، من متعصب نیستم، من حسود نیستم و انواع کمپین‌های مشابه».
اشاره گلمکانی یادآور توجیه صادق هدایت نویسنده ایرانی است که گفته بود: «فحش، یکی از اصول ایجاد تعادل در آدمیزاد است. اگر فحش نباشد آدم دق می کند! از تعداد و نوع فحش در هر زبانی می شود از اوضاع مردمی که در یک ناحیه زندگی می کنند سردرآورد و رابطه بین آنها را کشف کرد. زبان فارسی اگر هیچ نداشته باشد فحش آبدار زیاد دارد. ما که بر سر این ثروت عظیم نشسته ایم چرا ولخرجی نکنیم؟!»
به عبارت دیگر، فحاشی بر خلاف حرکت بین خطوط یک تصمیم ساده برای رانندگی منظم نیست و علل و عوامل بسیار عمیقی دارد که منتهی به فحاشی می‌شود. فرهنگ‌سازی تا حدود می‌تواند منجر به خودداری عمومی برای به کار بردن الفاظ رکیک شود؛ اما در عمل نمی‌توان انتظار اتفاق شگرفی را با این کمپین داشت، کما اینکه کمپین‌های متعدد و گسترده دفاع از کپی رایت و عدم دانلود غیرمجاز آثار هنری نیز نتوانسته از سیل این حجم انبوه دانلود بکاهد.
آثار روانی و فرصت تخلیه‌ای که فحاشیِ شدید و وندالیسمِ بدون هزینه در فضای مجازی برای بسیاری از اشخاص فراهم می‌سازد، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌هایی است که نادیده گرفته شده و همه چیز به مباحث فرهنگی و تربیتی محدود می‌شود. افزایش اختلالات روانی در ایران به 23 درصد در آمارهای رسمی که احتمالاً در آمارهای غیررسمی بالاتر خواهد بود، برون‌داده های متفاوتی دارد که خشونت‌های خانگی و خیابانی، پرهزینه‌ترین برون‌داد و خشونت‌های آنلاین، کم‌هزینه‌ترین برون‌داد تلقی می‌شود.
آثار روانی تنها یکی از چندین عامل مهمی است که شکل‌گیری این خشونت شدید کلامی در فضای مجازی تأثیرگذار است و بنابراین تصور کنترل هتاکی در فضای مجازی با یک کمپین دور از ذهن است؛ هرچند در این فضا یک گام رو به جلوست و باید از این گام هم‌سطح با میزان تأثیرگذاری‌اش حمایت کرد، در عین حال، نباید انتظار وقوع یک معجزه را داشت.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۴
انتشار یافته: ۱۲
این کامات رکیک یک نوع خشم نهفته در افراد جامعه هست برای عدم احقاق حقشون و اینکه مسایلی در جامعه می بینند و می شنوند که احساس می کنند عدالت و حق نیست.اینها را باید جستجو کرد؟
پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۳:۰۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۰۶
اصلا موافق نیستم. اگر جوری که شما می فرمایید باشد که هر کس هر کاری دوست دارد می کند و می گوید حقم احقاق نشده است؟!!ضمن آنکه خیلی از حق هایی که ما از آنها دم می زنیم حق نیستند و در واقع ما فکر می کنیم که حق ماست. مثلا بارز آن در جامعه خودخواه ما بسیار زیاد است. مثلا طرف در دوران جوانی خود فکر نکرده، زحمت نکشیده، پیگیری نکرده و . . . آخر سر هم از زمین و زمان و حق و حقوق خورده شده اش توسط پولدارها شاکی است...
یاشار از سلماس
| | ۱۳:۲۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۰۶
تو کل دنیا فقط ایرانیها با این شدت و حدت به فحاشی در فضای مجازی می پردازند، آیا فقط در ایران عدم احقاق حق وجود داره؟! بهتر بود یک کمپین من رکیک هستم ایجاد می شد و هر شخصی بدترین فحشی که بنظرش می رسید رو می نوشت تا اونهایی که رکیک هستند بفهمند همه از این فحش ها بلدند اما جلوی زبانشان را می گیرند. تجربه کمپین هرجایی جواب نمیده. اگر قرار باشه هر مشکلی با کمپین حل بشه پس دولتمردانی که همین مردم انتخاب کرده اند چه نقشی خواهند داشت ؟ مردم از دولت بیشتر از هر کمپینی انتظار دارند اما متاسفانه خود دولت هم به فکر نیست .
بيان کلمات رکيک نشان شخصيت دروني ادمهاميباشد واين زماني است که منطق ديگر کارايي ندارد وبقول دوستي لاغر ميشود در صورتيکه ميتوان در عين ناراحتي وحتي بقول هموطن عزيز ظلم اين فکر را کرد که با فحاشي کردن من نوعي ايا حق ضايع شده به من ميرسد مسلما نه پس بهتر است براي بهتر شدن حال خودم وپس امد اين عصبانيت در روح وروان خودم الفاظ زشت را نگفته وعصبانيت را کنترل کنم که نتيجه بهتري خواهد داشت استفاده از کلمات رکیک ریشه در رشد خانوادگی و محیط زندگی افراد دارد و به نظر من هم سخت است این کمپین جواب بدهد ولی وجود این کمپین ها در جای خود بسیار امیدوار کننده است. به احترام دوستان نمی توانم چیزی بگویم وگرنه از خجالت مخالفان این کمپین درمی آمدم چرا آیه یاس میخوانید؟ امیدواریم جواب بده اين آقاى محترم قياس به نفس فر مودند فقط کلمات نیستند که رکیک بودن را نشان میدهد رفتارها، حرکتها،ارسال بعضی تصاویر و.....همه وهمه میتونن رکیک بودن را نشان دهند. بددهنی چند نفر نشانه فرهنگ یک ملت نیست. نشانه فرهنگ پایین و دور از شان انسانی خانواده ای است که فرد بددهن در آن تربیت و رشدکرده است.