هزینه میلیاردی نگهداری ایستگاه های پایش هوا

مدیرکل دفتر پایش فراگیر سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه از 188 ایستگاه پایش کیفی هوا در کشور 41 ایستگاه مجهز به سیستم آنالایزر ترکیبات آلی فرار هستند، گفت: هزینه نگهداری یک ایستگاه پایش هوا حدود 40 میلیون تومان است.

به گزارش ایرنا، شینا انصاری افزود: سازمان حفاظت محیط زیست متولی پایش آلاینده ها و میزان بنزن در هوا است و آن چیزی که انجام می دهد با توجه به امکانات و مقدورات این سازمان است که توسعه آن نیازمند تامین اعتبارات کافی است.

وی افزود: 188 ایستگاه پایش کیفی هوا در سراسر کشور وجود دارد که از این تعداد 41 ایستگاه در کلان شهرها مجهز به سیستم آنالایزر ترکیبات آلی فرار هستند که می توانند به صورت آنلاین ترکیبات را اندازه گیری و ارسال کنند اما چون این دستگاه ها بسیار حساس هستند هزینه نگهداری آنها زیاد است.

وی ادامه داد: اکنون پایش بخش ترکیبات آلی فرار دستگاه های موجود در استان تهران در حال راه اندازی است که این کار می تواند به آنالیز ترکیبات معلق در هوا نیز کمک کند.

انصاری با تاکید مجدد بر هزینه سنگین نگهداری این دستگاه ها گفت: اکنون تمام این 41 دستگاه فعال نیستند گاهی مثلا سه ماه فعال است و دوباره متوقف می شود، البته به کلان شهرها اعلام کردیم سعی کنند این سیستم را راه اندازی کنند تا اطلاعات به طور مداوم داشته باشیم اما اولویت کنونی ما اندازه گیری و پایش ذرات معلق کمتر از 2.5 و 10 میکرون است که تلاش می کنیم این پارامترها غیر فعال نشوند.

انصاری گفت: حداقل اعتباری که برای هر ایستگاه پایش کیفی هوا نیاز داریم 40 میلیون تومان در سال است در حالی که رقمی که اکنون اختصاص داده ایم 15 میلیون تومان است و با توجه به اینکه اولویت ما ذرات معلق هستند تلاش می کنیم آنالایزرهای این ذرات فعال بمانند.

وی در ادامه تاکید کرد:با توزیع سوخت استاندارد و پایش مداوم این سازمان، میزان بنزن موجود در هوا در سال 94 نسبت به سال 90 تا حد محسوسی کاهش یافته است.
انصاری افزود: طبق مصوبه 10/ 2 / 93 هیات دولت، سازمان حفاظت محیط زیست موظف است هر سه ماه یکبار سوخت را اندازه گیری و پایش کیفی داشته باشد.

وی اظهار کرد: علاوه بر پایش سوخت، طبق همین مصوبه سازمان محیط زیست موظف است میزان بنزن موجود در هوا را نیز اندازه گیری کند که این کار را به طور مداوم انجام می دهد.

انصاری با بیان اینکه استاندارد بنزن در هوا سالانه و حد مجاز بنزن بر حسب میکروگرم بر متر مکعب است گفت: در ایران برای آن استاندارد ملی تعریف شده که عدد 5 است اما استانداردی که سازمان بهداشت جهانی دارد 7 است.

وی افزود: پایش ها نشان می دهد میزان بنزن موجود در هوا در سال 94 نسبت به 90 کاهش بسیار محسوسی داشته است که به نوع سوخت های توزیعی که دارای استاندارد یورو 4 است، بر می گردد.

انصاری ادامه داد: به عنوان مثال میزان بنزن در هوا سال 90 در منطقه دهکده المپیک 173 بود که سال 94 به 3 کاهش یافته است، میدان امام حسین از 313 در سال 90 به 36 در سال 94 رسید و خیابان پیروزی از 353 در سال 90 به 23 در سال 94 کاهش یافت.

مدیر کل دفتر پایش فراگیر سازمان حفاظت محیط زیست تاکید کرد: این نمونه گیری ها در اطراف جایگاه های عرضه سوخت و مناطق پرتردد گرفته شده است، این در حالی است که در این مناطق بخارات بنزین زیاد است.

وی اظهار کرد: قطعا با اجرای طرح کاهش و هدایت بخارات بنزین ( کهاب ) که متولی آن وزارت نفت است تا حد بسیار زیادی شاهد کاهش میزان بنزن و بخارات ناشی از سوخت در هوا خواهیم بود.

وی در ادامه درباره پایش و اندازه گیری فصلی سوخت در کلان شهرها اشاره کرد و گفت: بر اساس مصوبه 10/2/ 93 هیات دولت سازمان محیط زیست به صورت فصلی سوخت جایگاه ها را اندازه گیری می کند، بررسی ها نشان داده است که میزان بنزن موجود در سوخت در سال 90 و 91 حدود 6 برابر حد استاندارد بود که اکنون به حدود یک رسیده است.

انصاری افزود: طبق همین مصوبه سازمان محیط زیست علاوه بر بنزن ترکیبات آروماتیک در سوخت را نیز اندازه گیری می کند که نتایج نشان می دهد این ترکیبات نیز به استاندارد نزدیک شده اند، استاندارد بنزن 1 درصد و آروماتیک ها هم 35 درصد است.