توزیع شیر و سلامت دانش‌آموزان را جدی بگیریم
مهدی بهلولی
یکی از بندهای بودجه آموزش‌وپرورش، بند مربوط به شیری است که در مدرسه‌ها و در میان دانش‌آموزان توزیع می‌شود. از آنجایی که از یکم تا هفتم اردیبهشت، هفته سلامت نام‌گذاری شده، بد نیست به این موضوع اشاره کوتاهی کنیم. خوشبختانه از سال گذشته، توزیع سراسری شیر در میان دانش‌آموزان کشور آغاز شد.
این کار البته با کم‌وکاستی‌های فراوانی همراه بود؛ اما در کل می‌توان از آن استقبال کرد و به‌عنوان یک نکته مثبت در کارنامه آموزش‌وپرورش دولت یازدهم ثبت کرد. بودجه‌ای که در سال ٩٤ برای این کار در نظر گرفته شد، حدود ١٥٠ میلیارد تومان از محل بودجه عمومی آموزش‌وپرورش و ۴۰۰ میلیارد تومان از محل صرفه‌جویی یارانه‌ها بود.
بنا بر سخنان مسئولان آموزش‌وپرورش، تاکنون ٧٥ درصد از بخش مربوط به بودجه آموزش‌وپرورش محقق شده؛ اما یک ریال از صرفه‌جویی یارانه‌ها به آموزش‌وپرورش داده نشده است! حال اگر فرض کنیم آن ٢٥ درصد باقی‌مانده بودجه آموزش‌وپرورش نیز محقق شود، می‌توان گفت که آموزش‌وپرورش در سال تحصیلی ٩٥-٩٤ به ازای هر دانش‌آموز حدود ١١ هزار تومان در سال هزینه مصرف شیر کرده است که ناگفته پیداست عدد بسیار ناچیزی است.
در بودجه ٩٥ ردیف مربوط به شیر مدرسه‌ها، به ٢٠٠ میلیارد تومان افزایش یافته که سرانه آن حدود ١٥هزار تومان می‌شود، که باز هم عددی نیست که بتوان در بهبود سلامت دانش‌آموزان، روی آن حساب ویژه‌ای باز کرد. نخستین درخواست می‌تواند این باشد که کارگزاران دولت یازدهم، به سلامت دانش‌آموزان کشور، اهمیت بیشتری بدهند و دست‌کم به آنچه خود مصوب می‌کنند -همان ٤٠٠ میلیارد تومان- پایبند بمانند. البته در بودجه سال ٩٥ خوشبختانه ردیف تازه‌ای با عنوان «فعالیت تربیت‌بدنی و ارتقای سلامت دانش‌آموزان» دیده می‌شود که بودجه درنظرگرفته برای آن صد میلیارد تومان است.
از این عدد حدود ٤٠ میلیارد تومان آن قرار است صرف برنامه ارتقای سلامت دانش‌آموزان شود. در این زمینه باز بند دیگری وجود دارد که ویژه منطقه‌های محروم است. برابر این بند قرار است حدود ٤٥ میلیارد تومان صرف «یارانه دفترچه، تغذیه رایگان و امور رفاهی دانش‌آموزان منطقه‌های محروم» شود.
روی هم رفته می‌توان گفت که سلامت و تغذیه دانش‌آموزان، بحث بسیار مهمی است که توجه ویژه همه کارگزاران مملکت را می‌طلبد؛ اما با توجه به خبرهایی که از گوشه و کنار کشور شنیده می‌شود، می‌توان گفت که به این امر مهم، آن‌گونه که باید و شاید توجه نمی‌شود.
برای نمونه چند روز پیش محمد قادری‌تفرشی، مدیر آموزش‌وپرورش ملارد، گفت: «در تحقیق و بررسی‌ای که به‌صورت میدانی در مدارس این شهرستان انجام شده، به این جمع‌بندی رسیدیم که قریب به ۷۰ درصد از دانش‌آموزان منطقه، بدون صرف صبحانه در کلاس‌های درس حاضر می‌شوند.
در کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته دنیا، صبح‌ها قند خون دانش‌آموزان ارزیابی می‌شود و در صورت مساعدبودن این امر، امکان حضور دانش‌آموز در سر کلاس درس فراهم می‌شود و این موضوع مؤید اهمیت وعده صبحانه در نظام آموزشی کشورهای پیشرفته است».
این کار البته با کم‌وکاستی‌های فراوانی همراه بود؛ اما در کل می‌توان از آن استقبال کرد و به‌عنوان یک نکته مثبت در کارنامه آموزش‌وپرورش دولت یازدهم ثبت کرد. بودجه‌ای که در سال ٩٤ برای این کار در نظر گرفته شد، حدود ١٥٠ میلیارد تومان از محل بودجه عمومی آموزش‌وپرورش و ۴۰۰ میلیارد تومان از محل صرفه‌جویی یارانه‌ها بود.
بنا بر سخنان مسئولان آموزش‌وپرورش، تاکنون ٧٥ درصد از بخش مربوط به بودجه آموزش‌وپرورش محقق شده؛ اما یک ریال از صرفه‌جویی یارانه‌ها به آموزش‌وپرورش داده نشده است! حال اگر فرض کنیم آن ٢٥ درصد باقی‌مانده بودجه آموزش‌وپرورش نیز محقق شود، می‌توان گفت که آموزش‌وپرورش در سال تحصیلی ٩٥-٩٤ به ازای هر دانش‌آموز حدود ١١ هزار تومان در سال هزینه مصرف شیر کرده است که ناگفته پیداست عدد بسیار ناچیزی است.
در بودجه ٩٥ ردیف مربوط به شیر مدرسه‌ها، به ٢٠٠ میلیارد تومان افزایش یافته که سرانه آن حدود ١٥هزار تومان می‌شود، که باز هم عددی نیست که بتوان در بهبود سلامت دانش‌آموزان، روی آن حساب ویژه‌ای باز کرد. نخستین درخواست می‌تواند این باشد که کارگزاران دولت یازدهم، به سلامت دانش‌آموزان کشور، اهمیت بیشتری بدهند و دست‌کم به آنچه خود مصوب می‌کنند -همان ٤٠٠ میلیارد تومان- پایبند بمانند. البته در بودجه سال ٩٥ خوشبختانه ردیف تازه‌ای با عنوان «فعالیت تربیت‌بدنی و ارتقای سلامت دانش‌آموزان» دیده می‌شود که بودجه درنظرگرفته برای آن صد میلیارد تومان است.
از این عدد حدود ٤٠ میلیارد تومان آن قرار است صرف برنامه ارتقای سلامت دانش‌آموزان شود. در این زمینه باز بند دیگری وجود دارد که ویژه منطقه‌های محروم است. برابر این بند قرار است حدود ٤٥ میلیارد تومان صرف «یارانه دفترچه، تغذیه رایگان و امور رفاهی دانش‌آموزان منطقه‌های محروم» شود.
روی هم رفته می‌توان گفت که سلامت و تغذیه دانش‌آموزان، بحث بسیار مهمی است که توجه ویژه همه کارگزاران مملکت را می‌طلبد؛ اما با توجه به خبرهایی که از گوشه و کنار کشور شنیده می‌شود، می‌توان گفت که به این امر مهم، آن‌گونه که باید و شاید توجه نمی‌شود.
برای نمونه چند روز پیش محمد قادری‌تفرشی، مدیر آموزش‌وپرورش ملارد، گفت: «در تحقیق و بررسی‌ای که به‌صورت میدانی در مدارس این شهرستان انجام شده، به این جمع‌بندی رسیدیم که قریب به ۷۰ درصد از دانش‌آموزان منطقه، بدون صرف صبحانه در کلاس‌های درس حاضر می‌شوند.
در کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته دنیا، صبح‌ها قند خون دانش‌آموزان ارزیابی می‌شود و در صورت مساعدبودن این امر، امکان حضور دانش‌آموز در سر کلاس درس فراهم می‌شود و این موضوع مؤید اهمیت وعده صبحانه در نظام آموزشی کشورهای پیشرفته است».
