تاثیر ایران بر شکست فریز نفتی
نشست دوحه بي‌نتيجه باقي ماند. پس از اينكه عربستان و ساير كشورهاي حاشيه خليج‌فارس با نيت اوليه در زمينه مهار توليد (بدون حضور تمام اعضا از جمله ايران كه به نشانه مخالفت با تثبيت قيمت نفت حضور نيافته بودند) دور هم جمع شدند تا نيت خود را به يك توافق رسمي تبديل كنند اما اين اتفاق نيفتاد و نتيجه‌‌يي هم حاصل نشد. البته عدم حضور كشورمان به اين موضوع بازمي‌گردد كه ايران در حال احياي صادرات خود پس از تحريم‌هاي بين‌المللي است و هرگونه محدوديت در توليد نفتش را قبل از رسيدن به سطح توليد روزانه 4ميليون بشكه‌يي قبل از تحريم‌ها رد كرده و پيوستن به طرح فريز نفتي را مضحك خوانده است. از سوي ديگر مقامات عربستان، قطر، ونزوئلا و روسيه كه تلاش براي فريز نفتي در سطح فوريه را شروع كرده بودند در زمينه پيش‌نويس يك توافق در روز شنبه سازش كرده بودند، اما برخي كشورها درست قبل از نشست اصلي در روز بعد موضع خود را تغيير دادند كه به بحث‌هاي داغ و نفس‌گير در نشست منجر شد. اين حقيقت كه عربستان مانع توافق شده، نشان مي‌دهد كه چقدر سياست نفتي تحت تاثير مناقشه ژئوپليتيك كنوني با ايران قرار دارد.
اگر عربستان عمق خطر پيش‌رو بازار نفت را درك مي‌كرد و همزمان پالس‌هاي مثبتي درباره بازار نفت از سوي ايران به عنوان رقيب ژئوپليتيك خود در منطقه دريافت مي‌كرد، رفتار متفاوتي در پيش مي‌گرفت. با همه اينها نشست دوحه آن قدرها هم كه به نظر مي‌رسد بي‌دستاورد نبوده است. فارغ از اينكه تاريخي براي نشست بعدي اعلام شده و اميدواري‌ها به امكان توافق آينده توليدكنندگان زنده مانده است، بازار نفت علامت خطر يك توافق در بخش عرضه را دريافت كرده است و دريافت اين علامت به ميزان قابل توجهي مانع از سقوط شديد قيمت نفت خواهد شد. همچنين براين باورم كه فريز نفتي به راحتي مي‌توانست تعادل مجدد بازار را ظرف 6ماه سرعت ببخشد امري كه احتمالا از اكنون تا اواسط 2017 طول خواهد كشيد. اما رفتار دولتمردان نفتي كشور در اين شرايط چه بايد باشد؟
ايران اگر بتواند جذب سرمايه كند و تكنولوژي روز را وارد صنعت نفت خود كند، مي‌تواند ظرفيت توليد خود را به روزانه 4ميليون بشكه در روز برساند. اما متاسفانه عده‌يي در داخل كشور كه مي‌شود گفت تجار تحريم هستند، مي‌خواهند كه ايران در تنگنا بماند تا آنان سود خود را از شرايط فعلي ببرند. به هر حال در آب گل‌آلود ماهي گرفتن مي‌تواند بسيار راحت‌تر باشد. بنابراين تصور من براين است كه در روزهاي آينده عده‌يي متحد داخلي گردهم جمع مي‌شوند و ادعا مي‌كنند كه ايران موجب شكست اجلاس دوحه شده است، در حالي كه ايران با حضور نيافتن خود به نوعي اجازه تشكيل اين نشست را نداده است نه شكست.
منبع: تعادل
