فحاشي كرد دست به چاقو بردم
پسر جواني كه هشت سال قبل هنگام خوردن ساندويچ، دوستش را با ضربه چاقو به قتل رسانده بود، با جلب رضايت اولياي دم از طناب دار فاصله گرفت.
به گزارش حوان، جلسه رسيدگي به پرونده روز گذشته در شعبه چهارم دادگاه كيفري شماره يك استان تهران برگزار شد. متهم كه كمال نام داشت در شرح حادثه به هيئت قضايي گفت: روز حادثه همراه فربد كه از دوستانم بود، به ساندويچي رفتم. در حال خوردن ساندويچ بوديم كه او سر شوخي را باز كرد. چون قبل از آن مشروب خورده بودم، اصلاً حوصله شوخي نداشتم به خاطر همين وقتي رفتارش تكرار شد، عصباني شدم. بعد از آن مشاجره بين ما بالا گرفت به طوري كه كنترل خودم را از دست دادم و با چاقو ضربه‌اي به او زدم كه مجروح شد. حادثه كه اتفاق افتاد، متوجه شدم كه مرتكب چه اشتباهي شده‌ام. ترسيدم و از محل فرار كردم، اما اميدوار بودم كه براي فربد اتفاق ناگوارتري پيش نيايد. بعد از آن خبر رسيد كه او به علت شدت جراحت در بيمارستان فوت شده است، به خاطر همين از خانه فرار كردم و به عسلويه رفتم. آنجا مدام كابوس مي‌ديدم و فربد هر شب به خوابم مي‌آمد. 23 فروردين ماه سال 87 بود كه تصميم خودم را گرفتم و تسليم پليس شدم.
متهم ادامه داد: در جريان بازجويي‌ها هم حادثه را شرح داده و گفته‌ام كه قصد كشتن دوستم را نداشتم و حادثه ناخواسته رقم خورد؛ چراكه او فحاشي كرد و من دست به چاقو بردم. با اين حال اولياي دم برايم درخواست قصاص كردند كه دادگاه با آن موافقت كرد و اول مهرماه امسال هم من را تا پاي طناب دار بردند تا حكم را اجرا كنند. آنجا با اولياي دم حرف زدم و درخواست گذشت كردم. خانواده فربد برايم شرط گذاشتند و در قبال دريافت ديه حاضر به گذشت شدند كه من هم قبول كردم.
متهم گفت: حالا هشت سال از حادثه قتل مي‌گذرد، اما من جزئيات حادثه را فراموش كرده‌ام. با اين حال نمي‌توانم گناهي را كه مرتكب شده‌ام، فراموش كنم. از دادگاه درخواست مي‌كنم تا من را آزاد كند تا بتوانم كنار خانواده‌ام زندگي كنم. قاضي بعد از شنيدن آخرين دفاع متهم با اعضاي دادگاه وارد شور شد.
به گزارش حوان، جلسه رسيدگي به پرونده روز گذشته در شعبه چهارم دادگاه كيفري شماره يك استان تهران برگزار شد. متهم كه كمال نام داشت در شرح حادثه به هيئت قضايي گفت: روز حادثه همراه فربد كه از دوستانم بود، به ساندويچي رفتم. در حال خوردن ساندويچ بوديم كه او سر شوخي را باز كرد. چون قبل از آن مشروب خورده بودم، اصلاً حوصله شوخي نداشتم به خاطر همين وقتي رفتارش تكرار شد، عصباني شدم. بعد از آن مشاجره بين ما بالا گرفت به طوري كه كنترل خودم را از دست دادم و با چاقو ضربه‌اي به او زدم كه مجروح شد. حادثه كه اتفاق افتاد، متوجه شدم كه مرتكب چه اشتباهي شده‌ام. ترسيدم و از محل فرار كردم، اما اميدوار بودم كه براي فربد اتفاق ناگوارتري پيش نيايد. بعد از آن خبر رسيد كه او به علت شدت جراحت در بيمارستان فوت شده است، به خاطر همين از خانه فرار كردم و به عسلويه رفتم. آنجا مدام كابوس مي‌ديدم و فربد هر شب به خوابم مي‌آمد. 23 فروردين ماه سال 87 بود كه تصميم خودم را گرفتم و تسليم پليس شدم.
متهم ادامه داد: در جريان بازجويي‌ها هم حادثه را شرح داده و گفته‌ام كه قصد كشتن دوستم را نداشتم و حادثه ناخواسته رقم خورد؛ چراكه او فحاشي كرد و من دست به چاقو بردم. با اين حال اولياي دم برايم درخواست قصاص كردند كه دادگاه با آن موافقت كرد و اول مهرماه امسال هم من را تا پاي طناب دار بردند تا حكم را اجرا كنند. آنجا با اولياي دم حرف زدم و درخواست گذشت كردم. خانواده فربد برايم شرط گذاشتند و در قبال دريافت ديه حاضر به گذشت شدند كه من هم قبول كردم.
متهم گفت: حالا هشت سال از حادثه قتل مي‌گذرد، اما من جزئيات حادثه را فراموش كرده‌ام. با اين حال نمي‌توانم گناهي را كه مرتكب شده‌ام، فراموش كنم. از دادگاه درخواست مي‌كنم تا من را آزاد كند تا بتوانم كنار خانواده‌ام زندگي كنم. قاضي بعد از شنيدن آخرين دفاع متهم با اعضاي دادگاه وارد شور شد.
