حقوق 180هزار تومانی برای قهرمان المپیک!

به گزارش تابناک ورزشی،عسگری محمدیان یکی از چهره‌های سرشناس کشتی کشور و کسی که به عنوان عضو کمیته فنی فدراسیون کشتی فعالیت می‌کند حرف‌های جالبی در مورد وعده‌هایی که به ورزشکاران در آستانه مسابقات المپیک می‌دهند دارد. وی می‌گوید: به نظر من ورزشکاران تازه به این نتیجه رسیده اند که بعد از افول، زندگی خوبی نخواهند داشت. به همین دلیل بر روی آن ها بسیار تاثیر خواهد گذاشت. سوالم این است، که 150 سکه چه تضمینی برای آینده ورزشکاران است؟ وقتی کشوری همانند قزاقستان به ملی پوشان بوکسش نفری 1 میلیون دلار پرداخت می کند باید هم در 7 وزن 6 مدال طلا کسب کنند. وقتی یک ورزشکار آینده اش تضمین و خیالش از آینده راحت باشد مطمئنا راحت تر مبارزه خواهد کرد و به رقابت خواهد پرداخت. درست است که ورزشکاران ایرانی آب و خاک وطن شان را دوست دارند و به هیچ کشور بیگانه ای ترجیحش نمی دهند اما حق شان چه می شود؟ آیا واقعا حق یک ورزشکار افتخار آفرین المپیکی 150 سکه یا ماهانه 800 هزار تومان است؟

وی در خصوص اینکه ظاهرا قهرمانان المپیک قرار است به عنوان کارمند رسمی این کمیته استخدام شوند گفت: که چه شود؟ چقدر قرار است به آن ها حقوق بدهند؟ بنده به عنوان قهرمان المپیک، نزدیک به هفده سال است که به حسابم ماهانه 180هزار تومان توسط کمیته ملی المپیک واریز می شود که واقعا خودم هم خجالت می کشم. یک خاطره ای برای تان تعریف می کنم که به نظرم جالب باشد؛ بنده زمانی سرمربی تیم ملی قبرس بودم. اردویی در کشور یونان زده بودیم که در آن اردو حریف سابق خودم سرگئی بلاگازوف را دیدم. (بلاگازوف، همان حریفی بود که عسگری محمدیان بعد از باخت به وی او را بر روی شانه هایش گذاشت و دور تشک چرخاند که باعث تشویق همگان شده بود.) خلاصه پس از احوال پرسی گرم از وی پرسیدم که مشغول به چه کاری است که گفت: بعد از آخرین مدال جهانی که کشتی را کنار گذاشتم مسئولین به من  3 تا منزل ویلایی دادند و ماهانه 45 میلیون تومان حقوق به حسابم واریز می کنند (این مبلغ مربوط به سال 74 می باشد)  و هر ساله سهمیه سه بلیط برای خودم و تمام اعضای خانواده ام در نظر گرفتند که به هر کجای دنیا که دوست داشته باشیم می توانیم سفر کنیم. بعد از آن از وی پرسیدم که دولت در عوض از شما چه می خواهد؟ که گفت: هیچ چیز، فقط سالنی در اختیارم گذاشتند و گفتند فقط قهرمان به ما تحویل دهید! این است فرق بین ما و کشورهایی همانند روسیه. آن ها دغدغه ای ندارند و با خیالی آسوده به کار و تلاش مشغول هستند، نه مانند قهرمانان و مربیان ما که دغدغه مسکن و کار و برگشت خوردن چک های شان و... را دارند و در عوض هم انتظار قهرمانی از آن ها داریم. در صورتی که ما هم همانند آن ها قهرمان المپیک هستیم، آیا به نظر شما با هم فرقی می کنیم؟ ورزشکاران واقعا کار سختی دارند و امیدوارم مسئولین کشور بیشتر به آن ها رسیدگی و حمایت کنند. بنده از سال 1355 وارد ورزش شدم و تا الان در ورزش حضور دارم. وقتی 32 کیلو وزن داشتم برای مسابقات وزن کم می کردم تا سن بزرگسالان در وزن 57 کیلوگرم، باز هم وزن کم می کردم. می خواهم بگویم که که ورزشکاران خصوصا کشتی گیران واقعا سختی های زیادی را متحمل می شوند تا با افتخار آفرینی بتوانند دل مردمان کشور خود را شاد کنند. امیدوارم که ورزشکاران ما در این روزها و ماه های نزدیک المپیک مورد حمایت بیشتری قرار گیرند تا با خیالی آسوده تر زیر فشار تمرینات سخت دوام بیاورند و با مدال آوری شان درالمپیک دل مردم کشورشان را شاد کنند.