اینجا تجارتی جریان دارد که در آن پول، بوی خون سگ می‌دهد! +تصاویر

همه چیز از قبل حساب شده و بر اساس طراحی است. حتی جایگاه تماشاچیان و محل پارک خودروهایشان. زمان برگزاری مسابقات هم مشخص است و حتی حاضرین می‌دانند که چرا این هفته فلان مبارز غایب است و هفته آینده قرار است کدام مبارز به میدان بیاید و برایش حریف بطلبند. ظاهرا همه چیز سر جای خودش قرار دارد اما... .

به گزارش «تابناک»، از سال 1348 که قانونی به تصویب رسید تا مانع از وارونه نگه داشتن مرغ و خروس شده و در آن برای خاطیان جریمه تعیین شد، تا به امروز، قانونی در حمایت از حیوانات در کشورمان به تصویب نرسیده است، الا قوانینی که جریمه شکار غیر مجاز را مشخص می‌کند و کاری به حیوانات زنده ندارد.

شاید تاکنون درباره این موضوع چیزی نشنیده باشید و با خواندن این جملات تازه متوجه چرایی بی‌توجهی عمومی به حقوق حیوانات در کشورمان شده باشید اما ظاهرا شمار افرادی که از این موضوع آگاهند، کم نیست! این را می‌شود از میدان های مبارزه حیوانات در کشورمان فهمید که در حال گسترش و روز به روز بر شمارشان افزوده می‌شود.

اگر تا چند دهه پیش جنگ خروس ها یا همان خروس بازی در برخی نقاط کشورمان رایج بود و می‌شد نمونه هایی از جنگ دیگر حیوانات (مثل جنگ گاوها که با نام «جونکا جنگی» در بعضی نقاط مازندران و «ورزا جنگ» در برخی نقاط گیلان) را در برخی شهرهای کشورمان دید، مدتی است که نوعی مبارزه جدید میان حیوانات در کشورمان باب شده که ظاهرا گردش مالی چشمگیری در پشت پرده آن جریان دارد.

آن گونه که تصاویر منتشر شده در برخی خبرگزاری ها و گزارش های دریافتی نشان می‌دهد، جنگ سگ ها طرفداران پر و پا قرص زیادی در کشورمان یافته است. اینقدر که جمعه به جمعه خودشان را به محل های برگزاری این مبارزات خونین می‌رسانند، با هر جست و حمله سگ ها به هم، همهمه را به سوت و کف گره می‌زنند و با کمال تعجب به تماشای دریدن سگ ها به دست یکدیگر می‌نشینند و حواسشان هست که روی کدام سگ برای ادامه مبارزات یا مبارزه های هفته آینده سرمایه گذاری کنند تا سود بیشتری عایدشان شود.

یکی از این میدان های مبارزه، در استان زنجان دایر شده است. جایی حوالی فرودگاه زنجان، در نزدیکی «شهرک سبز» در ابتدای «دشت سهرین» که جمعه های هر هفته چند صد تن در آنجا گرد هم می‌آیند تا شاهد مبارزه خونین سگ های مبارزِ تربیت شده(!) با یکدیگر باشند و از دریده شدن این حیوانات توسط هم، لذت برده و سوت و کف بزنند.

اینجا همه چیز روی حساب و کتاب است؛ هم قوانین مشخص است، هم مبارزات داوری می‌شوند، هم بساط داد و ستد سگ های مبارز و ارزش افزوده (بخوانید شرط بندی!) به راه است و هم سطح مبارزات آنقدر بالاست که برخی از شهرهای دیگر برای تماشای آن حضور پیدا می‌کنند و عده‌ای حاضرند رنج راه را به جان خریده و سگ خود را از شهرهای دیگر به این میدان آورده و در میدان خونین سهرین، برای خودشان اسم و رسمی دست و پا کنند!

«شیر»، «جو»، «آلا»، «طوفان»، «چیل»، «صدام»، «بویکا» و... مبارزان جمعه گذشته در این میدان بودند و گفته می‌شود در جمعه آتی، جز این سگ ها، «پَله» از خرمدره هم در گود رقابت حضور خواهد داشت. خبری که موجب می‌شود عده ای از هم اکنون برنامه جمعه بعدی خود را تنظیم نمایند تا بلکه بتوانند با شرط بندی روی رقابت های داغی که در پیش است، اوضاع جیبشان را بهبود دهند.

البته این میدان تنها یکی از میدان های مبارزه سگ ها در کشورمان است چراکه گزارش های رسیده حکایت از آن دارد که رسم مردمان چین، افغانستان، قرقیزستان و برخی کشورهای دیگر، در کشورمان هم مرسوم شده و جز زنجان، در برخی شهرهای دیگر نیز مبارزات آن به صورت منظم یا دوره ای برگزار می‌شود و در پشت پرده تمامی شان، پول های زیادی در قالب شرط بندی رد و بدل می‌شود.

اتفاقی که یا مسئولان محیط زیست از وجودش ابراز بی اطلاعی می‌کنند، یا کمبود امکانات و محیط بان را علت تداومش می‌خوانند. مثل پاسخی که امجد باقری، مدیر روابط عمومی محیط زیست استان زنجان در پیگیری این خبر به یکی از رسانه های استان زنجان گفته است:

«برگزاری هر نوع مسابقه برای حیوانات که منجر به حیوان آزاری شود از سوی محیط زیست محکوم است و این سازمان وظیفه خود می داند وارد موضوع شده و اجازه ندهد چنین مسابقاتی برگزار شود. بازدیدهای مکرری از مناطقی که احتمال برگزاری مسابقه سگ ها وجود دارد از سوی محیط زیست صورت گرفته و تذکرات لازم به این افراد داده شده است ولی به دلیل کمبود نیروی انسانی این سازمان، ممکن است برگزاری این نوع مسابقات از دید این سازمان پنهان بماند.»!

پاسخی دردناک که نه تنها برای مقابله با یکی از سازمان‌یافته‌ترین جلوه‌های توحش در کشورمان و تجارت پر رونق ضمیمه شده به آن کافی نیست، بلکه سنگ محکی جدی برای ارزیابی عملکرد سازمان محیط زیست در حفاظت از گونه‌های مختلف حیات وحش کشور به شمار آمده و نگرانی های دیگری را سبب می‌شود؛ آنقدر که یادمان می‌رود تا حیوانی کشته نشود، قانونی اختصاصی برای بررسی ماجرا وجود ندارد، الا جرایم عمومی که ساز و کار رسیدگی به آنها متفاوت است و نیاز به طرح شکایت دارد.