ماجرای نامگذاری یک استادیوم به نام جهان پهلوان تختی از سوی مقام معظم رهبری
در چهل وهشتمین سالروز درگذشت غلامرضا تختی، تصویری از این پهلوان مردمی در صفحه اینستاگرام مقام معظم رهبری انتشار یافت.
به گزارش تابناک ورزشی، در کنار این عکس منتشر شده متن یکی از سخنرانی های رهبرمعظم انقلاب در چندماه پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، بازنشر شده که بسیار جالب است. در واقع این سند نشان می دهد جریان نامگذاری های متعدد چندین استادیوم ورزشی در نقاط مختلف ایران، با پیشنهاد و همت آیت الله خامنه ای در همان اویل انقلاب کلید خورده است.
در توضیح این عکس آمده است:
١٧دی درگذشت جهان‌پهلوان تختی.
رهبرانقلاب در آبان۵۷، نام ورزشگاه مشهد را به‌نام «غلامرضا تختی» تغییر دادند.
استادیوم تختی مشهد قبل از انقلاب «سعدآباد» نام داشت. همزمان با اوج‌گیری مبارزات انقلابی، اقشار مختلف مردم مشهد به خصوص فرهنگیان این شهر در تاریخ ۱۳۵۷/۸/۱۶ اجتماعی بزرگ در این استادیوم برگزار کردند. سخنران این برنامه آیت‌الله خامنه‌ای بودند که در بخشی از سخنان‌شان نام این استادیوم محل تجمع را به نام مرحوم «غلامرضا تختی» تغییر دادند. بعد از این سخنان، مردم با تکبیر و صلوات، این مسأله را تأیید می‌کنند و نام این ورزشگاه از آن پس تغییر می‌کند.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR این بخش از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در این تجمع بزرگ بیان شده بود، به‌مناسبت سالروز درگذشت جهان‌پهلوان غلامرضا تختی، برای اولین‌بار منتشر می‌کند:
«بعضی از برادران ما از دو، سه روز قبل از این‌که سخن از تشکیل این انجمن باشکوه و عظیم در این مجمع می شد، اظهار می کردند که این تاکنون بهترین اجتماعی است که در این محل تشکیل شده. تا حالا هر چه اجتماع در این‌جا بوده، یا لااقل بیشترین اجتماعاتی که در این‌جا تشکیل شده ، اجتماعاتی بوده است مخدِّر یا مخرّب یا وقت‌گیر یا وقت‌کش و خلاصه برای سرگرم کردن و بازداشتن مردم.
جامعه ورزشکاران و به خصوص جامعه کشتی گیران و همچنین همه ورزشکاران مسلماً مانند دیگرِ برادران و خواهران خود از این رنج می‌برده‌اند که یک چنین منطقه‌ای در شهر و یک چنین فضایی و این چنین تجهیزاتی هرگز نمی توانسته است با آرمان های مذهبی و ملی آنها هماهنگ باشد. حتی تاکنون نمی توانستند یک قهرمان محبوب شان را - اجازه بدهید به توصیه برادران بگویم یک پهلوان محبوب شان را، اسم قهرمان را تکرار نکنیم - یک پهلوان محبوب شان را که نمودار آزادگی جمع ورزشکار این ملت بوده است، نمی توانستند از او یک عکس حتی در این محوطه وسیع نصب کنند، نمی توانستند حتی نام او را بیاورند، زیرا جرم او این بود که سالها پیش - سالها پیش شاید حدود دوازده، سیزده سال پیش - این احساسی را که امروز همگانی شده است، داشت. در این محیط احساس خفگی می کرد و این احساس را بروز می داد و به خاطر همین شجاعت ها و شهامت ها بالأخره جان خود را از دست داد.
برادران ما، هم جامعه معلمین، که میزبانان ما و میزبانان بسیارعزیز ما هستند و سپاس همه ما بر آنها و نثار آنها و همچنین جامعه ورزشکاران و به خصوص کشتی گیران پیشنهاد کردند، من این پیشنهاد را در معرض میل و دید برادران و خواهران می گذارم، اگر خواستید تصویب می کنید و اگر تصویب کردید، حق با مردم است، حق با ملت است، همان خواهد شد. پیشنهاد می کنند که این استادیوم را به نام پهلوان غلامرضای تختی نامگذاری کنید. بهتر از این «صحیح است» و بهتر از این تصدیق، هیچ عامل و موجبی برای چنین نامگذاری هایی وجود ندارد. غالباً نامگذاری ها بر اساس یکسِری اعمال غرض ها و اعمال نفوذها و یکسری تصمیم‌های فردی انجام گرفته. در هیچ نامگذاری ای این همه آحاد جمعیت یک‌زبان و یک‌نفس تصمیم نگرفتند و حالا که شما تصمیم گرفتید، حالا که خواستید، من با اجازه شما و از طرف همه مرد و زنی که در این‌جا حضور دارند و نیز چند برابر این جمعیت که امروز راه بر آنها بسته شد و به آنها اجازه‌ی شرکت در این مجلس داده نشد و میدانم همه با ما همصدا هستند، با اجازه همه شما و از طرف همه‌ی شما این محل را نامگذاری می کنم به استادیوم غلامرضای تختی.»
