روبرتو باجو ستاره بی چون و چرای نسل اول بعد از انقلاب است. بازیکنی با موهای دم اسبی که در ابتدای روزهایی که تلویزیون ایران پخش زنده مسابقات فوتبال را به طور گسترده شروع کرده بود با پیراهن یوونتوس و بعدهای هردوتیم بزرگ میلان در زمین می خرامید و با نمایش فانتزی اش در تیم ملی ایتالیا، لحظات دراماتیک جام جهانی را با پیراهن لاجوردی برجا گذاشت.
قیافه اش چندان تغییری نکرده اما در اواسط دهه پنجم زندگی موهای سرش به سفیدی می زند. روبرتو باجو که افسون ضربات پشت محوطه اش و دریبل های سرتوپش نسل قبل را رها نکرد ، در این عکس کنار دخترش دیده می شود.