دولت روحانی دولت بی‌رسانه

نقد یکی از عوامل پویا در جامعه است و موجب رشد پویای و بالندگی جامعه می‌شود و اگر به صورت سازنده باشد چالش‌ها، و نقاط ضعف موجود در یک جامعه را می‌تواند به خوبی نشان دهد، ولی وقتی این نقد اگر از دایره انصاف خارج شود و وارد مسائل گروهی و جناحی شود منافع ملی کنار گذاشته خواهد شد و وارد حاشیه خواهند گردید که دیگر اسم نقد نمی‌توان بر روی آن گذاشت و درواقع نقد جای خود را به تخریب می‌دهد.

متاسفانه در حال حاضر ما در جامعه افرادی را داریم که گویا قرار نیست اصلا اغناع شوند و حاضر نیستند همراه نظام شوند، این افراد چون کاندیدای مورد نظرشان در انتخابات نتوانسته است رای بیاورد به فردی که موفق به کسب آرا شده است، با هر پرچم و هر گروهی که باشد از نظر این افراد محکوم به فنا است.

این افراد به صوت دسته جمعی و هماهنگ شده، تقریبا با هر اقدامی که از سوی دولت انجام شود مخالف هستند، کار به جایی رسیده است که دیگر دولت نمی‌داند با این افراد باید به چه شکلی رفتار کند، اما اینجا فقط صحبت از دولت‌ها نیست و اتفاقی که روی می‌دهد، بذر نا‌امیدی را در دل جامعه خواهد کاشت.

این بذر می‌تواند مردم را به نظام و انقلاب بدبین کند، در هجمه به دولت این افراد از هیچ حرف و سخنی کوتاه نمی‌آیند تا جایی این افراد پیش می‌روند که حتی اساس و اصول نظام را نیز زیر سوال می‌برند و ادبیاتی که متاسفانه به کار می‌برند عموما ادبیات فحاشی است.

بنابراین چیزی که در ‌‌نهایت اتفاق خواهد افتاد، حاکمیت و نظام است که دچار خدشه می‌شود و این متاسفانه در رفتار این افراد به وضوح و به مراتب دیده می‌شود تصور بر این است که در این افراد اخلاق دینی و اخلاق سیاسی مرده است، و چون اخلاق در این افراد مرده است شاید نتوان کار زیادی بر روی آن انجام داد.

اینکه دولت می‌خواهد با این پدیده با چه شکلی مقابله کند خود موضوعی است که نیاز به تامل زیادی دارد، دولت متاسفانه تریبون‌های کمی نسبت به این افراد در اختیار دارد، صدا وسیما که بر اساس قانون باید به صورت بی‌طرف در اختیار مردم قرار گیرد، متاسفانه در برخی از موارد نسبت به دولت بی‌مهری می‌کند.

در بعضی از موارد حتی دیده شده است که رسانه ملی هنوز تحت تاثیر جناح‌ها و احزاب مرتبط با دولت قبل است و هنوز عوامل آن‌ها در صدا و سیما از افراد خود حمایت می‌کنند، بنابراین مشخص نیست دولت چگونه و با چه روشی می‌خواهد این رفتار‌ها را تلافی کند.

دولت تنها چند روزنامه و سایت خبری در اختیار دارد که می‌تواند با افرادی که در جامعه ایجاد تشنج، شبهه آفرینی و سیاه نمایی می‌کند، مقابله داشته باشد، البته شاید ابزار‌های دیگری نیز داشته باشد، اما تجربه نشان داده است که دولت برای مهار هجمه‌ها از ابزارهای امنیتی کمتر بهره برده است.