ماجرای رسوایی طلا در سفر55 سال پیش تیم ملی به هند

مرور تاریخ همیشه جذاب وگاهی شیرین است. اولین دیدارهای فوتبال ایران و هند به دورانی باز می گردد که امروز اسناد و اطلاعات زیادی از آن باقی نمانده؛ رقابت های مقدماتی جام ملت های آسیا (1960)

تیم ملی ایران درکرالای هند با توجه به غیبت فرانس مساروش مربی مجار تیم ملی که از مجارستان فرار کرده بود و نمی توانست به راحتی از کشورمان خارج شود(!) توسط  رییس فدراسیون( مصطفی مکری) و بازیکنی همچون پرویز دهداری اداره می شد. در آن بازی ها ایران با 3 برد، یک مساوی و دو شکست (از جمله باخت سه بر یک مقابل هند میزبان، در گروه خود دوم شد و به مرحله نهایی نرفت. اما آنچه در پایان مسابقات بسیار خاطره انگیز شد، رسوایی طلا بود.

پلیس محلی شهر مدرس اطلاع داد که چند بازیکن تیم ملی ایران با خود طلا وارد هند کرده اند! پس از بازگشت به کشور رییس فدراسیون گفت که بازیکنان بدون اطلاع وی دست به چنین کاری زده اند اما بازیکنان معتقد بودند که خروج طلا با هماهنگی رییس انجام شده است. عارف قلی زاده بازیکن وقت آن تیم بعدها گفت: ایرانی جماعت همیشه سرمایه‌دار است. ما برای سفر به هند همراه خودمان طلا برده بودیم برای اینکه در آنجا آن‌ها را تبدیل به روپیه کنیم؛‌ اما در فرودگاه ریختند و ما را گرفتند. به ما گفتند که این کار جرم است. تمام آن سکه‌ها را از ما گرفتند اما ما نمی‌دانستیم که این کار جرم است.

چندی بعد فدراسیون فوتبال محرومیت های سنگینی برای بازیکنان در نظر گرفت که سنگین ترین آن ها در انتظار جعفر نامدار و منصور امیرآصفی بود.مهدی اخوی، ناصر نوآموز، غلامحسین نوریان، عباس حجری، ناصر حاجی مختار و محمد بیاتی نیز همگی محروم شدند که در این میان اولی 4 سال و سایرین یک سال محروم شدند. البته اندکی بعد نامدار نامه ای از پلیس هند دریافت کرد که بر اساس آن، مهدی اخوی بی گناه شناخته شده بود. به این ترتیب با اعلام بی گناهی متهم رده اول، کلیه محرومیت ها تخفیف یافت و اندکی بعد همه چیز فراموش شد. ملی پوشان ایرانی هم در رشته های مختلف تلاش کردند که باز هم در خارج از مملکت اقدام به فروش اجناس ایرانی و تجارت کنند!