«نیلوفر دمیر» خبرنگاری که عکس کودک غرق شده سوری را منتشر کرد:
خواستم صدای فریادش را به گوش جهانیان برسانم
«نیلوفر دمیر» خبرنگار ترکیه ای درباره لحظه ثبت عکس از جنازه «آیلان » پسر بچه 3 ساله سوری گفت: «وقتی جنازه کودک سوری را دیدم خون در رگهایم از حرکت ایستاد. کاری از دستم ساخته نبود. تنها کاری که می توانستم بکنم این بود که فریاد او را به گوش جهان برسانم .»
«نیلوفر دمیر» خبرنگار ترکیه ای درباره لحظه ثبت عکس از جنازه «آیلان » پسر بچه 3 ساله سوری گفت: «وقتی جنازه کودک سوری را دیدم خون در رگهایم از حرکت ایستاد. کاری از دستم ساخته نبود. تنها کاری که می توانستم بکنم این بود که فریاد او را به گوش جهان برسانم .»
عکس دلخراشی که «نیلوفر دمیر» خبرنگار آژانس خبری دوغان ترکیه از جنازه «آیلان » پسر بچه 3 ساله سوری گرفت به خبر اول رسانه های جهان تبدیل شد. دمیر درباره لحظه ثبت این عکس گفت: «در حال تهیه گزارش از مهاجران غیرقانونی بودیم که سعی داشتند خودشان را به جزیره «ایستان کوی» یونان برسانند که متوجه جسد در ساحل شدم . نزدیک تر رفتم . وقتی جسد آیلان را دیدم خیلی متاثر شدم . خون در رگهایم از حرکت ایستاد. هیچ کاری از دستم ساخته نبود. تنها کاری که می توانستم بکنم این بود که با گرفتن عکسی از این صحنه صدای فریاد جسم بی جانش را به گوش تمام دنیا برسانم .»
وی در ادامه گفت:« 100 متر آنطرف تر از جسد «آیلان » جسد برادرش «غالب» نیز در ساحل افتاده بود. جلیقه نجات یا چیزی که باعث شود روی آب بمانند همراهشان نبود و این مرگ آنها را دلخراش تر جلوه می داد.»
وی در جواب این سوال که به عنوان یک روزنامه نگار زن در آن لحظه چه حسی داشتید گفت:« حال بدی داشتم.اما به عنوان یک روزنامه نگار وظیفه داشتم این حادثه را ثبت کنم.از سال 2003 که به عنوان خبرنگار مشغول به کار شدم بارها شاهد اتفاقات مر گبار برای مهاجران بوده ام . امیدوارم با توجه دنیا به این مساله از این به بعد دیگر شاهد این اتفات تلخ نباشیم .
عکس دلخراشی که «نیلوفر دمیر» خبرنگار آژانس خبری دوغان ترکیه از جنازه «آیلان » پسر بچه 3 ساله سوری گرفت به خبر اول رسانه های جهان تبدیل شد. دمیر درباره لحظه ثبت این عکس گفت: «در حال تهیه گزارش از مهاجران غیرقانونی بودیم که سعی داشتند خودشان را به جزیره «ایستان کوی» یونان برسانند که متوجه جسد در ساحل شدم . نزدیک تر رفتم . وقتی جسد آیلان را دیدم خیلی متاثر شدم . خون در رگهایم از حرکت ایستاد. هیچ کاری از دستم ساخته نبود. تنها کاری که می توانستم بکنم این بود که با گرفتن عکسی از این صحنه صدای فریاد جسم بی جانش را به گوش تمام دنیا برسانم .»
وی در ادامه گفت:« 100 متر آنطرف تر از جسد «آیلان » جسد برادرش «غالب» نیز در ساحل افتاده بود. جلیقه نجات یا چیزی که باعث شود روی آب بمانند همراهشان نبود و این مرگ آنها را دلخراش تر جلوه می داد.»
وی در جواب این سوال که به عنوان یک روزنامه نگار زن در آن لحظه چه حسی داشتید گفت:« حال بدی داشتم.اما به عنوان یک روزنامه نگار وظیفه داشتم این حادثه را ثبت کنم.از سال 2003 که به عنوان خبرنگار مشغول به کار شدم بارها شاهد اتفاقات مر گبار برای مهاجران بوده ام . امیدوارم با توجه دنیا به این مساله از این به بعد دیگر شاهد این اتفات تلخ نباشیم .
