اما در مقابل اين اظهار نظر صرافان نيز توضيحاتي دارند. يكي از صرافان در گزارش ميداني تابناك از راسته خيابان فرودسي كه خيابان معروف فعالان بازار ارز است، مي گويد: داشتن 4 ميليارد تومان سرمايه يعني خريد 4 ميليارد تومان ارز. وقتي صراف چهار ميليارد تومان سرمايه به ميدان ميآورد براي آنكه ضرر نكند بايد مدام به دنبال تبديل ريال به دلار، دلار به ارزهاي ديگر باشد، چراكه نميخواهد ارزش سرمايهاش كاهش يابد.
او توضيح مي دهد: بانكها و يا بنگاهها با سرمايه خود فعاليتهاي اقتصادي انجام مي دهند و با انجام اين فعاليتها، سود مورد نظر را به دست ميآورند اما صرافان كارشان خريد و فروش ارز است. پس بايد هر روز با هر افزايش و يا كاهش قيمتي ارز در بازار چنج شود. تصور كنيد هر صرافي چهار ميليارد تومان سرمايه خود را در نوسانات بخواهد تبديل كند. چه اتفاقي براي بازار خواهد افتاد؟
وقتي بحث داغ مي شود همكار اين صراف كه تا اين
لحظه ساكت بود، گويا داغ دلش تازه شده است، شروع به شمردن پيامدهاي اين تصميم ميكند.
او اظهار مي كند: كل ارقامي كه روزانه مبادله ميشود در سطح 100 ميليون تومان و در روزهاي پرتقاضا 200 ميليون تومان است. چگونه يكباره اين عدد به ميليارد بايد برسد. تازه اگر چنين اتفاقي بيفتد چه كسي پاسخگوي نوسانات بوجود آمده از محل اين ميزان خريد و فروش چيست؟
وارد يك صرافي بزرگ ميشوم كه به نظرم بايد جزو
دريافت كنندگان مجوز باشد. با دم و دستگاهي كه تدارك ديده است، به نظرم بعيد ميرسد كه
مجوز نداشته باشد. اما همه چيز خلاف تصورم بود.
صاحب اين صرافي هم از چهار ميليارد تعريف شده گلايه دارد. وقتي به او ميگويم ابتدا قرار بود سرمايه صرافي ها به 20 ميليارد تومان برسد ولي دولت يازدهم كلي تخفيف داد و اين رقم را به 4ميليارد تومان رساند، مي گويد: 20 ميليارد تومان آنقدر دور از واقعيت بود كه خود دولت هم متوجه شد با اين عدد مجوزدار شدن هيچ صرافي اتفاق نخواهد افتاد.
او اضافه مي كند: اين 4 ميليارد تومان هم فقط از عهده كساني بر ميآيد كه عمده تبادلات ارزي كشور با آنهاست نه صرافيهايي كه به كار خريد و فروش جزئي ميپردازند.