بشر از آغاز زندگی خود ـ یا کمی بعدتر از آغاز ! ـ بهدنبال یک ابزار نوشتن بود؛ میخواست آن چه در دل دارد و در سر میپروراند به دیگران در دور و نزدیک، منتقل کند؛ شن و ماسه، برگ درختان، پوست حیوانات و غیره و غیره تا رسید به کاغذ.
کاغذ، این انیس و مونس اهل قلم در سدههای اخیر و در روزگار ما که بار سنگین شانههایش را به یک ابزار نوشتمانی مدرن دیگر سپرده به نام «فضای مجازی»!
حالا دیگر بخش عمدۀ نوشتن ابتدا بر روی فضای مجازی شکل میگیرد، سپس و در صورت نیاز، به روی ورقهای کاعذی و شبهکاغذی منتقل میشود.
اما هر بار که ابزار نوشتمانی تغییر میکرده ـ بهناچار ـ فرهنگ و فنون آن هم تغییر مییافته و طبیعتا امروزه که فضای سایبری و مجازی در اختیار «بایستۀ نوشتن» است، فرهنگ و فنون آن هم مخصوص و متمایز و دیگرگونه شده است.
حالا پرسش این است که بهراستی اگر فردوسی امروز نفس میکشید و یک دستگاه رایانه یا رایانهوار روبهرویش میبود، برای زندهنگهداشتن زبان فارسی چه میکرد؟! پاسخ روشن است! هر طور دلش میخواست واژگان فارسی را بهکار نمیبرد! به آیین نگارش فارسی همت میگماشت. حتما برای پاسبانی از زبان شکرین فارسی، این میراث گرانسنگ فرهنگ و دانش ایرانزمین که به کمک آن هزاران اثر فاخر تولید و به جهانیان معرفی شده ارزش وافر مینهاد.
حتما با رسانههای ملی، منطقهای، استانی، محلی و سایر رسانههای مجازی و غیرمجازی حرفها داشت! و آنها را به لزوم نگاهبانی از زبان فارسی در دنیای پر سرعت و سبقت روزگار ما توصیه میکرد. حتما به همۀ ما میگفت: عجم زنده نگه دارید بدین پارسی!
نکتۀ مورد توجه این مبحث این است که آیین نگارش فارسی در بسیاری از متون درسی مدارس و دانشگاهها تدریس میشود؛ اما متاسفانه همین موارد مورد آموزش، در بسیاری از رسانهها و بهخصوص فضای گستردۀ نوشتمانی دستگاهها رعایت نمیشود. گستردگی و تنوع فضای مجازی، این یادآوری را لازمتر کرده است و اینکه انتظار از رسانهها و رسانۀ ملی را بالاتر برده است و امید است که تمامی دستگاههای اداری و اصحاب قلم و نویسندگان فضای متنوع مجازی و غیرمجازی در مسئولیت بزرگشان در پارسیبانی و لزوم رعایت و حتی آموزش آیین نگارش فارسی کوشاتر و برنامهدارتر عمل نمایند تا از این راه هم به نگاهبانی از زبان فاخر فارسی همت کنیم و هم قرنها شیرینی و طراوتِ این«قند پارسی» را ارج نهیم و هم به تمامی بزرگانی که به این امر فرهنگپایه و دانشبنیان توجه داشته و دارند ادای احترام نماییم.