نگاه شما: پل مرگ تبریز

جلیل یاری: چند سال پیش، در مسیر پتروشیمی تبریز (جاده کوجوار)، پلی بر روی خط آهن تبریز- تهران احداث گردید تا از یک طرف رفت و آمد وسایل نقلیه تسهیل شود و از سوی دیگر خطر برخورد قطار با وسایل حمل و نقل و انسان¬ها مرتفع گردد؛ که در اینجا لازم است از توجه مسئولین محترم نسبت به جان و مال و وقت مردم تشکر کرد. اما، گذشته از کیفیت کالبدی پل، ترک¬های ایجاد شده در بدنة آن، و نیز عرض باریک پل که انسان را به یاد پل¬های باریکتر از موی سر می¬اندازد، آنچه باعث حیرت همگان گشته این است که نه تنها منظور و هدف غایی ساخت یک سازة شهری، که کاهش تلفات انسانی و افزایش بهره¬وری است، در این مورد به دست نیامده است بلکه برعکس آن نیز حادث شده است.

قبل از احداث این پل، در مواقع عبور قطار ترافیک نسبتاً سنگینی در این جاده به وجود می¬آمد، همچنین بنا به شنیده¬ها و دیده¬ها در چند دهة پیش از ساخت پل، تنها «یک» مورد تصادف منجر به فوت در محل تقاطع جاده با خط آهن به وقوع پیوسته بود. با ساخت این پل، امید می¬رفت مشکلات فوق رفع گردد، که خوشبختانه در مواقعی که تصادفی رخ نداده باشد، به مدد وجود این پل، سرعت وسایل نقلیه، اعم از موتور سیکلت، اتومبیل و ماشین¬های سنگین گاه به بالای صد و بیست کیلومتر در ساعت نیز می¬رسد! اما در بعد تلفات انسانی، احداث این پل نه تنها به هدف خود، که همانا کاهش حوادث غیرمترقبه است، دست نیافته است بلکه بعد از احداث پل، میزان تصادفات منجر به جرح و فوت به شدت افزایش پیدا کرده است، به گونه¬ای که تنها در چند سال اخیر، تعداد فوتی¬ها به بیش از تعداد انگشتان دست رسیده است و شاید هفته¬ای نباشد که در این جاده تصادفی رخ نداده باشد. وقتی این تعداد مرگ و میر را با عدد منفرد قبل از ساخت پل مقایسه می¬کنیم ناخودآگاه به این نتیجه می¬رسیم که مردم منطقه حق دارند نام این سازه را «پل مرگ» بنامند.

نگارنده، به دلیل اینکه حوزة تخصصی¬اش در مسائل شهری و ترافیکی نیست، عاجز از ارائة پیشنهادی تخصصی برای رفع مشکل فوق است، اما یقیناً، با نصب یک دوربین ثبت سرعت بر روی پل، و یا با کاشت میله¬های پلاستیکی در وسط جاده (به منظور ممانعت از سبقت غیرمجاز بر روی پل)، و نیز با ایجاد روشنایی (برای افزایش دید در شب) این¬همه تلفات جانی و مالی رخ نمی¬داد.

بدین¬وسیله از مسئولین محترم شهر تبریز خواستاریم جهت رفع این مشکل، اقدامات مناسب و مقتضی را به عمل آورند، باشد که با یک اقدام سنجیده و مناسب، جان و مال مردم فهیم و کوشا و «صاحب رأی» منطقه حفظ گردد. و اگر به هر دلیلی، اعم از کمبود بودجه و نبود امکانات مالی و انسانی و در اولویت نبودن جاده¬های فرعی، امکان بهبود شرایط وجود ندارد با تخریب پل و بازگشت به عقب، حداقل شرایط سابق را مهیا کنند، و به قول ظریفی:

از طلا بودن پشیمان گشته¬ایم     مرحمت فرموده ما را مس کنید