فرش قرمز ژرمنها برای قاتلان سعودی
اقدامات حمایتی آنگلا مرکل و همراهانش در حمایت از آل سعود و جنایات این رژیم دیکتاتوری پایانی ندارد.
حزب دموکرات مسیحی آلمان که خود یکی از اصلی‌ترین حامیان رژیم اشغالگر قدس محسوب می‌شود، در راستای حمایت از اهداف شوم منطقه‌ای صهیونیست‌ها تصمیم گرفته است به تقویت رژیم آل سعود و تقویت و استمرار کشتار و خونریزی در منطقه بپردازد.
به گزارش تسنیم، اقدامات حمایتی آنگلا مرکل و همراهانش در حمایت از آل سعود و جنایات این رژیم دیکتاتوری پایانی ندارد. حزب دموکرات مسیحی آلمان که خود یکی از اصلی‌ترین حامیان رژیم اشغالگر قدس محسوب می‌شود، در راستای حمایت از اهداف شوم منطقه‌ای صهیونیست‌ها تصمیم گرفته است به تقویت رژیم آل‌سعود و تقویت و استمرار کشتار و خونریزی در منطقه بپردازد. در این معادله و نقشه خونین، اعضای حزب سوسیال دموکرات آلمان نیز به عنوان افرادی که در دولت ائتلافی مرکل حضور دارند نیز کم‌ترین اقدامی صورت نداده و حتی به تقویت مناسبات برلین و ریاض فکر می‌کنند.
تصمیم اخیر رهبر حزب «سوسیال مسیحی» آلمان مبنی بر سفر به عربستان سعودی و دیدار با مقامات این کشور، خشم شهروندان آلمانی را بر انگیخته است. این سفر درست در زمانی صورت می‌گیرد که کودکان بیگناه یمنی در آتش‌افروزی آل‌سعود در صنعا و عدن و دیگر شهرها از بین می‌روند و هدف بمب‌افکن‌های منقش به چهره ملک سلمان قرار می‌گیرند. "هورست زهوفر" رهبر حزب سوسیال مسیحی آلمان تصمیم گرفته است به عنوان نماینده آنگلا مرکل به ریاض رود و راه‌های تحکیم بیش‌تر مناسبات خونین برلین و ریاض را بررسی کند. با توجه به اینکه حزب سوسیال مسیحی خواهر خوانده سیاسی حزب دموکرات مسیحی و یکی از شرکای اصلی آن محسوب می‌شود، تحلیلگران آلمانی سفر زهوفر به عربستان را به معنای ارسال سیگنالی دوستانه از سوی مرکل به ملک سلمان مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
هورست زهوفر هم اکنون علاوه بر رهبری حزب سوسیال مسیحی، نخست وزیری ایالت باواریای آلمان را نیز بر عهده دارد. «مارگارت باوس» رییس حزب سبزهای آلمان در اعتراض به سفر زهوفر به ریاض اعلام کرده است: «عربستان سعودی کشوری متخاصم است و به شکل گسترده ای حقوق بشر را نقض می کند. اکنون، زمان مناسبی برای سفر به این کشور برای گفت و گو درباره توافقات تجاری نیست».
پس از آنکه در سال گذشته، معاملات کلان و پشت پرده تسلیحلاتی مرکل و همراهانش در راستای تقویت رژیم دیکتاتوری عربستان به اثبات رسید، بسیاری از فعالان حقوق بشر در آلمان اقدامات صدراعظم آلمان در حمایت از تروریسم را محکوم کردند. با این حال مرکل این روند را در قالب و چارچوبی دیگر دارد ادامه می‌دهد. حمایتهای تسلیحاتی آلمان از ارتجاع عرب حامی تروریسم از هدف و نیت واقعی برلین در سیاست خارجی و خاورمیانه ای خود پرده بر می دارد. همان گونه که اشاره شد، در این مسیر برلین به طور مستقیم منافع رژیم صهیونیستی در خاورمیانه را در نظر گرفته و بر اساس آن اقداماتی صورت می‌دهد. یکی از این موارد، حمایت از آل سعود است. از آنجا که عربستان سعودی طی سالهای اخیر به مهره بی اراده غرب و رژیم اشغالگر قدس در منطقه تبدیل شده است، حمایت از آل سعود به یک استراتژی (هر چند موقت) در سیاست خارجی برلین تبدیل شده است.
از این رو صراحتا باید اذعان کرد که رد پای مرکل و احزاب دولتی آلمان در خون تک‌تک کودکان، زنان و مردان یمنی مشاهده می‌شود. «حمایت از تشدید بحرانهای امنیتی در خاورمیانه» به یک راهبرد کلان در سیاست خارجی تروییکای اروپایی (انگلیس، آلمان و فرانسه) تبدیل شده است. بدون شک این موضوع در آینده‌ای نه چندان دور زمینه را جهت بروز اعتراضات عمومی گسترده علیه این سه کشور اروپایی فراهم خواهد آورد.
صدراعظم آلمان خود نیز به خوبی نسبت به مقصد واقعی سلاح‌هایی که میان کشورش و ریاض مبادله می‌شود آگاه است. تا‌کنون نهادهای نظامی و حقوقی بشری در آلمان بارها به مرکل هشدار داده‌اند که این سلاح‌ها در نهایت در اختیار داعش و النصره و دیگر جریان‌ها و گروههای تروریستی در منطقه قرار می‌گیرد و به ابزار و وسایل کشتار هزاران مرد و زن بیگناه تبدیل می شود. با این حال مرکل از فعالیتهای تروریستی گروه‌هایی مانند داعش و النصره استقبال می‌کند. اتفاقا بر خلاف تصور برخی از تحلیلگران، صدراعظم آلمان به خوبی نسبت به اینکه بخش اعظمی از تسلیحاتی که وی به کشورهایی مانند عربستان، قطر و بحرین می دهد به دست گروههای تروریستی می‌رسد آگاه است. هم‌اکنون نیز دو حزب دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات آلمان هر دو از تجهیز تسلیحاتی گروههای تروریستی و کشتار بیش‌تر مردم خاورمیانه استقبال می‌کنند.
در نهایت اینکه فرش قرمز ژرمنها برای ملک سلمان و دیکتاتورهای آل سعود نشان دهنده سیاست خارجی واقعی برلین در نظام بین‌الملل است. بدون شک مرکل در آینده‌ای نزدیک باید در خصوص حمایتهای مستمر خود از گروههای تروریستی در منطقه پاسخگو باشد. در چنین شرایطی استفاده ابزاری کشورهای اروپایی از واژگانی مانند «حقوق بشر» و «حق حیات انسانها» بیش از هر زمان دیگری مضحکانه به نظر می رسد. حمایت افرادی مانند مرکل ، اولاند و دیوید کامرون از کشتار مسلمانان در منطقه موضوعی نیست که بتوان آن را در لابه لای الفاظ و واژگان فیبنده و رنگارنگ پنهان نمود.
