نوازش دوستانه مدیران تامین اجتماعی در خیابان دوازدهم بخارست؟!

هفته نامه آتیه،پس از چهارده سال انتشار مداوم درسال ۱۳۸۷ به روزنامه خورشید تغییر نام داد.روزنامه ای که بعدها محل مناقشه بسیاری از مدیران سازمان تامین اجتماعی شد.البته این پایان ماجرای روزنامه خورشید نبود،چرا که آخرین شماره این روزنامه در واپسین روز اسفند سال ۱۳۸۷ منتشر شد و بعد این روزنامه  و البته کل موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه توسط علی ذبیحی مدیر عامل وقت سازمان تامین اجتماعی تعطیل  گشت و در ادامه این یورش ناجوانمردانه به آتیه،کلیه روزنامه نگاران باسابقه این موسسه با سال ها کار مطبوعاتی به شعبه ها و واحدهای اجرایی تامین اجتماعی تبعید شدند تا مدیران سازمان تامین اجتماعی با خیالی آسوده از نقد و انتقاد خبرنگاران و گزارشگران حرفه ای آتیه به رتق و فتق امور خود در این سازمان بیمه ای بپردازند!
سکانس بعدی این تراژدی تلخ در سازمان تامین اجتماعی با روی کار آمدن احمدی نژاد تکمیل شد.پس از  استقرار کامل دولتمردان احمدی نژاد در سازمان تامین اجتماعی،روزنامه خورشید با مدیر مسئوولی و سردبیری« محمد رضا تقوی فرد »و بدون حضور روزنامه نگاران با تجربه و باسابقه شاغل در موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه منتشر شد!

روزنامه خورشید با سرمایه میلیون ها
بیمه شده مظلوم و بی پناه سازمان تامین اجتماعی منتشر
می شد تا بلندگوی منافع سرمایه داران و غارتگران سرمایه های کارگران و بیمه شدگان تامین اجتماعی باشد!

روزنامه خورشید تقوی فرد، با صرف میلیارد ها تومان،به محل مناقشه های طرفداران احمدی نژاد و منتقدان وی تبدیل شده بود!

رد پای سیاست  و سیاستمداران طرفدار و حامی« احمدی نژاد» و« غلامحسین الهام» در جای جای صفحه های این روزنامه که در زمان مدیر عاملی قاضی مرتضوی در سازمان تامین اجتماعی منتشر گشت،دیده می شد و البته این پایان ماجرا نبود.

پس از رفتن قاضی مرتضوی از سازمان تامین اجتماعی و روی کار آمدن سید تقی نوربخش به عنوان مدیر عامل جدید تامین اجتماعی،روزنامه خورشید همچنان منتشر می شد و البته همچنان برای سازمان بدهی به بار می آورد!

بدهی که به گفته «حامد شمس»،مدیر عامل جوان و جدیدموسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه،تا مدت هاخواب و خوراک را بر هیات مدیره جدید آتیه حرام کرده بود.پرداخت نشدن مطالبات خبرنگاران و گزارشگران مبتدی خورشید و حق و حقوق قانونی آنها پس از رفتن تقوی فرد از  روزنامه خورشید بر دوش حامد شمس جوانی افتاده بود که در شرایط بحرانی سازمان تامین اجتماعی،متهورانه به میدان آمده بود تا چراغ آتیه را روشن کند.

چراغ فانوسی و لرزان آتیه!   

با آمدن دولت یازدهم،حامد شمس،ابراهیم رستمیان مقدم و بسیاری از چهره های دیگر شاغل در موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه که در زمان مدیر عاملی مرتضوی در سازمان تامین اجتماعی،خبری حتی چند سطری از آنها نبود، دوباره نام شان مطرح می شود.چهره هایی که در زمان قاضی مرتضوی در سکوت و انزوای کامل بودند و حتی نمی توان یک نقد چند سطری در خصوص عملکرد ننگین و پر حرف و حدیث و حاشیه قاضی مرتضوی در سازمان تامین اجتماعی و یا حتی بازداشتگاه کهریزک از آنها در رسانه ها پیدا کرد!

«ابراهیم رستمیان مقدم» بواسطه دوستی و ارتباط با «امیر عباس تقی پور»،مشاور مدیر عامل و مدیر کنونی روابط عمومی سازمان تامین اجتماعی،حالا یک پای اصلی موسسه آتیه شده است.وی از پیشکسوتان خوشنام عرصه مطبوعات کشور و البته هفته نامه آتیه بوده است. اکنون اما رستمیان مقدم در بیشتر انتصاب های نوربخش جای دارد.مشاور مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی و رئیس هیات مدیره موسسه آتیه است.یکی از نمایندگان نوربخش در کمیته مشترک همکاری سازمان تأمین اجتماعی با صدا و سیمای جمهوری اسلامی است و …
مثلث تقی پور،رستمیان مقدم و شمس حالا خیلی راحت همدیگر را پیدا می کنند! آنها در آستانه یک سالگی دولت روحانی در حالی دوباره می خواهند هفته نامه آتیه نو را منتشر کنند که مشخص نیست هفته نامه «آتیه نو» که حالا دیگر  نام آن دو سیلابی شده است،آیا قصد دارد  به جراحی و آسیب شناسی فساد در لایه های مختلف و زیرین سازمان تامین اجتماعی بپردازد یا اینکه هفته نامه«آتیه نو»نیز مانند خواهر خوانده خود«بولتن داخلی تامین»جایگاهی دیگر برای نوازش دوستانه مدیران سازمان تامین اجتماعی است؟!
آیا در هفته نامه «آتیه نو» که نخستین پیش شماره آن بدون حضور روزنامه نگاران باسابقه و پیشکسوت آتیه در تاریخ سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳ و با مشارکت خبرنگاران و گزارشگران(!)گمنام و مبتدی منتشر شد،مشکلات و انتقادهای تشکل های کارگری،کارفرمایی،بیمه شدگان و مستمری بگیران تامین اجتماعی محلی از اعراب دارند؟!
آیا می توان به حضور پر رنگ صاحبان واقعی سازمان تامین اجتماعی در سطر سطر مطالب منتشر شده احتمالی این هفته نامه خوشبین بود و یا اینکه این نشریه نیز مانند سایر تریبون های رسمی سازمان تامین اجتماعی(بولتن داخلی تامین و سایت تامین اجتماعی) در اختیار صاحبان قدرت که در اینجا مدیران و مسئوولان بیمه ای و درمانی هستند قرار گرفته و در این عرصه نیز  باید شاهد همپوشانی مواضع و دیدگاه های آنها بود؟!
ریل امید برای سرمایه داران به خوبی می چرخد!
ابراهیم رستمیان،در انتهای  سرمقاله نخستین پیش شماره آتیه با عنوان« بار دیگر توسعه و عدالت» با یادداشتی طولانی و تکراری در مقوله توسعه نوشت:«ما تلاش می کنیم در ادامه راهی که هفته نامه آتیه طی سال های ۱۳۸۶-۱۳۷۲ به عنوان اولین نشریه هفتگی بیمه های اجتماعی در ایران پیمود،بار دیگر و در عرصه های گسترده تر و متناسب با نیازهای تازه به تازه در میان نیروهای مولد کشور،به تقویت فضای تعامل و گفت و گو میان ارکان نظام رفاه و تامین اجتماعی و بویژه مهم ترین و بزرگترین بخش این نظام یعنی سازمان تامین اجتماعی با شرکای اجتماعی(!)آن،یعنی نیروهای مولد کشور اعم از کارگران،کارآفرینان و کارفرمایان همت گماریم.»
مهم ترین بخش بیانیه رسمی ابراهیم رستمیان مقدم در سرمقاله نخستین پیش شماره هفته نامه «آتیه نو»در حالی مطرح می شود که  در  هیچ  یک از این هفته نامه ۱۶ صفحه ای،رگه های این دغدغه ها و نگرانی ها در باره تضییع حقوق بیمه شدگان،مستمری بگیران،کارگران،کارفرمایان و به اصطلاح سرمقاله نویس این هفته نامه،«نیروهای مولد کشور » مطلبی حتی چند سطری دیده نمی شود!

یک هفته نامه عمومی مدیریتی به سبک و سیاق بولتن داخلی تامین که البته در این مقایسه باید به بولتن داخلی تامین نمره بهتری در اینجا داده شود.

یادداشت های تخصصی این هفته نامه نیز به علی حیدری « عضو و نائب رئیس هیات مدیره سازمان تامین اجتماعی» و فرشید یزدانی« دبیر شورای برنامه‌ریزی راهبردی سازمان تأمین‌اجتماعی »اختصاص داده شده است که این روزها پس از تصاحب تریبون های رسمی سازمان تامین اجتماعی مانند سایت رسمی تامین اجتماعی و بولتن داخلی تامین،دچار فقر  تریبون شده اند و دورخیز خود را برای تصاحب این تریبون تازه تاسیس از هم اکنون آغاز کرده اند!
سایر صفحه های هفته نامه«آتیه نو»مانند صفحه های مهارت،آدم ها،خوشحالی،پاتوق و تجربه شکست،صفحه هایی فان و سرگرم کننده به نظر می رسند.

صفحه هایی که خواننده را به یاد نشریه های زرد و خنثی می اندازد.پرسش اینجاست که مگر کارگران،کارفرمایان، بیمه شدگان و مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی مخاطبان اصلی و مهم تامین اجتماعی محسوب نمی شوند.

اگر پاسخ مثبت است،خوب است تا مسئوولان محترم موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه به عنوان متولیان اصلی منتشرکننده این نشریه توضیح دهند که آیا کارگران،کارفرمایان،بیمه شدگان و مستمری بگیران با کدام یک از صفحه های این نشریه می توانند همدردی و هم ذات پنداری کنند؟!دردها و انتقادهای آنها در لابلای کدام یک از سطرهای مطالب این نشریه دیده می شود؟!
آتیه نیز بهاری بود و بگذشت!
دوشنبه ۱۱ اسفند ۱۳۹۳٫طبقه چهارم.اینجا در خیابان دوازدهم بخارست و در ساختمان موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه،آهنگی از جنس نوستالژیک پیشکسوتان آتیه در حال نواخته شدن است!

درست یک چیزی مشابه فیلم های هندی.سوزناک و اشک برانگیز.همه جمع شده اند.

ابراهیم رستمیان مقدم،فیض الهیان و حامد شمس را که به عنوان میزبانان آتیه کنار بگذاریم،بقیه از حرفه ای های آتیه هستند که اکنون جمع شده اند تا از خاطرات،دغدغه ها و درد دل های شان سخن بگویند.

خاکی نژاد بزرگ، خادمی، مسعود پرتوی، داود میرزایی، عزیز آذر خرداد، ابراهیم باقری، ناهید حسینی، سوسن شریعتمداری، مریم خرسند و بهزاد خاکی نژاد با حرارت از نگرانی ها و دغدغه های شان می گویند.

از اینکه هفته نامه آتیه چه نقش پر رنگ و برجسته ای می تواند در مناسبت ها و ساز و کارهای سازمان تامین اجتماعی داشته باشد.

سوسن شریعتمداری از مطالبات ۳۰ درصدی معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان تامین اجتماعی از حجم صفحه های آتیه می گوید(!).

ناهید حسینی با دیدی منتقدانه از شعبه های تامین اجتماعی می گوید و اینکه آیا قرار است هفته نامه آتیه نیز مانند بولتن داخلی تامین،این سازمان بیمه ای و درمانی را رومانتیک و آرمانی تصویرگر باشد یا خیر؟

اما مسعود پرتوی با طرح دو پرسش اساسی،مسئوولان آتیه را به چالش می کشاند.اینکه حضور و دعوت از خبرنگاران و گزارشگران باتجربه و پیشکسوت آتیه بر اساس چه پیش نیازهایی شکل گرفته است؟!
آیا مانند دوره قبلی انتشار هفته نامه آتیه، شاهد فضای آزاد نقد و انتقاد در این نشریه خواهیم بود و یا اینکه قرار است مدیران تامین اجتماعی به شکلی محبت آمیز مورد نوازش روزنامه نگاران قرار گیرند؟!
نشست سه ساعته مسئوولان موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه با تیم حرفه ای پیشین آتیه در حالی به پایان می رسد که در این نشست، مشخص می شود انتشار دوباره هفته نامه آتیه قرار است با حضور افرادی گمنام و مبتدی مانند آنها که در زمان انتشار روزنامه خورشید با مدیر مسئوولی و سردبیری محمد رضا تقوی فرد در این روزنامه اشتغال داشتند صورت پذیرد!
متاسفانه بی حرمتی به پیشکسوتان در حالی انجام می شود که حتی ابراهیم باقری(سردبیر سابق) و از روزنامه نگاران پیشکسوت هفته نامه آتیه و روزنامه خورشید که سلامتی اش را نیز برای اعتلای این موسسه و آتیه،هزینه کرده بود نیز به مشارکت گرفته نشد!
به واقع پرسش هایی اساسی در این میان مطرح می شود.اکبر هاشمی که اکنون نامش به عنوان سردبیر در شناسنامه نخستین پیش شماره هفته نامه «آتیه نو»درج شده است،کیست و از کجا آمده است؟ایشان چه رزومه ای در میان اهالی مطبوعات و رسانه ها داشته و دارند؟!چگونه است که تاکنون هیچ یک از روزنامه نگاران قدیمی و پیشکسوت هفته نامه آتیه،حتی نام ایشان را هم نشنیده اند؟!
اگر قرار است هفته نامه آتیه بدون حضور صاحبان واقعی و راستین آن،که خالصانه و صادقانه در گرما و سرما برای اعتلای این نشریه زحمت کشیده اند منتشر شود،بنابراین چه نیازی به دعوت تشریفاتی از پیشکسوتان روزنامه نگاری کشور که حق آب و گل در آتیه را داشتند و هنوز هم دارند بود؟!
به نظر می رسد آنها که حضور منتقدان را در رسانه های وابسته به سازمان تامین اجتماعی بر نمی تابند به این نتیجه رسیده اند که با انتشار دوباره یک نشریه برون سازمانی در تامین اجتماعی،تداوم بخش سیاست های دولت احمدی نژاد باشند!

یعنی یک نشریه خنثی و منفعل که به همپوشانی و توجیه بی چون و چرای سیاست های مدیران و مسئوولان این سازمان بزرگ و انحصاری بیمه ای بپردازد.

یک نشریه که در آن نه تشکل های کارگری و کارفرمایی دیده شوند و نه از مشکلات و انتقادهای بیمه شدگان و مستمری بگیران تامین اجتماعی در آن،سخنی به میان آید.

یک نشریه که در آن اینگونه سازمان تامین اجتماعی ترسیم شود:«سازمانی با مدیران سالم و به دور از حاشیه هایی مانند فساد مالی و البته پر از طرح ها و ایده های نوین بیمه ای و اقتصادی و شعبه هایی که در آن آرامش و احترام به مردم حرف اول و آخر را می زند و تنش و استرس و درگیری های لفظی و فیزیکی در آن محلی از اعراب ندارد!»
نشست دوشنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳ در طبقه چهارم ساختمان موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه در حالی به پایان رسید که برای روزنامه نگاران حرفه ای و پیشکسوت هفته نامه سابق آتیه تنها یک ترجیع بند تکراری داشت:«آتیه هم بهاری بود و بگذشت!»