تا کی قرار است مسئولان در جایگاه تماشاچی نمایش حضور داشته باشند؟!

نه چند روز و چند هفته و چند ماه، که سال‌هاست مشکل وجود دارد و بسیاری را آزار داده؛ اینقدر که برخی مجاب شده‌اند خودشان دست به کار شده و در غیاب مسئولانی که این مشکل را ندید می‌گیرند، دست به کار شوند و برای اصلاح امور حرکتی کنند، ولی این موضوع هم موجب نشده که ناظران تکانی به خود دهند و نزدیک است اوضاع بیخ پیدا کند!

به گزارش «تابناک»، در میان وسایل حمل و نقل، نوع هوایی، منظم‌ترین آن‌ها به نظر می‌رسد و حتی این نظم و انضباط را یکی از مؤلفه‌های برتری این نوع حمل و نقلِ گران قیمت به نسبت انواع دیگر می‌دانند، ولی متأسفانه در کشورمان این گونه نیست؛ این ادعا را زمانی می‌توان درک کرد که گذرمان به فرودگاه بیفتد تا دریابیم ‌تأخیر در پرواز، اشکالی است که کمتر مسافری با آن رو به رو نشده‌ است و به ندرت نشانه‌های آن را در یک روزِ کاری در یک فرودگاه نمی‌توان دید.

این اشکال زمانی پر رنگ می‌شود که می‌بینیم مهم‌ترین مزیت استفاده از هواپیما، یعنی کاهش زمان مسافرت، در سایه تأخیرهای پیش از پرواز لطمه می‌بیند و ‌گاه به آنجا کشیده می‌شود که می‌بینیم زمان معطلی برای انجام یک پرواز به مقصدی خاص، به مدت زمان انجام آن سفر از طریق زمین تنه می‌زند؛ چیزی شبیه مسابقه خرگوش و لاک پشت که در آن برنده، هواپیماهای مدرن و پر سرعت نیستند.

هر روز بسیاری از پروازهای شرکت‌های هواپیمایی مختلف در کشورمان با ‌تأخیر انجام می‌شود و ‌گاه این تأخیر‌ها به دلیل استفاده از هواپیما در دو پرواز پی در پی و نظم و ترتیب حاکم بر نشست و برخاست هواپیما‌ها در باند، از یک پرواز به پروازهای دیگر سرایت می‌کند و نارضایتی مسافران را به همراه می‌آورد، ولی هیچ واکنش خاصی را از جانب مسئولان رقم نمی‌زند.

اما مدتی است که اوضاع تغییر کرده و این داستانِ هر روزه در برخی موارد، به پایان‌های متفاوتی ختم می‌شود. تغییر از آنجا شروع شد که جمعی از زائران عتبات عالیات در پایان سفر خود، زمانی که با هواپیما از نجف به تهران بازگشتند، حاضر نشدند در فرودگاه مقصد از هواپیما پیاده شوند، چون معتقد بودند ‌چندین ساعت ‌تأخیر در پرواز رفت و چندین ساعت ‌تأخیر دیگر در پرواز برگشت، آزارشان داده و از دریافت نکردن توضیحی در این باره ناراحت هستند.

این اعتراض به نظر نخستین مورد از این نوع بود که فرجام خوبی هم ‌داشت؛ مسافران معترض هم پوزش خواهی و توضیح مسئولان آن شرکت هواپیمایی را در‌‌ همان محل تحصن (داخل هواپیمایی که روی باند فرودگاه امام توقف کرده بود) شاهد بودند و هم به جبران خسارت تاخیر، بلیت رفت و برگشت هوایی به مشهد مقدس را دریافت نمودند. اتفاقی که به نظر می‌رسید موجب تکان خوردن شرکت‌های هواپیمایی شود، ولی این گونه نشد.

از این رویداد به بعد، پیاده نشدن مسافران از هواپیما بار‌ها و بار‌ها تکرار شده و التهابی خفیف را به چند فرودگاه در کشور وارد آورده و حتما به واسطه مسئولان فرودگاهی، به شرکت‌های هواپیمایی مختلف و مسئولان سازمان هواپیمایی کشوری هم انتقال یافته اما هنوز ادامه دارد. به این دلیل ادامه دارد که هنوز تأخیر‌ها در پرواز ادامه دارد؛ تأخیرهایی که‌ گاه به کل به صرفه بودن سفر هوایی را در کشورمان زیر سؤال می‌برند و علاوه بر آن، آبروی صنایع هوایی در کشورمان را به بازی می‌گیرند.

این در حالی است که در تازه‌ترین مورد از تحصن‌های رقم خورده در اعتراض به ‌تأخیر در انجام پرواز، وقتی مسافران معترض در کیش حاضر نشدند از هواپیما پیاده شوند، با واکنشی عجیب مواجه شدند که به شدت نگران کننده است. خلبان غیر ایرانی پرواز وقتی متوجه اعتراض مسافران شد و دریافت که اعتراض ایشان ادامه دارد، از خدمه پرواز خواست که درهای هواپیما را ببندند و با خاموش کردن سیستم تهویه کابین تلاش کرد تا اعتراض مسافران را بشکند!

از این رو می‌گوییم واکنش رخ داده، عجیب بوده که می‌بینیم اعتراض مسافران به تأخیر، به جای آنکه برای مسئولان آن شرکت هواپیمایی گران بیاید و چالش آفرین شود، خلبان هواپیما را به واکنش برانگیخته و ماجرا را به سمتی سوق داده که می‌توانست به تبعاتی جبران ناپذیر و فاجعه بار ختم شود؛ آن هم در زمانی که مسئولان آن شرکت هواپیمایی می‌بایست در واکنش به تحصن مسافران به تکاپو افتاده و تمامی تلاششان را برای فیصله دادن تحصن با خوبی و خوشی به کار می‌بستند.

این در حالی است که نمی‌توان از سکوت مسئولان سازمان هواپیمایی کشوری در قبال این حوادث هم به سادگی گذشت. آنجا که می‌بینیم وظیفه نظارت بر حسن ارائه خدمات به مسافران در شرکت‌های هواپیمایی مختلف و همچنین دفاع از حقوق مسافران بر عهده این سازمان قرار گرفته، ولی هیچ واکنشی از ایشان در قبال تحصن‌های رقم خورده، ثبت نشده و به طریق اولی، هیچ گونه نظارتی از ایشان برای حراست از حقوق مسافران در تأخیرهای فراوان پروازی به چشم نمی‌خورد.

بی‌تفاوتی ایشان زمانی آزار دهنده به نظر می‌رسد که می‌بینیم در تقابل‌های شکل گرفته اخیر میان مردم و شرکت‌های هواپیمایی، هنوز از جایگاه تماشاچی نزاع پایین نیامده و برای انجام وظایف ذاتی و ایفای نقش نظارتی خود گامی برنداشته‌اند، تا جایی که اعتراضات نزدیک است به کنش و واکنش رو در رو در هواپیما‌ها کشیده شود. گویی خبر ندارند که اگر این تحصن‌ها هم کهنه شوند، چه بسا وقوع درگیری فیزیکی میان مسافران و مسئولان شرکت‌های هوایی مختلف طبیعی باشد.

اینجاست که می‌توان از ایشان پرسید، آیا منتظر فرا رسیدن آن روز هستند که از جایگاه نظارت، تماشاچی ویژه نزاع مردم، خلبانان و خدمه پروازی باشند؟ آیا نقص قانون موجب بی‌تفاوتی ایشان به این تحصن‌های دامنه‌دار شده؟ به راستی چه زمانی نهادهای بالادستی مجاب می‌شوند به موضوع ورود کرده و جور بی‌تفاوتی مسئولان هواپیمایی کشوری به این منازعات را بکشند؟!

کافی است، خودمان را به جای مسافرانی بگذاریم که به عنوان مثال، قصد دارند از مشهد مقدس در زمانی کوتاه راهی پایتخت شوند. به نظر شما آیا قابل پذیرش است که هزینه‌های سنگین پرواز را متقبل شویم، به قوانین و مقررات فراوان پروازی تن ‌دهیم و در ‌‌نهایت ببینیم که از نظر زمانی، تفاوت چندانی میان مسافرت هوایی و سفر با قطار وجود ندارد؟ آیا مسافران پروازهای که ‌تأخیر دارند محق نیستند که غرامت مطالبه کنند؟