«پرسپولیس» مورد نظر در دسترس نیست!

تماشاگران تازه داشتند مجاب می‌شدند که شعار «علــــــــی دایی» را سر بدهند که یک خطای پنالتی در پنج دقیقه پایانی بازی، این شعار را در دهانشان خشک کرد تا شاید به مدد یک ضربه پنالتی و اخراج دروازه‌بان ملوان پرسپولیسی‌ها به لیگ بازگردند؛ اما حتی قرار گرفتن مازیار زارع روی خط دروازه هم موجب نشد تا پرسپولیسی‌ها بتوانند توپ را به تور برسانند تا ملوان بحران‌زده به مدد پیروزی دراماتیک برابر پرسپولیس از بحران خارج شود. حالا تماشاگران پرسپولیس مانده‌اند و تیمی که در رده دهم جدول جاخوش کرده و نمی‌دانند از نتایج ضعیف تیم درخشان به دوران دایی پناه ببرند یا خیر؟

به گزارش «تابناک»، اینکه تماشاگران پرسپولیس در دقیقه هشتاد شعار حمایت از علی دایی را سر داده بودند، خودش حاوی نکته آزار دهنده‌ای است؛ تیمی که روزگاری لرزه بر تن رقبای آسیایی‌اش می‌انداخته و از قضا امسال هم بعد از سال‌ها به رقابت‌های سطح یک آسیا بازگشته در چنان وضعیتی قرار دارد که تماشاگرانش در هفته هجدهم اوضاع دوران دایی را به درخشان ترجیح می‌دهند. برای اینکه بدانیم این مسأله تا چه میزان برای تماشاگران پرسپولیس سخت است بد نیست نگاهی به اوضاع و احوال پرسپولیس در دوران دایی و درخشان بیندازیم‌.

علی دایی در هفته هفتم از پرسپولیس اخراج شد؛ آن هم در حالی که تنها هشت امتیاز با پرسپولیسی‌ها کسب کرده بود؛ این بدان معناست که پرسپولیس علی دایی در هر بازی ۱.‌۲۷ امتیاز کسب می‌کرد. حالا اما پرسپولیس درخشان در دوازده هفته چهارده امتیاز کسب کرده و این یعنی میانگین ۱.‌۱۶ امتیاز در هر بازی! شاید همین اختلاف کوچک میان متوسط امتیازات دایی و درخشان موجب شده تا پرسپولیسی‌هایی که امروز در ورزشگاه بودند، دلشان هوای دوران «شهریار» در پرسپولیس را کرده باشد. البته حمید درخشان با همین آمار ضعیف، یک نتیجه درخشان در کارنامه دارد و آن هم پیروزی برای استقلال در دربی تهران! شاید امیر قلعه‌نویی هیچ وقت فراموش نکند که رکورد رویایی‌اش به دست ضعیف‌ترین پرسپولیس چند سال اخیر شکسته شد.

حمید درخشان در حالی که به واسطه پنجاه روز تعطیلی لیگ بر‌تر و با عنایت به اینکه بازیکنی در اردوی تیم ملی نداشت، از بهترین شرایط برای آماده‌سازی تیمش برخوردار بود. اما او به‌ جای تمرکز بر تیمش از فرصت حضور در سطح اول فوتبال ایران ‌‌نهایت بهره را برد تا علیه کارلوس کی‌روش و سیستم بازی‌اش مصاحبه و جاروجنجال کند و نتیجه‌اش این شد که با صرف انرژی روی موضوعی که اولویت او نبود، خود و تیمش را به حاشیه ببرد. او حتی نتوانست از فرصت جذب بازیکن خارجی برای پرسپولیس ‌‌نهایت بهره را ببرد و بازیکنانی را به خدمت گرفته که حتی از یک ضربه پنالتی آن هم برابر کسی که دروازه‌بان تیم نیست هم نمی‌توانند استفاده کنند و به ‌جای کمک به تیم آن را بیشتر و بیشتر در بحران فرو می‌برند.
 
این درست که پرسپولیس از نظر مدیریتی در شرایط عجیبی قرار دارد؛ اما حتی با این وضعیت عجیب و غریب مدیریتی پرسپولیسی‌ها تا اینجای فصل ۲۰ میلیارد هزینه تیمشان کرده‌اند که نسبت به سال‌های گذشته و تا اینجای فصل رقم بزرگی است. آیا نمی‌شد از این تزریق سرمایه در جهت جذب بازیکن استفاده کرد؟ پرسپولیسی که سال‌های قبل با تزریقی به مراتب از این کمتر بازیکنان موردنظرش را‌ داشته، چطور امسال نتوانسته بازیکن مناسب تیمش را جذب کند؟

اما اینکه چرا پرسپولیس در این وضعیت قرار گرفته، چیزی فرا‌تر از داستان درخشان و دایی است. باشگاه بزرگ پایتخت مدتی است که با بحران‌های بزرگ و کوچک دست و پنجه نرم می‌کند. هواداران پرسپولیس در چند سال اخیر چند بار به یاد دارند که پرسپولیس در شرایط بحرانی قرار نگرفته باشد؟ اینکه چرا در این چند سال در همچنان بر یک پاشنه برای پرسپولیسی‌ها می‌چرخیده، داستانی است که هنوز برای خیلی‌ها نامشخص است، ولی هرچه ‌هست، اوضاع و احوال این باشگاه بزرگ چند سالی است که در سایه منیت‌ها و خودبزرگ‌بینی‌ها چندان در شأن هواداران میلیونی‌شان نیست و این ‌طور می‌شود که سکو‌ها برای بازی‌های پرسپولیس هم در فوتبال ما کم‌کم خالی می‌شود.

نتایج بد پرسپولیس شاید در لیگ و جام‌حذفی قابل هضم بود، زیرا در وضعیت عجیب و غریب فوتبال ایران هر تیمی در میانه میدان با یکی دو پیروزی می‌تواند به جمع مدعیان بپیوندد. اما این پرسپولیسی که این روز‌ها در میدان حضور دارد، نگرانی ما را بیشتر و بیشتر می‌کند از این جهت که امسال یکی از نمایندگان فوتبال ما در جام باشگاه‌های آسیاست. فعلا که پرسپولیس مورد نظر در دسترس نیست. شاید مسببین این وضع پرسپولیس بتوانند با شوک درمانی یکی دو روزی هم این تیم را احیا کنند اما این پرسپولیس برای برخاستن چیزی بیشتر از «شوک» نیاز دارد.