نگاه شما: لزوم ساماندهی به اتوبوس های BRT
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
محمد ماکویی: راننده اتوبوس ناغافل روی ترمز کوبید و ما-مسافران-همگی به هم ریختیم!شاید این بخت خوب ما بود که موجب شد از مصدومیت و مجروحیت قسر در برویم اما انصافا خوش اقبال تر از ما هم وجود داشت : دختر جوان سبب ساز این حادثه که اتوبوس در پنج سانتی متریش از حرکت باز ایستاده بود!
ماجرای بیان شده تنها یک اتفاق ساده است که ممکن است برای هر کدام ما بیفتد!اما اینکه همه ما به خوش اقبالی دختر جوان باشیم هم به گوش به زنگی و حواس جمعی راننده و اینکه او در هنگام مواجهه با ما در حال گفتگو با همراه اول یا دوم یا سومش هست یا نه!بر می گردد و هم به نقص فنی اتوبوس که ترمزهایش خوب و به موقع کار کنند و هم به سرعت اتوبوس که تا چه حد تند است!؟
اینکه اتوبوس های تندرو هر چند وقت یکبار حادثه تاسف باری را رقم می زنند ناشی از این است که نه چندان که باید و شاید ساماندهی شده اند و نه آنطور که مورد پسند است توجیه که اصولا اتوبوس های BRT چگونه باید تردد و توقف کنند تا هم جان عابرین پیاده عزیز و محترم شمرده شود و هم مسافرین دم به دم روی سر و کله هم آوار نشوند!
واقعیت این است که اتوبوس های BRT باید بیش از شبیه بودن به اتوبوس های معمولی ,به مثابه قطارهای زیر زمینی یا همان مترو خودمان باشند که هم سرعتشان معلوم است و هم زمان رسیدن به ایستگاهشان و هم مدت توقفشان در ایستگاه و هم زمانی که از ایستگاهی رهسپار ایستگاه بعدی می شوند!
با این حساب شاید بتوان به اتوبوس های معمولی حق داد که با گذر از ترافیک بر سرعتشان تا آن اندازه بیفزایند که مسافرینشان دیرشان نشود! و شاید بتوان به نابهنگام رسیدن آن ها به ایستگاههای اتوبوس به دیده اغماض نگریست و آن را ناشی از این باور دانست که "توی این ترافیک تهران که هیچکس نمی تواند خوش قول باشد,از رانندگان اتوبوس نیز-دست بالا-باید به اندازه دیگران توقع داشت و نه بیشتر!"
اما در حالی که به برکت وجود خط ویژه,اگر هم جاده ای که اتوبوس های BRT در آن ها تردد می کنند دراز است,در عوض راه آن ها نیز همیشه باز است,مگر کنترل سرعت اتوبوس ها امکان پذیر نیست و مگر نمی توان برنامه حرکتی آن ها را طوری چید که نه در یک ایستگاه دنبال هم ردیف شوند و مسافرین را وادارند که برای عبور از عرض خیابان از میانه آنها و ناغافل سر در بیاورند و نه آنقدر دیر به ایستگاه برسند که کوچکترها بزرگ شده و بزرگترها فرارسیدن گرد پیری بر سر و رویشان را کاملا حس کنند؟!
جالب است که ما وقتی در هر زمینه ای به مشکل برمیخوریم و نمی خواهیم حل آن مشکل به دست ما انجام شود,زیرساخت ها را بهانه قرار داده و با بیان "اول باید زیرساخت هایمان درست شود" از انجام کاردست و درست انجام دادن کار طفره می رویم!حال سوال این است که اتوبوس های BRT که در هنگام کم مسافری,مسافران خود را جان به لب می کنند تا به مقصد برسانند و در هنگامی که وضع مسافرانشان –از لحاظ تعدادی-چندان بد نیست,خط ویژه را با مسیر رالی "داکار-پاریس" اشتباه می گیرند, نبود یا کمبود کدامین زیرساخت ها را بهانه و دستاویز کار نادرستشان قرار می دهند!;هر چند اگر زیر ساختها را تنها ساخت و سازی و عمرانی ندانسته و "اقتصاد" و "فرهنگ" را هم در زمره زیرساخت ها قرار دهیم-به قول فامیل دور-من یکی که دیگر حرفی برای گفتن ندارم!؟
ماجرای بیان شده تنها یک اتفاق ساده است که ممکن است برای هر کدام ما بیفتد!اما اینکه همه ما به خوش اقبالی دختر جوان باشیم هم به گوش به زنگی و حواس جمعی راننده و اینکه او در هنگام مواجهه با ما در حال گفتگو با همراه اول یا دوم یا سومش هست یا نه!بر می گردد و هم به نقص فنی اتوبوس که ترمزهایش خوب و به موقع کار کنند و هم به سرعت اتوبوس که تا چه حد تند است!؟
اینکه اتوبوس های تندرو هر چند وقت یکبار حادثه تاسف باری را رقم می زنند ناشی از این است که نه چندان که باید و شاید ساماندهی شده اند و نه آنطور که مورد پسند است توجیه که اصولا اتوبوس های BRT چگونه باید تردد و توقف کنند تا هم جان عابرین پیاده عزیز و محترم شمرده شود و هم مسافرین دم به دم روی سر و کله هم آوار نشوند!
واقعیت این است که اتوبوس های BRT باید بیش از شبیه بودن به اتوبوس های معمولی ,به مثابه قطارهای زیر زمینی یا همان مترو خودمان باشند که هم سرعتشان معلوم است و هم زمان رسیدن به ایستگاهشان و هم مدت توقفشان در ایستگاه و هم زمانی که از ایستگاهی رهسپار ایستگاه بعدی می شوند!
با این حساب شاید بتوان به اتوبوس های معمولی حق داد که با گذر از ترافیک بر سرعتشان تا آن اندازه بیفزایند که مسافرینشان دیرشان نشود! و شاید بتوان به نابهنگام رسیدن آن ها به ایستگاههای اتوبوس به دیده اغماض نگریست و آن را ناشی از این باور دانست که "توی این ترافیک تهران که هیچکس نمی تواند خوش قول باشد,از رانندگان اتوبوس نیز-دست بالا-باید به اندازه دیگران توقع داشت و نه بیشتر!"
اما در حالی که به برکت وجود خط ویژه,اگر هم جاده ای که اتوبوس های BRT در آن ها تردد می کنند دراز است,در عوض راه آن ها نیز همیشه باز است,مگر کنترل سرعت اتوبوس ها امکان پذیر نیست و مگر نمی توان برنامه حرکتی آن ها را طوری چید که نه در یک ایستگاه دنبال هم ردیف شوند و مسافرین را وادارند که برای عبور از عرض خیابان از میانه آنها و ناغافل سر در بیاورند و نه آنقدر دیر به ایستگاه برسند که کوچکترها بزرگ شده و بزرگترها فرارسیدن گرد پیری بر سر و رویشان را کاملا حس کنند؟!
جالب است که ما وقتی در هر زمینه ای به مشکل برمیخوریم و نمی خواهیم حل آن مشکل به دست ما انجام شود,زیرساخت ها را بهانه قرار داده و با بیان "اول باید زیرساخت هایمان درست شود" از انجام کاردست و درست انجام دادن کار طفره می رویم!حال سوال این است که اتوبوس های BRT که در هنگام کم مسافری,مسافران خود را جان به لب می کنند تا به مقصد برسانند و در هنگامی که وضع مسافرانشان –از لحاظ تعدادی-چندان بد نیست,خط ویژه را با مسیر رالی "داکار-پاریس" اشتباه می گیرند, نبود یا کمبود کدامین زیرساخت ها را بهانه و دستاویز کار نادرستشان قرار می دهند!;هر چند اگر زیر ساختها را تنها ساخت و سازی و عمرانی ندانسته و "اقتصاد" و "فرهنگ" را هم در زمره زیرساخت ها قرار دهیم-به قول فامیل دور-من یکی که دیگر حرفی برای گفتن ندارم!؟
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۸
انتشار یافته: ۱
سلام بی انصافی هست که نیم خالی را فقط ببینیم این هم کار میکنند توی این همه تردد دوتا همچین اتفاقی هم میفتد خیلی بی انصافی تو سرما وگرما زحمت میکشن کمک کنیم نظم بدین تعداد را افزایش بدین