بازدید 8795
کودکیام پشت میله‌های سرد آسایشگاه گم شد
شب سرد سر بر بالین کودکی نهاد و آغوش مادرم را بر دام میله‌های قهر. آن شب بازیِ درد، حیرت را آفرید، و حیرت، حسرت را، جای کودکی. بیمارم یا معلول، گوشه‌ی کُنجی از آرامگاه چشم‌های عریان ؛ کودکیام پشت میله‌های سرد آسایشگاه گم می‌شود و کم‌کم ، کم!/ عکاس: فؤاد اشتری
