نگاه شما: آزادی بیان یا آزادی توهین

سید مهدی نبوی: دموکراسی، حقوق بشر، آزادی بیان و ... همگی واژه های پر طمطراق و زیبایی هستند که بشر امروزی به دنبال دستیابی به آنها و نهادینه کردنشان در جامعه است.  برخی جوامع خود را پیشرو در این اصول به ظاهر مترقی و مدرن می دانند و برخی دیگر چون تشنه گانی در پی جرعه ای آب، به دنبال آن ها هستند.

در این بین، حق آزادی بیان، یکی از موضوعات بحث برانگیز عصر کنونی است. زیرا از سویی جزء مهمترین حقوق اساسی افراد بوده و از سوی دیگر برداشت یکسانی از آن وجود ندارد و معمولا  ابزاری برای پیشبرد مقاصد و منافع سیاسی بوده است. در تعریف آزادی بیان ، اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می دارد که "هركس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است كه از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در كسب اطلاعات و افكار و دراخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممكن و بدون ملاجظات مرزی آزاد باشد." هر چند که در واقع هیچ کجا آزادی بی قید و شرط پذیرفته نشده و حتی معقول نیز نیست.  مسایلی از جمله امنیت ملی، امنیت عمومی، نظم عمومی، اخلاق و بهداشت عمومی و نیز حقوق و آزادی های دیگران مواردی هستند که در تعریف حدود آزادی بیان باید لحاظ شوند. یعنی آزادی بیان با تمام اهمیتی که دارد نباید این محدودیت ها را نقض کند. بنابراین اگر بیان افراد به یکی از این حقوق و آزادی های دیگران آسیب وارد کند، آن آزادی بیان مورد احترام و مورد حمایت نیست. حتی کشوری مانند آمریکا که مدعی حقوق بشر و آزادی بیان و ... است ، در متمم قانون اساسی خود با آن که آزادی بیان را جزو حقوق بشر تلقی کرده و به آن جایگاه ویژه ای  داده است اما محدودیت هایی را هم برای آن وضع نموده است، از جمله : سخنانی که به منافع اشخاص ضرر بزند (مانند تهمت، و افترا) یا سخنانی که به جامعه بصورت کلی صدمه می‌زنند ، و یا سخنانی که مخلّ نظم عمومی باشند (مثلاً سخنانی که باعث ایجاد وحشت عمومی شود)، و یا سخنانی که بصورت مستقیم حکومت آمریکا را مورد تهدید قرار دهند.

اما بهانه ی نوشتن این سطور، سوء استفاده ها و استفاده های ابزاری از  " حق آزادی بیان" و استاندارد های دوگانه جوامع غربی در مواجهه با این مسئله است که جلوه بارز آن را در مطالب توهین آمیز سالهای اخیر نشریات غربی به مقدسات مسلمانان از جمله نشریه شارلی ابدو فرانسه می توان دید.

این نشریه در اقدامی بی شرمانه با چاپ کاریکاتوری موهن به ساحت پیامبر بزرگ به مقدسات بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان توهین نموده و آن را اقدامی در چارچوب آزادی می داند و سران کشورهای غربی مانند فرانسه و انگلیس و ... هم از این اقدام حمایت می کنند. پیش از این نیز نشریه ای دانمارکی چنین اقدامی را انجام داده بود که باز هم به بهانه حق آزادی بیان مورد حمایت علنی کشورهایی همچون فرانسه قرار گرفت. اما سئوال اصلی اینجاست : آیا حق آزادی بیان مختص توهین کنندگان به مقدسات اسلامی است؟ چرا عقاید کسانی که بر خلاف منافع غربی هاست مورد احترام قرار نمی گیرد؟ به چند نمونه توجه کنید :

1.    موریس سینه  کاریکاتوریت مجله شارلی ابدو:  در سال 2009 به خاطر کاریکاتوری در مورد یهود که در آن به پسر سارکوزی و رابطه وی با  یهود اشاره شده بود به اتهام " تحریک به نفرت نژادی" از کار اخراج شد!!!!

2.    پروفسور رابرت فوریسون ، استاد دانشگاه های سوربن و لیون  : دکتر فوریسون پس از چندین سال مطالعه و تحقیق دیدگاه‌های نقادانه خود در مورد داستان‌های کشتار هولوکاست را در دسامبر 1978 و ژانویه 1979 در روزنامه معروف لموند منتشر نمود. به دلیل انکار هلوکاست ،وی در سال 1991، از دانشگاه اخراج گشته و از تدریس محروم شد. همچنین به7500 یورو جریمه و سه ماه حبس تعلیقی محکوم گردید!!

3.    پروفسور داریوس راتاجزاک، استاد دانشگاه اپول لهستان : این تاریخ‌شناس برجسته لهستانی به دلیل انتقاد از هولوکاست و اعلام این موضوع که کشته شدن وسیع یهودیان در اتاق‌های گاز اردوگاه آشویتز غیر ممکن است در سال 2002 مجرم شناخته شد. راتاجزاک پس از آنکه در آوریل 1999 کتاب "موضوع خطرناک " را به چاپ رساند توسط مقامات قضایی لهستانی مورد محاکمه قرار گرفت و از تدریس در دانشگاه اپول منع شد. وی در نهایت به طرز مرموزی کشته شد !!!

4.    دیوید ایروینگ، مورخ انگلیسی : ایروینگ در سال 2005 در اتریش به اتهام آنچه که در اروپا از آن به "انکار هولوکاست" یاد می‌شود، دستگیر شد و بیش از یک سال را در زندان این کشورسپری کرد. علاوه بر این وی توسط دادگاه جریمه شده و  درخواست تجدید نظر وی نیز پذیرفته نشد !!!
علاوه بر موارد فوق افراد دیگری نیز وجود دارند که تنها به دلیل انتقاد از سیاست های دول غربی در خصوص حمایت از تروریسم دولتی صهیونیست ها یا ایجاد کوچکترین شائبه در مورد هلوکاست بلافاصله از کار برکنار شده اند که نمونه آن کناره گیری اجباری جیم کلانسی، گزارشگر شبکه خبری سی ان ان به خاطر انتقاد از صهیونیست هاست.

چگونه است که توهین به مقدسات بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان مصداق بارز آزادی بیان بوده اما تحقیق در مورد یک واقعه ی تاریخی جرم محسوب میگردد؟ در واقع، هرجا که کوچکترین خدشه ای به منافع صاحبان قدرت در غرب وارد شود آزادی بیان هیچگونه موضوعیتی ندارد و این چیزی جز استاندارد دوگانه و حقوق بشر گزینشی نیست.

اما ریشه ی این توهین ها در کجاست؟ چرا غرب به دنبال اسلام هراسی و اسلام ستیزی است؟ پاسخ کاملا روشن است : موج فزاینده ی حقیقت طلبی و گرایش به اسلام آن چنان دنیای غرب را فرا گرفته است که وحشت را به جان سردمداران قدرت در غرب انداخته و آمارهای پذیرش دین اسلام در غرب و روی آوردن مردان وزنان به این دین الهی برای آن ها قابل باور نیست. لذا چاره ی کار را در توهین به اسلام و تحریک مسلمانان به اقدامات خشونت آمیز، راه اندازی و ترویج و تجهیز گروه های افراطی و جنایت به نام اسلام دیده اند و می کوشند تا با این گونه اقدامات موجی از اسلام هراسی را به راه انداخته و نور حقیقت طلبی را خاموش کنند. اما باید بدانند که نور اسلام حقیقی قابل خاموش شدن نیست و روزی خواهد رسید که بانگ اذان در جای جای جهان شنیده خواهد شد که قرآن کریم در سوره مبارکه "صف" می فرماید :

" يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ"
(می خواهند نور خدا را به دهانهايشان خاموش کنند ولی خدا کامل کننده ، نورخويش است ، اگر چه کافران را ناخوش آيد)