عواقب جنایتی که حتی طالبان افغانستان هم آن را محکوم کرد، چیست؟
چنین حمله‌ای سیاستمداران پاکستانی را در برابر واقعیتی تلخ قرار داده است. در روابط خارج از قانون و نظم ارتش و سازمان‌های امنیتی پاکستان و احزاب سیاسی این کشور، نیروهای رسمی زیادی هستند که گروه‌های تندرویی مانند طالبان را، ابزاری استراتژیک برای مقابله با همسایگانی مانند ایران و هند و نیز تأثیرگذاری بر آینده افغانستان می‌دانند.
در دو دهه اخیر، دنیا شاهد گروگان‌گیری‌های مرگبار زیادی بوده است؛ گروگان‌گیری مرگبار ژوئن ۱۹۹۵ در بیمارستانی در روسیه به وسیله جدایی‌طلبان چچنی به کشته شدن ۱۵۰ نفر انجامید. گروگان‌گیری در تئاتری در مسکو در اکتبر ۲۰۰۰، به مرگ ۱۳۳ گروگان و ۴۰ مهاجم منجر شد و حمله اول سپتامبر ۲۰۰۴ یعنی روز شروع سال تحصیلی به مدرسه‌ای در بسلان روسیه، نزدیک به ۴۰۰ تن را به کام مرگ کشید.
به گزارش «تابناک»، همه این حوادث مرگبار با وجود همه تلخی‌های آن‌ها، حداقل یک هدف مشخص اعلام شده داشتند. گروگان‌گیر‌ها از دولت روسیه درخواست‌هایی مانند شناسایی استقلال چچن و یا عقب‌نشینی نیروهای روس از این جمهوری فدراتیو روسیه را داشتند و چند روز طول کشید تا گروگان‌گیری با خونریزی‌های بزرگ به پایان برسد، ولی حمله به مدرسه‌ای در پیشاور که روز سه‌شنبه این هفته، به مرگ ۱۳۲ دانشآموز و ۹ کارمند یک مدرسه انجامید، جز کشتن هر چه بیشتر هدفی نداشت.
هفت نفری که به گفته عاصم باجوه سخنگوی ارتش پاکستان، عربی و روسی سخن می‌گفته‌اند، پس از ورود به مدرسه، کلاس به کلاس جلو رفته‌اند و به سوی هر که در برابر آن‌ها بوده، شلیک کرده‌اند.
جزئیاتی که تاکنون منتشر شده، حاکی از این است که یکی از تروریستها خود را در میان شصت دانشآموز منفجر کرده است. در یک کلاس دیگر، تروریستها دانش‌آموزان را مجبور کرده‌اند به آتش کشیدن معلم خود را تماشا کنند. شدت این جنایات به حدی بود که ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان افغانستان نیز آن را محکوم کرده و خلاف اصول دانسته و به خانواده‌های کودکان کشته شده در پیشاور تسلیت بگوید.
گزارش‌ها حاکی از آن است بیشتر والدین دانش‌آموزان از شدت غم و غصه تعادل ذهنی خود را از دست دادهاند و در حالی که با صدای بلند گریه می‌کنند، در بیمارستان‌ها به دنبال یافتن اجساد فرزندانشان هستند. مردان جلوی بیمارستان‌ها برای اهدای خون صف کشیده‌اند و برخی خانواده‌ها ۲ تا ۳ فرزند خود را در مدرسه پیشاور از دست دادهاند و دیگر امیدی به زندگی ندارند.
محمد خراسانی، سخنگوی طالبان پاکستان در اظهارات خود ضمن پذیرش مسئولیت حمله به مدرسه عمومی ارتش که حدود ۱۲۰۰ دانشآموز داشته، هدف چنین حمله‌ای را چشاندن تلخی مرگ به خانواده ارتشی‌ها دانسته است.
چنین حمله‌ای سیاستمداران پاکستانی را در برابر واقعیتی تلخ قرار داده است. در روابط خارج از قانون و نظم ارتش و سازمان‌های امنیتی پاکستان و احزاب سیاسی این کشور که جریانات تندرو در بین آن‌ها از زمان ریاست‌جمهوری ضیاءالحق به سرعت گسترش یافته و اکنون بخش‌هایی از این کشور را عملا از کنترل حکومت مرکزی خارج کرده‌اند، نیروهای رسمی زیادی هستند که گروه‌های تندرویی مانند طالبان را، ابزاری استراتژیک برای مقابله با همسایگانی مانند ایران و هند و نیز تأثیرگذاری بر آینده افغانستان می‌دانند.
به همین سبب بود که وقتی چند ماه پیش، ژنرال راحیل شریف، فرمانده ارتش پاکستان برنامه حمله به طالبان در مناطق شمالی این کشور را شروع کرد، واکنش‌های همراه با نارضایتی و گونه‌هایی از همراهی با طالبان نیز در میان برخی احزاب سیاسی پاکستان مشاهده شد.
اکنون پس از کشتاری در بین غیرنظامیان که بزرگ‌تر از همه کشتارهای اخیر در پاکستان بوده، سخنگوی ارتش پاکستان مدعی است بعد از این عملیات تروریستی، کسی نمی‌تواند از شبه‌نظامیان حمایت کند و اگر در کشور اشخاصی باشند که از نظر سیاسی از افراطیون حمایت کنند، مردم و ارتش پاکستان در برابر آنان ایستادگی خواهند کرد. حادثه پیشاور برای بیداری تمام مردم کافی است و ادامه عملیات ارتش در وزیرستان شمالی را تأیید می‌کند.
به گزارش «تابناک»، همه این حوادث مرگبار با وجود همه تلخی‌های آن‌ها، حداقل یک هدف مشخص اعلام شده داشتند. گروگان‌گیر‌ها از دولت روسیه درخواست‌هایی مانند شناسایی استقلال چچن و یا عقب‌نشینی نیروهای روس از این جمهوری فدراتیو روسیه را داشتند و چند روز طول کشید تا گروگان‌گیری با خونریزی‌های بزرگ به پایان برسد، ولی حمله به مدرسه‌ای در پیشاور که روز سه‌شنبه این هفته، به مرگ ۱۳۲ دانشآموز و ۹ کارمند یک مدرسه انجامید، جز کشتن هر چه بیشتر هدفی نداشت.
هفت نفری که به گفته عاصم باجوه سخنگوی ارتش پاکستان، عربی و روسی سخن می‌گفته‌اند، پس از ورود به مدرسه، کلاس به کلاس جلو رفته‌اند و به سوی هر که در برابر آن‌ها بوده، شلیک کرده‌اند.
جزئیاتی که تاکنون منتشر شده، حاکی از این است که یکی از تروریستها خود را در میان شصت دانشآموز منفجر کرده است. در یک کلاس دیگر، تروریستها دانش‌آموزان را مجبور کرده‌اند به آتش کشیدن معلم خود را تماشا کنند. شدت این جنایات به حدی بود که ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان افغانستان نیز آن را محکوم کرده و خلاف اصول دانسته و به خانواده‌های کودکان کشته شده در پیشاور تسلیت بگوید.
گزارش‌ها حاکی از آن است بیشتر والدین دانش‌آموزان از شدت غم و غصه تعادل ذهنی خود را از دست دادهاند و در حالی که با صدای بلند گریه می‌کنند، در بیمارستان‌ها به دنبال یافتن اجساد فرزندانشان هستند. مردان جلوی بیمارستان‌ها برای اهدای خون صف کشیده‌اند و برخی خانواده‌ها ۲ تا ۳ فرزند خود را در مدرسه پیشاور از دست دادهاند و دیگر امیدی به زندگی ندارند.
محمد خراسانی، سخنگوی طالبان پاکستان در اظهارات خود ضمن پذیرش مسئولیت حمله به مدرسه عمومی ارتش که حدود ۱۲۰۰ دانشآموز داشته، هدف چنین حمله‌ای را چشاندن تلخی مرگ به خانواده ارتشی‌ها دانسته است.
چنین حمله‌ای سیاستمداران پاکستانی را در برابر واقعیتی تلخ قرار داده است. در روابط خارج از قانون و نظم ارتش و سازمان‌های امنیتی پاکستان و احزاب سیاسی این کشور که جریانات تندرو در بین آن‌ها از زمان ریاست‌جمهوری ضیاءالحق به سرعت گسترش یافته و اکنون بخش‌هایی از این کشور را عملا از کنترل حکومت مرکزی خارج کرده‌اند، نیروهای رسمی زیادی هستند که گروه‌های تندرویی مانند طالبان را، ابزاری استراتژیک برای مقابله با همسایگانی مانند ایران و هند و نیز تأثیرگذاری بر آینده افغانستان می‌دانند.
به همین سبب بود که وقتی چند ماه پیش، ژنرال راحیل شریف، فرمانده ارتش پاکستان برنامه حمله به طالبان در مناطق شمالی این کشور را شروع کرد، واکنش‌های همراه با نارضایتی و گونه‌هایی از همراهی با طالبان نیز در میان برخی احزاب سیاسی پاکستان مشاهده شد.
اکنون پس از کشتاری در بین غیرنظامیان که بزرگ‌تر از همه کشتارهای اخیر در پاکستان بوده، سخنگوی ارتش پاکستان مدعی است بعد از این عملیات تروریستی، کسی نمی‌تواند از شبه‌نظامیان حمایت کند و اگر در کشور اشخاصی باشند که از نظر سیاسی از افراطیون حمایت کنند، مردم و ارتش پاکستان در برابر آنان ایستادگی خواهند کرد. حادثه پیشاور برای بیداری تمام مردم کافی است و ادامه عملیات ارتش در وزیرستان شمالی را تأیید می‌کند.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۱۰
انتشار یافته: ۱۳
خدایا داری می بینی؟ پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۵:۰۰ - ۱۳۹۳/۰۹/۲۶
به این فکر میکنم که کشور ما در چه منطقه ای هست و چه همسایه هایی داره پاکستان افغانستان عراق سوریه راست گفتن که امنیت از نان شب واجب تره امیدوارم که خدا هیچ وقت امنیت رو از مردم ایران نگیره . ناشناس
| | ۱۵:۰۷ - ۱۳۹۳/۰۹/۲۶
خدا به انسان عقل و اختیار داده.وقتی ازش استفاده نمیکنند همین میشه. ناشناس
| | ۱۵:۲۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۲۶
عجب صبری خدادارد؟ظاهراهمانجاهم فرزندان شیعیان رابه گلوله بسته اند دلم نمی خواد بچه دار شم .. دنیا خیلی تلخ شده پاسخ ها
;kaka
| | ۱۵:۲۷ - ۱۳۹۳/۰۹/۲۶
در احادیث آمده است که ناامیدی و هراس از داشتن فرزند از نشانه های ظهور آخرالزمان و آمدن منجی است خدا خودش ریشه این خوارج زمان را بخشکاند یجوری از طالبان افغانستان نوشتین که انگار دارین کاراشونو تایید میکنید ؟ طالبان افغانستان و پاکستان نداره همشون جنایتکارن . اين نتيجه غلام حلقه بگوشي و دلارهاي عربستاني سياستمداران و ارتشيان پاكستاني است كه بعد از هر انتخاباتي به پيش اربابانشان به عربستان مي روند .... مرگ بر آل سعود هامی این تروریستها امان ازجهل وفقر از کشتار بچه های معصوم و بی گناه بسیار متاسف و دوست نداریم حتی یک قطره خون بی گناهی به زمین بریزد.این مدرسه متعلق به بچه های نظامیان پاکستانی است.همان نظامیانی که نوکر و جیره خوار حکومت کثیف آل سعود و سرکوبگران شیعیان بحرین هستند.همان نظامیانی هستند که با یک اشاره آل سعود کافر مرز بین عربستان وعراق را برای عدم تجواز نیروهای داعش بستند سلام.اون موقع كه هي از شيعه هاي پاكستان رو همين طالبان و ارباب هاي سعوديشون به رگبار ميبستن ارتشيها و خونواده هاشون كجا بودن.جنايت جنايته،