فیلم: «حکم» اثر برجسته سیدنی لومت را تماشا کنید

گاهی یک اتفاق یا حادثه ظاهراً کوچک، مسیر زندگی شخصی را تغییر می‌دهد و برای یک وکیل، حتی می‌تواند یک پرونده چنین نقشی را داشته باشد و اثری مخرب یا سازنده بر جای بگذارد. این نگاهی است که سیدنی لومت کارگردان فقید آمریکایی در «حکم» به تصویر کشیده و مخاطب را در اثری روان و برجسته، با داستانی گیرا در این بستر همراه می‌سازد؛ داستانی که باید به تماشایش نشست.

به گزارش «تابناک»؛ «سیدنی لومت / Sidney Lumet» کارگردان سرشناس آمریکایی در دوران زندگی هنری‌اش بیش از ۵۰ فیلم ساخته‌است و از برجسته‌ترین آنها می‌توان به «۱۲ مرد خشمگین» (۱۹۵۷)، «بعد از ظهر سگی» (۱۹۷۵)، «شبکه» (۱۹۷۶) و «حکم» (۱۹۸۲) اشاره کرد که پیش از این خلاصه «شبکه» و «12 مرد خشمگین» را در «تابناک» تماشا کردید.

«حکم / The Verdict» نهمین فیلم سیدنی لومت در میان آثار اوست. لومت در ۱۹۸۳ با فیلم «حکم» با بازی پل نیومن بار دیگر به فضا و مکان دادگاه روی آورد و این فیلم نامزد پنج جایزه اسکار شد. فیلمنامه را دیوید ممت نوشت. پل نیومن وکیل دائم الخمری است که با مبارزه در یک پرونده سهل انگاری و تقلب پزشکی به نفع خانواده مادر جوانی که به یک زندگی نباتی دچار شده است، زندگی خود را از نو می سازد.


راجر ایبرت منتقد مشهور درباره این فیلم می‌نویسد: در لحظه ای از فیلم "پل نیومن" وارد یک اتاق شده در را محکم می بندد و با اضطراب و فریادی درونی می لرزد زیرا که مردم باید دست از سرش بردارند. کسی که تا به حال به طور جدی نیاز به نوشیدنی پیدا کرده مطمئنا این لحظه را درک می کند. این کلید شخصیت او در فیلم است.فیلمی درباره فردی الکلی که تلاش می کند تا خود را برای آخرین مرحله نجات احترام به نفسش آماده کند.

"نیومن" نقش "فرانک گالوین" یک وکیل اهل بوستون را بازی می کند که طی سال ها با مشکلاتی از قبیل از دست دادن شغل و طلاق و محرومیت از وکالت دست و پنجه نرم کرده است که همگی این مشکلات به دنبال معتاد شدنش به الکل اتفاق می افتد و این نتیجه را به دنبال داشته که او هر از گاهی مراجعه کننده داشته باشد و بقیه روز را به بازی پینبال و خوردن مشروب اختصاص دهد.                                                              

در این میان شریک و همکار گالوین یک وکیل به نام میکی موریسی (جک واردن) پیشنهاد وکالت زنی جوان را به گالوین می دهد که در اثر قصور پزشکی در یک بیمارستان کاتولیک به کما فرو رفته است. گالوین این پرونده ی وکالت را راهی می یابد برای به دست آوردن احترام به نفس خویش. رهایی گالوین طی یک چارچوب هیجان انگیز از صحنه ی دادگاه اتفاق می افتد.فیلمنامه ی "دیوید ممت"یک شگفتی از دیالوگ های خوب و کاراکتر هایی است که به خوبی دیده می شود و یک ساختار منظم که دستمزد خود را در یک صحنه ی بی نظیر دادگاه می گیرد.


این فیلم یک کار ممتاز است اما به نظر می رسد که کارگردان و ستاره فیلم "سیدنی لومت" و "پل نیومن" به دنبال چیز بیشتری هستند. فیلم بیشتر یک مطالعه ی شخصیت است تا یک هیجان و پرونده ی پنهان در این فیلم بیشتر در مورد زندگی خود گالوین است تا در مورد آخرین پرونده ی وکالتش.

"فرانک گالوین"در این فیلم بستر را برای یکی از بهترین بازی های "پل نیومن" فراهم کرده است.این اولین فیلمی است که "نیومن" کمی پیر و خسته به نظر می رسد.صحنه هایی در فیلم وجود دارد که چشم هایش بسیار خسته مینمایند."نیومن" همیشه یک بازیگر جذاب بوده اما گاهی اوقات جنب و جوش و زنده دلی جوانیش بازی هایش را کمرنگ کرده است.

او همیشه گرایش به عالی نشان داده شدن دارد اما این چیزی نیست که هر نقشی آن را بطلبد.این بار "پل نیومن" فرانک گالوین پیر خسته خمار و لرزان را به ما نشان می دهد. در فیلم شاهد بازی های مکمل خوبی هستیم از جمله: "جک واردن" همکار قدیمی، "شارلوت رمپلینگ" زن الکلی که گالوین نابخردانه عاشق او می شود "جیمز میسون" وکیل ارشد برای کلیسا ی تحت نفوذ اسقف اعظم،"میلو اوشی" قاضی و "وسلی ادی" یکی از پزشکان متهم.

بازی ها، دیالوگ ها و طرح اصلی همه و همه مانند یک ماشین نایاب با هم کار می کنند اما این بازی "نیومن" است که در یاد می ماند. بعضی از منتقدین معتقدند که فیلم کند پیش می رود شاید به این دلیل که خیلی به دنبال هیجان نمی گردد. اما اگر با فیلم یک دل شوید و به خودتان اجازه دهید که درباره چیزی که فرانک گالوین به دنبالش است فکر کنید یک لحظه از فیلم نیست که جذاب نباشد.