انتقادهای تند حقی علیه فدراسیون دوچرخه‌سواری
ملی‌پوش پیشین دوچرخه‌سواری ایران انتقادهای تندی را علیه مدیر تیم‌های ملی و رئیس فدراسیون دوچرخه سواری مطرح کرد.
ملی‌پوش پیشین دوچرخه‌سواری ایران انتقادهای تندی را علیه مدیر تیم‌های ملی و رئیس فدراسیون دوچرخه سواری مطرح کرد.
علیرضا حقی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایسنا، درباره جلسه کمیته انضباطی و محرومیتی که برایش در نظر گرفته شده است، اظهار کرد: کسی که با من تماس نگرفت و نتیجه را اعلام نکرد، اما از طریق برنامه تلویزیونی که خود خسرو قمری مهمان آن بود متوجه شدم شش ماه محروم شده‌ام. البته به جای شش ماه باید 60 ماه من را محروم می‌کردند زیرا برای دوچرخه‌سواری که دیگر پا نمی‌زد چه فرقی می‌کند. آنها خواستند با محرومیت من چهار دوچرخه‌سوار بزرگ دیگر را بترسانند، اما این کار برایشان گران تمام می‌شود، زیرا در این قضیه کوتاه نمی‌آیم و از هر مرجعی پیگیری می‌کنم تا حق دوچرخه‌سواران دیگر ضایع نشود. شاید از رییس فدراسیون اشتباهی سر نزده اما با حمایت از مدیر تیم‌های ملی، کار های او را تایید می‌کند.
حقی با اشاره به مسابقات قهرمانی آسیا 2013 تصریح کرد: من برای آن رقابت‌ها در بهترین شرایط بودم، اما 24 ساعت قبل از آغاز مسابقه به محل رقابت‌ها رسیدیم. ما ساعت هشت و نیم صبح وارد فرودگاه هند شدیم اما ساعت پنج و نیم بعد از ظهر از آنجا خارج شدیم، چرا که نمی‌گذاشتند دوچرخه‌ها ترخیص شوند، از آنجا که من فردا صبح آن روز مسابقه داشتم به همراه چند ملی‌پوش دیگر خواستیم برای ما ماشین بگیرند تا به خوابگاه برویم، اما این کار را انجام ندادند. البته این را هم بگویم که برای ما حتی هتل نگرفتند. در نهایت ما ساعت هفت شب به خوابگاه رسیدیم و ساعت هشت شب چایچی (مدیر تیم های ملی) گفت برای تمرین آماده شوید. فاصله پیست تا خوابگاه هم دو کیلومتر بود برای این که 10 دلار پول کرایه ماشین ندهند ما را پیاده به پیست بردند، ساعت 10 و نیم شب که تمرین تمام شد. من گفتم یک ماشین بگیریم که چایچی گفت تا جلو در استادیوم برویم، آنجا ماشین می‌گیریم آنجا هم نیم ساعت معطل شدیم تا در نهایت یک ماشین از استادیوم بیرون می‌رفت و فرزین عرب یکی از ملی پوشان جلوی آن را گرفت و گفت اگر ما را با خودش نبرد، نمی‌گذاریم حرکت کند.
وی ادامه داد: برای این که یک دوچرخه‌سوار مدال نگیرد یا باید سر پا بایستد و یا این که پیاده روی کند این یک قانون است و می‌توانید از هر کارشناسی بپرسید همین موضوع باعث شد مدال طلای من از دست برود و در مقدماتی چهارم شوم. این اتفاق یکی از مشکلات ما با چایچی است. بنابراین فکر نکنید فقط یک مسابقه لیگ باعث اختلاف شده، بلکه این زخم خیلی کهنه و عمیق است. در همان هند ما به خسرو قمری گفتیم که باید به عنوان رییس نظارت داشته باشد اما هر چیزی که چایچی می‌گفت را قبول می‌کرد.
حقی درباره مسابقات قهرمانی آسیا 2014 نیز بیان کرد: برای مسابقات قزاقستان من با کاروان دوم به قزاقستان رفتم که یک ساعت و نیم در فرودگاه معطل شدیم تا چایچی دنبال ما بیاید. از آنجا که فردای آن روز مسابقه داشتم و محل مسابقه‌ام نیز 270 کیلومتر با آستانه فاصله داشت، به چایچی التماس کردم که من را بفرستد بروم، اما گفت اول برویم پیست بعد از آنجا سایر رکابزنان را ببریم خوابگاه و در نهایت من را به شهری که مسابقه ام آنجا برگزار می شد می فرستد. پس از این همه معطلی، حدود 6-7 ساعت در راه بودم و ساعت 11 شب به شهری که مسابقه من در آن برگزار می شد رسیدم. ساعت 8 صبح روز بعدش نیز مسابقه داشتم. خب در چنین شرایطی من می‌توانم مدال بگیرم؟ جواب آن را می‌توانید از تمام کارشناسان بگیرید و اگر حرف من را تایید نکردند بعد بگویید چرا علیرضا حقی این قدر سر و صدا می‌کند.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری ایران درباره اتفاقات پیش از برگزاری جلسه کمیته انضباطی نیز بیان کرد: از فدراسیون دو نفر با من تماس گرفتند مبنی بر این که در جلسه کمیته انضباطی روز شنبه من، حسنعلی ورپشتی و مصطفی سید رضایی فقط بگوییم جوانی کردیم و معذرت خواهی کنیم و در نهایت بخشیده می‌شویم.
وی ادامه داد: تنها هدف محروم کردن محمود پراش است. ورپشتی و سید رضایی این کار را کردند و رفتند لیگ رکاب زدند، اما من زیر بار حرفشان نرفتم. محمود پراش هم اگر هزار بار معذرت خواهی می‌کرد باز هم محرومش می‌کردند، خب چرا باید شرایط به این شکل باشد؟
حقی همچنین مدعی شد: وقتی ما اعلام می‌کنیم در مسابقات قهرمانی آسیا یا بازی‌های آسیایی شرکت نمی‌کنیم، ما را تهدید به محرومیت می‌کنند و یا این که تهدید می‌کنند تیم باشگاهی مان را ثبت‌نام نخواهند کرد. چشمشان به آن پولی است که ما از جوایز تور های آسیایی می‌گیریم. خود آقای قمری بارها به من گفته چرا یک ورزشکار باید سالی 100 میلیون درآمد داشته باشد. اسپانسر من انرژی موتور است به آن زنگ زده‌اند که چرا برای بازی‌ها دو دوچرخه به حسین عسگری و یک دوچرخه هم به من داده‌اند و گفته‌اند حقی یک بار بیشتر از این دوچرخه استفاده نمی‌کند. بنابراین خواستند دوچرخه‌ها را به فدراسیون بدهند تا خود فدراسیون آنها را در اختیار ورزشکاران قرار دهد. یعنی دغدغه فدراسیون این است که چرا من از اسپانسر یک دوچرخه گرفته‌ام؟ واقعا در مورد این فدراسیون چه چیزی می‌توان گفت؟
حقی با تاکید بر این که مشکل دوچرخه‌سواران با چایچی اشتباه داوری نبوده است، گفت: اشتباه جزو داوری است و داور ماشین نیست که اشتباه نکند، اما آقای قمری نمی‌خواهد اشتباه‌های دیگر چایچی را قبول کند. من خودم بیش از 50 بار اشتباه‌های چایچی را به آقای قمری گفته‌ام اما قمری فکر می‌کند ما دوچرخه‌سواران که اشتباهات چایچی را می گوییم علیه او جبهه گرفته‌ایم در حالی که چنین چیزی نیست. برای یک نفر مانند علیرضا حقی میلیون‌ها تومان از بیت المال هزینه شده تا 20 سال تجربه داشته باشد بنابراین من اکنون نمی‌توانم بعضی اشتباهات را تشخیص دهم؟
وی افزود: قمری به ما می‌گوید قبلی‌ها شما را بد تربیت کرده‌اند، منظورش هاشمی استاندار تهران، آشتیانی یا زنگی آبادی بوده است؟ این افراد آنقدر با ما خوب برخورد می‌کردند که ما حتی به خودمان اجازه نمی دادیم از اشتباهتشان ایراد بگیریم، اما قمری این قدر بد برخورد می‌کند که باعث شده من این حرف‌ها را بزنم.
حقی مدعی شد: او پول توجیبی محمد رجبلو را در بازی‌های آسیایی جلویش پرت کرد و گفت: "حرامت باشد" در حالی که مگر آقای قمری از جیب هزینه کرده است. حرف برای گفتن زیاد است، اما رکابزنان چون می‌ترسند چیزی نمی‌گویند. محمود پراش اگر مصاحبه نمی‌کند به این دلیل است که شش ماه محروم شده و شش ماه هم تعلیقی دارد، اما من چون دیگر رکاب نمی‌زنم بنابراین نمی‌ترسم و 600 سال من را هم محروم کنند دیگر فرقی ندارد.
ملی‌پوش المپیکی ایران با انتقاد از رفتار خسرو قمری، تصریح کرد: پیش از بازی‌های آسیایی پاداش های مدال آوران را که رد می‌کردند یکی از مدال‌های من به اسم محمد رجبلو رد شده بود که من از قمری خواستم با کدخدامنشی موضوع را حل کند، اما گفت به او ربطی ندارد در نهایت هم از من خواست به فدراسیون بروم. من هم گفتم شما که ما را به اتاقتان راه نمی دهید که پاسخ داد من نمی‌توانم هر کسی را به اتاقم راه بدهم. رییس فدراسیون به دوچرخه‌سوار ملی‌پوش خود می‌گوید هر کسی. آنها در باد مدال‌های دانشور، آروین گودرزی و حسین عسگری خوابیده‌اند در حالی که من می‌دانم این ملی‌پوشان چه خون دلی خوردند تا توانستند مدال بگیرند.
وی در پایان گفت: ما نمی دانیم به چه کسی حرف‌هایمان را بزنیم، نامه به بازرسی نوشتیم در نهایت به دست آقای قمری رسیده است. نمی‌دانم روابط و ضوابط به چه صورت است. این نشان می‌دهد حرف ما باد هواست و باید به دنبال زندگی‌مان برویم، اما آقای قمری اگر به حمایت‌های خودش از چایچی ادامه دهد وضعیت دوچرخه‌سواری بدتر خواهد شد.
علیرضا حقی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایسنا، درباره جلسه کمیته انضباطی و محرومیتی که برایش در نظر گرفته شده است، اظهار کرد: کسی که با من تماس نگرفت و نتیجه را اعلام نکرد، اما از طریق برنامه تلویزیونی که خود خسرو قمری مهمان آن بود متوجه شدم شش ماه محروم شده‌ام. البته به جای شش ماه باید 60 ماه من را محروم می‌کردند زیرا برای دوچرخه‌سواری که دیگر پا نمی‌زد چه فرقی می‌کند. آنها خواستند با محرومیت من چهار دوچرخه‌سوار بزرگ دیگر را بترسانند، اما این کار برایشان گران تمام می‌شود، زیرا در این قضیه کوتاه نمی‌آیم و از هر مرجعی پیگیری می‌کنم تا حق دوچرخه‌سواران دیگر ضایع نشود. شاید از رییس فدراسیون اشتباهی سر نزده اما با حمایت از مدیر تیم‌های ملی، کار های او را تایید می‌کند.
حقی با اشاره به مسابقات قهرمانی آسیا 2013 تصریح کرد: من برای آن رقابت‌ها در بهترین شرایط بودم، اما 24 ساعت قبل از آغاز مسابقه به محل رقابت‌ها رسیدیم. ما ساعت هشت و نیم صبح وارد فرودگاه هند شدیم اما ساعت پنج و نیم بعد از ظهر از آنجا خارج شدیم، چرا که نمی‌گذاشتند دوچرخه‌ها ترخیص شوند، از آنجا که من فردا صبح آن روز مسابقه داشتم به همراه چند ملی‌پوش دیگر خواستیم برای ما ماشین بگیرند تا به خوابگاه برویم، اما این کار را انجام ندادند. البته این را هم بگویم که برای ما حتی هتل نگرفتند. در نهایت ما ساعت هفت شب به خوابگاه رسیدیم و ساعت هشت شب چایچی (مدیر تیم های ملی) گفت برای تمرین آماده شوید. فاصله پیست تا خوابگاه هم دو کیلومتر بود برای این که 10 دلار پول کرایه ماشین ندهند ما را پیاده به پیست بردند، ساعت 10 و نیم شب که تمرین تمام شد. من گفتم یک ماشین بگیریم که چایچی گفت تا جلو در استادیوم برویم، آنجا ماشین می‌گیریم آنجا هم نیم ساعت معطل شدیم تا در نهایت یک ماشین از استادیوم بیرون می‌رفت و فرزین عرب یکی از ملی پوشان جلوی آن را گرفت و گفت اگر ما را با خودش نبرد، نمی‌گذاریم حرکت کند.
وی ادامه داد: برای این که یک دوچرخه‌سوار مدال نگیرد یا باید سر پا بایستد و یا این که پیاده روی کند این یک قانون است و می‌توانید از هر کارشناسی بپرسید همین موضوع باعث شد مدال طلای من از دست برود و در مقدماتی چهارم شوم. این اتفاق یکی از مشکلات ما با چایچی است. بنابراین فکر نکنید فقط یک مسابقه لیگ باعث اختلاف شده، بلکه این زخم خیلی کهنه و عمیق است. در همان هند ما به خسرو قمری گفتیم که باید به عنوان رییس نظارت داشته باشد اما هر چیزی که چایچی می‌گفت را قبول می‌کرد.
حقی درباره مسابقات قهرمانی آسیا 2014 نیز بیان کرد: برای مسابقات قزاقستان من با کاروان دوم به قزاقستان رفتم که یک ساعت و نیم در فرودگاه معطل شدیم تا چایچی دنبال ما بیاید. از آنجا که فردای آن روز مسابقه داشتم و محل مسابقه‌ام نیز 270 کیلومتر با آستانه فاصله داشت، به چایچی التماس کردم که من را بفرستد بروم، اما گفت اول برویم پیست بعد از آنجا سایر رکابزنان را ببریم خوابگاه و در نهایت من را به شهری که مسابقه ام آنجا برگزار می شد می فرستد. پس از این همه معطلی، حدود 6-7 ساعت در راه بودم و ساعت 11 شب به شهری که مسابقه من در آن برگزار می شد رسیدم. ساعت 8 صبح روز بعدش نیز مسابقه داشتم. خب در چنین شرایطی من می‌توانم مدال بگیرم؟ جواب آن را می‌توانید از تمام کارشناسان بگیرید و اگر حرف من را تایید نکردند بعد بگویید چرا علیرضا حقی این قدر سر و صدا می‌کند.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری ایران درباره اتفاقات پیش از برگزاری جلسه کمیته انضباطی نیز بیان کرد: از فدراسیون دو نفر با من تماس گرفتند مبنی بر این که در جلسه کمیته انضباطی روز شنبه من، حسنعلی ورپشتی و مصطفی سید رضایی فقط بگوییم جوانی کردیم و معذرت خواهی کنیم و در نهایت بخشیده می‌شویم.
وی ادامه داد: تنها هدف محروم کردن محمود پراش است. ورپشتی و سید رضایی این کار را کردند و رفتند لیگ رکاب زدند، اما من زیر بار حرفشان نرفتم. محمود پراش هم اگر هزار بار معذرت خواهی می‌کرد باز هم محرومش می‌کردند، خب چرا باید شرایط به این شکل باشد؟
حقی همچنین مدعی شد: وقتی ما اعلام می‌کنیم در مسابقات قهرمانی آسیا یا بازی‌های آسیایی شرکت نمی‌کنیم، ما را تهدید به محرومیت می‌کنند و یا این که تهدید می‌کنند تیم باشگاهی مان را ثبت‌نام نخواهند کرد. چشمشان به آن پولی است که ما از جوایز تور های آسیایی می‌گیریم. خود آقای قمری بارها به من گفته چرا یک ورزشکار باید سالی 100 میلیون درآمد داشته باشد. اسپانسر من انرژی موتور است به آن زنگ زده‌اند که چرا برای بازی‌ها دو دوچرخه به حسین عسگری و یک دوچرخه هم به من داده‌اند و گفته‌اند حقی یک بار بیشتر از این دوچرخه استفاده نمی‌کند. بنابراین خواستند دوچرخه‌ها را به فدراسیون بدهند تا خود فدراسیون آنها را در اختیار ورزشکاران قرار دهد. یعنی دغدغه فدراسیون این است که چرا من از اسپانسر یک دوچرخه گرفته‌ام؟ واقعا در مورد این فدراسیون چه چیزی می‌توان گفت؟
حقی با تاکید بر این که مشکل دوچرخه‌سواران با چایچی اشتباه داوری نبوده است، گفت: اشتباه جزو داوری است و داور ماشین نیست که اشتباه نکند، اما آقای قمری نمی‌خواهد اشتباه‌های دیگر چایچی را قبول کند. من خودم بیش از 50 بار اشتباه‌های چایچی را به آقای قمری گفته‌ام اما قمری فکر می‌کند ما دوچرخه‌سواران که اشتباهات چایچی را می گوییم علیه او جبهه گرفته‌ایم در حالی که چنین چیزی نیست. برای یک نفر مانند علیرضا حقی میلیون‌ها تومان از بیت المال هزینه شده تا 20 سال تجربه داشته باشد بنابراین من اکنون نمی‌توانم بعضی اشتباهات را تشخیص دهم؟
وی افزود: قمری به ما می‌گوید قبلی‌ها شما را بد تربیت کرده‌اند، منظورش هاشمی استاندار تهران، آشتیانی یا زنگی آبادی بوده است؟ این افراد آنقدر با ما خوب برخورد می‌کردند که ما حتی به خودمان اجازه نمی دادیم از اشتباهتشان ایراد بگیریم، اما قمری این قدر بد برخورد می‌کند که باعث شده من این حرف‌ها را بزنم.
حقی مدعی شد: او پول توجیبی محمد رجبلو را در بازی‌های آسیایی جلویش پرت کرد و گفت: "حرامت باشد" در حالی که مگر آقای قمری از جیب هزینه کرده است. حرف برای گفتن زیاد است، اما رکابزنان چون می‌ترسند چیزی نمی‌گویند. محمود پراش اگر مصاحبه نمی‌کند به این دلیل است که شش ماه محروم شده و شش ماه هم تعلیقی دارد، اما من چون دیگر رکاب نمی‌زنم بنابراین نمی‌ترسم و 600 سال من را هم محروم کنند دیگر فرقی ندارد.
ملی‌پوش المپیکی ایران با انتقاد از رفتار خسرو قمری، تصریح کرد: پیش از بازی‌های آسیایی پاداش های مدال آوران را که رد می‌کردند یکی از مدال‌های من به اسم محمد رجبلو رد شده بود که من از قمری خواستم با کدخدامنشی موضوع را حل کند، اما گفت به او ربطی ندارد در نهایت هم از من خواست به فدراسیون بروم. من هم گفتم شما که ما را به اتاقتان راه نمی دهید که پاسخ داد من نمی‌توانم هر کسی را به اتاقم راه بدهم. رییس فدراسیون به دوچرخه‌سوار ملی‌پوش خود می‌گوید هر کسی. آنها در باد مدال‌های دانشور، آروین گودرزی و حسین عسگری خوابیده‌اند در حالی که من می‌دانم این ملی‌پوشان چه خون دلی خوردند تا توانستند مدال بگیرند.
وی در پایان گفت: ما نمی دانیم به چه کسی حرف‌هایمان را بزنیم، نامه به بازرسی نوشتیم در نهایت به دست آقای قمری رسیده است. نمی‌دانم روابط و ضوابط به چه صورت است. این نشان می‌دهد حرف ما باد هواست و باید به دنبال زندگی‌مان برویم، اما آقای قمری اگر به حمایت‌های خودش از چایچی ادامه دهد وضعیت دوچرخه‌سواری بدتر خواهد شد.
