نگاه شما: به بهانه فوتبال و"شهرآورد" تهران
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» میتواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
نام "دربی" آدم را یاد معتبرترین لیگ اروپا و دو تیم سطح اول فوتبال جهان ، بارسلونا و رئال مادرید میاندازد. همان دیداری که میگویند پانصد میلیون تماشاچی از سراسر جهان دارد.مجموعه ای از گرانترین وتکنیکی ترین فوتبالیستهای جهانکه گفتگو کنان وارد زمین میشوند. با هم شوخی میکنند و میخندند. سر کاشتن توپ در چند سانتیمتر بالاتر یا پائینتر جنجال درست نمیکنند و یا توپ رازیر بغل نمیگذارند تا دیرتر به حریف بدهند و در آخر چند تا کارت زرد بی معنی بگیرند. مواظبند صدمه ای به بازیکن مقابل نزنند.با داور سر بسر نمیگذارند و در کار داوری دخالت نمیکنند. با هر سوت داور، فریاد نمیکشند و اعتراضی ندارند.اگر تماشاچیان اعتراضی کنند ، به آرامش دعوتشان میکنند . مهمتر از همه اینکه، چون "ترسی از شکست ندارند گل میخورند" وچون "میخواهند پیروز شوند ،گل میزنند".این است که زیبا بازی میکنند و نهایتآ همگان راضی از تماشای یک فوتبال دلچسب .بعد از بازی قیمت سهام تیمها بالاتر میرود و بهای بازیکنان دهها میلیون بیشتر میشود.باشگاهها برای جذبشان میلیون میلیون هزینه میکنند و همه راضی و میگویند:نوش جانشان.
"دربی" وطنی اما حکایت دیگری است .بازیکنی که در شرائط معمولی سطح نازل تکنیکی دارد در دربی با هیکلی خارج از فرم فوتبال و سنگین، زانوانش توان تحمل بدنشان ندارد و بعد ازفقط نیمساعت تنها میتواند در زمین قدم بزند.بعضی از آنها از همان ابتدا رنگ بصورت ندارند. با شروع بازی، خشونت بی پروائی را چاشنی بازی میکنند.چنان خشونتی که خطر صدمه جدی مطرح میشود و ما ناظران در فکر اینکه این دو با هم مشکل بنیادین (!) دارند. تنها زیر توپ میزند تا مبادا اشتباهی کند.از انجام ابتدائی ترین فنون فوتبال عاجز میماند. با داور سر بسر میگذارد. سر داور فریاد میکشد و بجای او داوری میکند. حاشیه درست میکند و تنش و استرس را به تماشاچیان منتقل میکند. چون "میترسند شکست بخورند، گل نمیتوانند بزنند". ماهیت اصلی فوتبال "پیروزی بر حریف" است اما در دربی وطنی به "نباختن به حریف" بدل میشود.نتیجه آنکه همگان ناراضی از یک به اصطلاح فوتبال خسته و کسل میشوند. بعد از بازی هم خیلی ازبازیکنان خنده کنان از جلوی تماشاچیان غمزده عبور میکنند و در جواب خبرنگاران در حالیکه با ناخن بلند انگشت کوچک لای موهای ژل زده را میخاراند با ادبیاتی خاص و جویده جویده میگوید، "خب شانس نه ااشتیم دیگه" و یا" داور نذاش وگرنه ما هفت هش تایی زده بودیم" اینجاست که آن نوجوان و جوان آتش میگیرد و اشکش سرازیر میشود.. نوجوان و جوانی که ازشهرهای دور و نزدیک به امید تماشای پیروزی تیم مورد علاقه اش به تهران آمده و از شب قبل در سوز و سرمای شبانه پائیزی تهران در گوشه و کنار استادیوم آزادی مچاله شده تا صبح توانسته بلیطی تهیه کنند. سرخورده میشوند از یک فوتبال بی مزه و خسته کننده،، اشک ریزان با تیمشان قهر میکنند و با خودشان عهد میبندند دیگر برای دربی به استادیوم نیایند. اما میدانند که میآیند و میدانند که توان ندیدن دربی در وجودشان نیست.
و بالاخره به همه اینها اضافه کنیم ماجرای فرار از خدمت مقدس سربازی بوسیله جعل و کارت معافیت قلابی را توسط اکثریت قریب به اتفاق بازیکنان مثلآ لیگ برتری (!) و دارندگان پیراهن مقدس تیم ملی .چنین است که از فوتبال و فوتبالیست چیزی نمانده که دلخوشمان کند. پس بیدلیل نیست که باشگاهها در زمان یارگیری برای جذب بازیکنی با هم کشمکش دارند اما وسط فصل که میرسد، سر نخواستنشان ازهم التماس دعا دارند. بیخود نیست که در مدت زمان ناز کردن فدراسیون فوتبال که برای صدا و سیما نسخه پنجاه میلیاردی پیچیده بودند و فوتبال از سیما قطع شد، الحمدلله هیج خبری از هجوم تماشاچی به ورزشگاهها نشد که نشد و جناب کفاشیان به رقم درخواستی را به نصف تقلیل داد.
اینها را که گفتیم هیچ از کدورت نیست بلکه از سر دلسوزی است و روندی است که چند سالی است در دربی با اندکی کم یا زیاد شاهدیم. اینها را گفتیم تا شاید تلنگری شود براندیشه کسانی که بازیگران اصلی دربی اند.شاید که این بار متفاوت از همیشه باشند. گفتیم تا عاشقان اصلی فوتبال مانند همیشه بر یک داستان تکراری دل نبندند .گفتیم تا "شرط بلاغی باشد و امید آنکه نارنجیده پندی بگیرند".
فرستنده: محمود صباغی
"دربی" وطنی اما حکایت دیگری است .بازیکنی که در شرائط معمولی سطح نازل تکنیکی دارد در دربی با هیکلی خارج از فرم فوتبال و سنگین، زانوانش توان تحمل بدنشان ندارد و بعد ازفقط نیمساعت تنها میتواند در زمین قدم بزند.بعضی از آنها از همان ابتدا رنگ بصورت ندارند. با شروع بازی، خشونت بی پروائی را چاشنی بازی میکنند.چنان خشونتی که خطر صدمه جدی مطرح میشود و ما ناظران در فکر اینکه این دو با هم مشکل بنیادین (!) دارند. تنها زیر توپ میزند تا مبادا اشتباهی کند.از انجام ابتدائی ترین فنون فوتبال عاجز میماند. با داور سر بسر میگذارد. سر داور فریاد میکشد و بجای او داوری میکند. حاشیه درست میکند و تنش و استرس را به تماشاچیان منتقل میکند. چون "میترسند شکست بخورند، گل نمیتوانند بزنند". ماهیت اصلی فوتبال "پیروزی بر حریف" است اما در دربی وطنی به "نباختن به حریف" بدل میشود.نتیجه آنکه همگان ناراضی از یک به اصطلاح فوتبال خسته و کسل میشوند. بعد از بازی هم خیلی ازبازیکنان خنده کنان از جلوی تماشاچیان غمزده عبور میکنند و در جواب خبرنگاران در حالیکه با ناخن بلند انگشت کوچک لای موهای ژل زده را میخاراند با ادبیاتی خاص و جویده جویده میگوید، "خب شانس نه ااشتیم دیگه" و یا" داور نذاش وگرنه ما هفت هش تایی زده بودیم" اینجاست که آن نوجوان و جوان آتش میگیرد و اشکش سرازیر میشود.. نوجوان و جوانی که ازشهرهای دور و نزدیک به امید تماشای پیروزی تیم مورد علاقه اش به تهران آمده و از شب قبل در سوز و سرمای شبانه پائیزی تهران در گوشه و کنار استادیوم آزادی مچاله شده تا صبح توانسته بلیطی تهیه کنند. سرخورده میشوند از یک فوتبال بی مزه و خسته کننده،، اشک ریزان با تیمشان قهر میکنند و با خودشان عهد میبندند دیگر برای دربی به استادیوم نیایند. اما میدانند که میآیند و میدانند که توان ندیدن دربی در وجودشان نیست.
و بالاخره به همه اینها اضافه کنیم ماجرای فرار از خدمت مقدس سربازی بوسیله جعل و کارت معافیت قلابی را توسط اکثریت قریب به اتفاق بازیکنان مثلآ لیگ برتری (!) و دارندگان پیراهن مقدس تیم ملی .چنین است که از فوتبال و فوتبالیست چیزی نمانده که دلخوشمان کند. پس بیدلیل نیست که باشگاهها در زمان یارگیری برای جذب بازیکنی با هم کشمکش دارند اما وسط فصل که میرسد، سر نخواستنشان ازهم التماس دعا دارند. بیخود نیست که در مدت زمان ناز کردن فدراسیون فوتبال که برای صدا و سیما نسخه پنجاه میلیاردی پیچیده بودند و فوتبال از سیما قطع شد، الحمدلله هیج خبری از هجوم تماشاچی به ورزشگاهها نشد که نشد و جناب کفاشیان به رقم درخواستی را به نصف تقلیل داد.
اینها را که گفتیم هیچ از کدورت نیست بلکه از سر دلسوزی است و روندی است که چند سالی است در دربی با اندکی کم یا زیاد شاهدیم. اینها را گفتیم تا شاید تلنگری شود براندیشه کسانی که بازیگران اصلی دربی اند.شاید که این بار متفاوت از همیشه باشند. گفتیم تا عاشقان اصلی فوتبال مانند همیشه بر یک داستان تکراری دل نبندند .گفتیم تا "شرط بلاغی باشد و امید آنکه نارنجیده پندی بگیرند".
فرستنده: محمود صباغی
