نگاه شما: جذب هیات علمی یا زجر هیات علمی
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
مدت های زیادی است که به فکر درددل در خبرگزاری هستم که صحبتم را برای عموم بیان کند اما هر بار مشکلی پیش آمده و موفق نمی شدم. اینبار دل را به دریا زده و نوشتم، انشالله که چاپ شود.
طی چند سال گذشته روندی پایه ریزی شد که فرایند جذب هیات علمی در دانشگاه ها را به بدترین وضع ممکن برساند. در این خصوص چند کار انجام شد که هم علم این مملکت را به قهقرا فرستاد و هم نارضیاتی فرهیختگان و دانشمندان این مرز و بوم را بدنبال داشت. در زیر به چند مورد به طور مختصر اشاره می کنم.
1- افزایش تعداد پذیرفته شدگان دانشگاه ها در مقاطع تحصیلات تکمیلی: علیرغم ثابت بودن امکانات دانشگاه ها، تعداد دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری چند برابر شد. نتیجه چنین امری فارغ التحصیل شدن عده ای بسیار کم سواد است که از دکترای تخصصی فقط مدرکش را دارند و نه علم و تجربه اش را.
2- راه اندازی مرکز جذب هیات علمی: این مورد از اقدامات وزارت علوم دولت پیشین برای افراد و نخبه های این مملکت که اکثرا ناشناخته و بی کس هستند (علیرغم سواد کافی)، بسیار گران تمام شد و خواهد شد. قبل از اینکه هیات جذب علمی روی کار آید، گروه ها و دانشکده های مربوطه در دانشگاه ها صلاحیت علمی را می سنجیدند و سپس متقاضی به دانشگاه و نهایتا وزارت علوم معرفی می شد و در این فاصله نیز صلاحیت عمومی اش هم چک شده بود. در طول یک سال متقاضی می توانست دانشگاه های زیادی را تقاضا بدهد و شانسش زیاد بود که از تمام دانشگاه های کشور، جایی را پیدا کند. اما در حال حاضر، متقاضیانی که مدرک دکتری تخصصی شان را در دست دارند تنها دو بار در سال می توانند در سایت جذب ثبت نام کنند و برای هر بار ثبت نام هم تنها سه الویت انتخابی وجود دارد (متقاضیان بورس که وضعشان بدتر است و تنها یکبار در سال می توانند ثبت نام داشته باشند). در این بین اتفاقات متعددی می افتد که دل همه ی تحصل کرده های متخصص ایرانی را به درد می آورد. اول اینکه از سه اولویت فقط دو اولویت اول و دوم پرونده متقاضی را بررسی می کنند و دانشگاهی که در جایگاه سوم قرار می گیرد در اکثر مواقع پرونده را بررسی نمی کند زیراکه فکر می کند در درجه اهمیت کمتری قرار گرفته است (غافل از اینکه داوطلب مجبور است به این روش اولویت هایش را انتخاب کند و در هر حال یک اولویت در مکان سوم قرار میگیرد). همانطور که پیشتر اشاره شد، در روند جذب قدیمی کل فرایند در طی چند ماه تموم می شد اما با آمدن هیات جذب، این روند به چندین سال ارتقاء یافته!!!!! (البته برای متقاضیان ناشناخته و بی کس)... در حال حاضر نیز روند جذب دیجیتالی شده و ریاست هیات جذب کشور (در سال 1392) اعلام کردند که کل فرایند چهار ماه و نیم طول می کشد!!!! (چیزی که برای متقاضیان جذب بیشتر به یک رویا شبیه است تا یک واقعیت). در این رابطه برخی دانشگاه ها بعد از چند ماه (حداقل 4 ماه) تازه متقاضی را به مصاحبه علمی دعوت می کنند. پس از مصاحبه علمی و اگر از هفت خان رد بشود، بدبختی هایش برای مصاحبه و تایید صلاحیت عمومی شروع می شود. پروسه ای که به قول وزارتی های علوم و اطلاعات، 2 ماهه تمام می شود ولی در واقعیت بیش از 8 ماه طول میکشد!!!! البته اگر کسی به وزارت علوم یا دانشگاه سر بزند که چرا این پروسه طول کشیده است، هیچکس جوابگو نیست.... اما یک سوال برای همه دکتری تخصصی این مرز و بوم مطرح می باشد و آن هم این است که ما (بچه مسلمان ها) تمام طول عمر خودمان را در کشور اسلامی و در دانشگاه های اسلامی (که مو را از ماست می کشند تا مبادا کسی تخلف کند) گذرانده ایم، چرا باید صلاحیت عمومی ما بررسی بشود و چرا باید بررسی صلاحیت فردی با این مشخصات اینقدر طول بکشد؟؟؟ از آن مهمتر، فردی که دکتری تخصصی اش را گرفته آیا فرصت تخلف های آنچنانی را داشته که مهم باشند و قابل قضاوت؟؟!!!!
تابناک عزیز، با این روند ها و اتفاقات، بسیاری از نخبه های علمی کشور سرخورده شده اند.... بسیاری دیگر مجبورند برای گذران عمر و خرج خانواده شان حق التدریسی کار کنند، آن هم با ماهی 200 هزار تومان.... آیا عادلانه است کسانی که برای پیشرفت این مرز و بوم خودشان را تا درجات بالای علمی بالا کشیده اند، اینگونه در اجتماع خار و خفیف بشوند؟؟؟ آیا برای یک مملکت عاقلانه است که هزینه های زیادی را برای فردی صرف کند و بعد از اینکه شخص تخصصش را گرفت، آن را دور بیاندازد؟؟؟ آیا کودک و نوجوان امروز ما به این قشر نگاه نمی کنند و آیا انگیزه ای برای آنها باقی می ماند که به درس ادامه بدهند؟؟؟
تابناک عزیز، متاسفانه هیچکس پاسخگوی مواردی که گفتم نیست... نه در وزارت علوم دلسوزی وجود دارد که حداقل جوابگو باشد.... و نه مجلسی های محترم اهمیتی به این موضوع می دهند... (اینجانب بارها هم به وزارت علوم مراجعه کردم و هم به مجلس شورای اسلامی، اما هیچکس برای تقاضای افرادی مثل من (ناآشنا، ناشناخته و بی کس) تره هم خرد نمی کند).
ای کاش مسئولی از این مرز و بوم این حرفهای بی اهمیت را بخواند.
با سپاس فراوان از صفحه نگاه شمای تابناک
فرستنده: الف. صاد. دانش آموخته دکتری تخصصی دانشگاه تهران و رتبه اول آزمون کارشناسی ارشد کشور
طی چند سال گذشته روندی پایه ریزی شد که فرایند جذب هیات علمی در دانشگاه ها را به بدترین وضع ممکن برساند. در این خصوص چند کار انجام شد که هم علم این مملکت را به قهقرا فرستاد و هم نارضیاتی فرهیختگان و دانشمندان این مرز و بوم را بدنبال داشت. در زیر به چند مورد به طور مختصر اشاره می کنم.
1- افزایش تعداد پذیرفته شدگان دانشگاه ها در مقاطع تحصیلات تکمیلی: علیرغم ثابت بودن امکانات دانشگاه ها، تعداد دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری چند برابر شد. نتیجه چنین امری فارغ التحصیل شدن عده ای بسیار کم سواد است که از دکترای تخصصی فقط مدرکش را دارند و نه علم و تجربه اش را.
2- راه اندازی مرکز جذب هیات علمی: این مورد از اقدامات وزارت علوم دولت پیشین برای افراد و نخبه های این مملکت که اکثرا ناشناخته و بی کس هستند (علیرغم سواد کافی)، بسیار گران تمام شد و خواهد شد. قبل از اینکه هیات جذب علمی روی کار آید، گروه ها و دانشکده های مربوطه در دانشگاه ها صلاحیت علمی را می سنجیدند و سپس متقاضی به دانشگاه و نهایتا وزارت علوم معرفی می شد و در این فاصله نیز صلاحیت عمومی اش هم چک شده بود. در طول یک سال متقاضی می توانست دانشگاه های زیادی را تقاضا بدهد و شانسش زیاد بود که از تمام دانشگاه های کشور، جایی را پیدا کند. اما در حال حاضر، متقاضیانی که مدرک دکتری تخصصی شان را در دست دارند تنها دو بار در سال می توانند در سایت جذب ثبت نام کنند و برای هر بار ثبت نام هم تنها سه الویت انتخابی وجود دارد (متقاضیان بورس که وضعشان بدتر است و تنها یکبار در سال می توانند ثبت نام داشته باشند). در این بین اتفاقات متعددی می افتد که دل همه ی تحصل کرده های متخصص ایرانی را به درد می آورد. اول اینکه از سه اولویت فقط دو اولویت اول و دوم پرونده متقاضی را بررسی می کنند و دانشگاهی که در جایگاه سوم قرار می گیرد در اکثر مواقع پرونده را بررسی نمی کند زیراکه فکر می کند در درجه اهمیت کمتری قرار گرفته است (غافل از اینکه داوطلب مجبور است به این روش اولویت هایش را انتخاب کند و در هر حال یک اولویت در مکان سوم قرار میگیرد). همانطور که پیشتر اشاره شد، در روند جذب قدیمی کل فرایند در طی چند ماه تموم می شد اما با آمدن هیات جذب، این روند به چندین سال ارتقاء یافته!!!!! (البته برای متقاضیان ناشناخته و بی کس)... در حال حاضر نیز روند جذب دیجیتالی شده و ریاست هیات جذب کشور (در سال 1392) اعلام کردند که کل فرایند چهار ماه و نیم طول می کشد!!!! (چیزی که برای متقاضیان جذب بیشتر به یک رویا شبیه است تا یک واقعیت). در این رابطه برخی دانشگاه ها بعد از چند ماه (حداقل 4 ماه) تازه متقاضی را به مصاحبه علمی دعوت می کنند. پس از مصاحبه علمی و اگر از هفت خان رد بشود، بدبختی هایش برای مصاحبه و تایید صلاحیت عمومی شروع می شود. پروسه ای که به قول وزارتی های علوم و اطلاعات، 2 ماهه تمام می شود ولی در واقعیت بیش از 8 ماه طول میکشد!!!! البته اگر کسی به وزارت علوم یا دانشگاه سر بزند که چرا این پروسه طول کشیده است، هیچکس جوابگو نیست.... اما یک سوال برای همه دکتری تخصصی این مرز و بوم مطرح می باشد و آن هم این است که ما (بچه مسلمان ها) تمام طول عمر خودمان را در کشور اسلامی و در دانشگاه های اسلامی (که مو را از ماست می کشند تا مبادا کسی تخلف کند) گذرانده ایم، چرا باید صلاحیت عمومی ما بررسی بشود و چرا باید بررسی صلاحیت فردی با این مشخصات اینقدر طول بکشد؟؟؟ از آن مهمتر، فردی که دکتری تخصصی اش را گرفته آیا فرصت تخلف های آنچنانی را داشته که مهم باشند و قابل قضاوت؟؟!!!!
تابناک عزیز، با این روند ها و اتفاقات، بسیاری از نخبه های علمی کشور سرخورده شده اند.... بسیاری دیگر مجبورند برای گذران عمر و خرج خانواده شان حق التدریسی کار کنند، آن هم با ماهی 200 هزار تومان.... آیا عادلانه است کسانی که برای پیشرفت این مرز و بوم خودشان را تا درجات بالای علمی بالا کشیده اند، اینگونه در اجتماع خار و خفیف بشوند؟؟؟ آیا برای یک مملکت عاقلانه است که هزینه های زیادی را برای فردی صرف کند و بعد از اینکه شخص تخصصش را گرفت، آن را دور بیاندازد؟؟؟ آیا کودک و نوجوان امروز ما به این قشر نگاه نمی کنند و آیا انگیزه ای برای آنها باقی می ماند که به درس ادامه بدهند؟؟؟
تابناک عزیز، متاسفانه هیچکس پاسخگوی مواردی که گفتم نیست... نه در وزارت علوم دلسوزی وجود دارد که حداقل جوابگو باشد.... و نه مجلسی های محترم اهمیتی به این موضوع می دهند... (اینجانب بارها هم به وزارت علوم مراجعه کردم و هم به مجلس شورای اسلامی، اما هیچکس برای تقاضای افرادی مثل من (ناآشنا، ناشناخته و بی کس) تره هم خرد نمی کند).
ای کاش مسئولی از این مرز و بوم این حرفهای بی اهمیت را بخواند.
با سپاس فراوان از صفحه نگاه شمای تابناک
فرستنده: الف. صاد. دانش آموخته دکتری تخصصی دانشگاه تهران و رتبه اول آزمون کارشناسی ارشد کشور
