بازدید 10307
۶

منوی ناقص ایرانی برای گردشگران خارجی

یک گردشگر چینی که به تازگی به ایران سفر کرده، برخلاف بیشتر ما ایرانی‌ها که عاشق چلوکبابیم، تجربه چندان خوشایندی از این غذا ندارد و ترجیح می‌دهد زمان‌هایی که در ایران است در هر منطقه، غذای مخصوص آن ناحیه را بخورد
کد خبر: ۴۴۶۲۰۹
تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۳۹۳ - ۰۷:۱۵ 01 November 2014
دوستی حرف‌های جالبی درباره ذائقه غذایی ایرانی‌ها میزد، او میگفت: بیشتر ایرانیها تا وقتی در ایرانند، به دنبال تست مزه‌های خارجی از این رستوران ایتالیایی به آن رستوران بین‌المللی میروند و همین که پایشان به خارج از کشور باز شد، مدام از هم آدرس رستورانها و غذاهای ایرانی را میگیرند. این ویژگی البته برای خارجی‌ها کاملاً عکس است، آنها وقتی به یک کشور جدید وارد می‌شوند، ترجیح میدهند تا در کنار دیدن آثار و ابنیه‌های تاریخی و آشنایی با فرهنگ و آداب و رسوم کشور مقصد، طعم غذاهای آن کشور را بچشند و بدانند که به فرض مثال چلوکباب معروف ایرانی چگونه طبخ میشود؛ به همین علت هم وقتی پایشان را به ایران میگذارند، قبل از هر چیز به سراغ چلوکباب، خورشت قورمه سبزی و آبگوشت ایرانی میروند که بیشتر از دیگر غذاها، دربارهاش شنیده‌اند.

به گزارش ایران، بیشتر گردشگران خارجی البته به همین غذاها اکتفا میکنند و چون اطلاعات بیشتری درباره سایر غذاهای ایرانی ندارند، ترجیح میدهند که باقی سفرشان را با چشیدن غذاهای بینالمللی بگذرانند و البته مشکل از همین زمان آغاز میشود. در بیشتر هتلها و رستورانهای ایرانی غذای بینالمللی سرو میشود، اما غذایی که بیشتر با ذائقه ایرانیها هماهنگ شده و طعم و مزه غذای ایرانی پیدا کرده، بسیار محدود است.

در ایران حدود 4 هزار نوع غذا وجود دارد، اما آنچه از این فهرست بلند بالا پیش روی گردشگر خارجی گذاشته میشود، از تعداد انگشتان دست هم تجاوز نمیکند. کیونگ جین هان یک گردشگر چینی است که به تازگی به ایران سفر کرده، او برخلاف بیشتر ما ایرانیها که عاشق چلوکبابیم، تجربه چندان خوشایندی از این غذا ندارد و ترجیح میدهد زمانهایی که در ایران است در هر منطقه، غذای مخصوص آن ناحیه را بخورد. از بد ماجرا، اما به هر شهری که سفر کرده با منوی تکراری چلوکباب و جوجه کباب مواجه شده است. او البته این حس را در «میبد یزد» بیش از دیگر شهرها تجربه کرده: «وقتی از یکی از کارگاه‌های بی‌نظیر تراش سفال به سمت یکی از رستورانهای معروف شهر حرکت کردیم به خودم وعده خوردن یک غذای بومی ویژه میدادم، اما همین که پایمان را به داخل رستوران گذاشتیم، بوی چلوکباب همه رؤیاهایم را نقش بر آب کرد، تصمیم گرفتم به خود یزد بروم و غذای محلی «قیمه» که از قبل تعریفش را شنیده بودیم، امتحان کنم، اما آن هم در رستوران هتل طبخ نمی‌شد.»

وقتی گلایه‌های «کیونگ» را به مدیر یکی از هتل‌های سنتی یزد میرسانیم، در جواب «او» حرفهایی میزند که چندان قانع‌کننده نیست. کریمی میگوید: «رستورانهای بزرگ و هتلداران اگر بدانند که مشتری زیادی دارند، غذای محلی هم در منوی خود میگذارند. اما رستورانهای سنتی کوچکتر این کار را انجام نمیدهند، چون بیشتر مشتریهای آنها یزدی هستند و به اندازه کافی در خانههای خودشان «آش شولی» و «قیمه یزدی» میخورند. بنابراین اگر غذای محلی درست شود، روی دست رستوران دار باد میکند!»

به این آقای مدیر البته باید گفت اگر تفکر او در ایران باب شود، باید بیشتر ما با قورمه سبزی و قیمه هم در منوی غذاها، خداحافظی کنیم، چون به وفور در خانه میخوریم. از طرفی اگر قرار بود به تعداد هر پرس غذا، گردشگر وارد رستوران کرد، دیگر چه نیازی به تبلیغات و بازاریابی آن رستوران بود!
دکتر ناصر رضایی که یک پژوهشگر گردشگری است، حرف هایش را درباره منوی غذاهای ایرانی با اشارهای به سفره غذایی دوست سوریاش شروع میکند: «حسام، دوست سوریام هر روز یک غذای جدید با رنگ و طعم جدید میخورد، اما من در بشقاب غذاهایم بجز چند خورش، همان غذاها را تکرار میکردم، البته این داستان بیشتر منوهای غذایی ما است. شما وقتی به یک رستوران ایرانی میروید بجز چند غذای تکراری، نام و نشان غذاهای محلی دیگر را نمی‌بینید و بنابراین با انواع و اقسام آنها هم آشنا نمیشوید. درحالی که یکی از راه‌های جذب و ماندگاری گردشگر، همین منوی غذاهای محلی است.»

رضایی میگوید که غذا یکی از شاخصه‌های هویت ایرانی است و به عنوان یک پدیده فرهنگی تلقی میشود، بنابراین حالا که راه‌های ورود گردشگر خارجی به ایران هموار شده، نباید از این عامل مهم غافل شد: «ما در کشورمان تنوع غذایی بالایی داریم، اما در معرفی آنها به دنیا که هیچ، به خودمان هم ضعیف عمل کرده‌ایم. از آن طرف هم در منوی غذاهای بین‌المللی بجز چند غذای معروف مانند پاستا، لازانیا و شنیتسل، برای سایر طبع‌ها و سلیقه‌ها فکری نکرده‌ایم، درحالیکه گردشگر خارجی وقتی وارد یک هتل 5 ستاره میشود، خدمات یک هتل استاندارد بین‌المللی را طلب میکند و نمیتوانیم به او بگوییم حتماً خورش قیمه بخور. از آن طرف باید در سرو نوشیدنی‌ها هم فرهنگ ایرانی را به مخاطب عرضه کنیم، چرا نوشابههای گازدار باید جای شربت سکنجبین و لیمو و نعناع ما را بگیرد. به طور حتم این منوهای ناقص غذایی، فرهنگ محلی ما را هم به گردشگر ناقص معرفی میکند. البته یکی از هتلهای معروف پایتخت چندی پیش، با دعوت از یک سرآشپز ماهر مالزیایی، غذاهای جنوب و شرق آسیا را هم وارد منوی رستورانی خود کرد تا تجربه این غذاها برای مخاطبانشان میسر شود. این کار خوبی است که میتواند در سایر منوها هم تکرار شود.»

احمد محیط طباطبایی، کارشناس ارشد گردشگری، سفره ایرانی را یکی از 3 سفره شاخص دنیا در کنار سفره چینی و فرانسوی میداند و معتقد است پیچیدگی و ترکیب غذاهای ایرانی یکی از مهمترین عناصر جذب گردشگر خارجی است: «البته آشپز موفق کسی است که غذا را به شکلی طبخ کند که اجزای آن قابل تفکیک نباشد، درست مانند فسنجان و قورمه سبزی! اما گردشگر خارجی کمتر با چنین غذای پیشرفته‌ای آشناست و اگر درباره آن کمی بیشتر بداند، هر لقمهاش را با کنجکاوی میخورد!»

حمزه‌زاده، رئیس اتحادیه هتلداران دراین باره هم البته کمی شبیه دیگر هم صنفهایش صحبت میکند. او میگوید که اگر مشتری باشد، منوی غذایی متنوع میشود، اما مشکل اینجاست که هتلدار نمیتواند در این زمینه ریسک کند.  حمزهزاده اذعان میکند: «بیشتر هتلهای کشور نمیتوانند به درخواست خارجیها برای سرو غذاهای متنوع پاسخ دهند و جا دارد که منوهای غذایی متنوعتر شوند؛ اما این مورد زمانی محقق میشود که تورگردانها پیش از ورود گردشگران خارجی به هر شهری آمار آنها را در اختیار هتلدار قرار دهند. ما آمادگی داریم که به تناسب تعداد گردشگران خارجی برای آنها رستوران همان کشور را در هتلهای زیر مجموعه مان راهاندازی کنیم، به شرط آنکه حضورشان تضمین شود.»

مالزی حالا تنها کشوری است که به اندازه جمعیتش در سال حدود 25 میلیون نفر توریست دارد و جالب اینکه این کشور «بهشت تنوع غذایی» لقب گرفته است. بعید است در این کشور هوس غذایی کنید که نتوان آن را پیدا کرد. جشنواره میراث غذای «آسه آن» با معرفی 3 غذای بومی به گردشگران در هر سال مهمترین دلیل این تنوع غذایی است، ما هم در ایران البته ازاین جشنواره‌ها داریم، اما غذاها تنها محدود به همین جشنواره‌ها هستند و هیچ وقت به منوی رستورانها و هتلها راه نمی‌یابند، درحالی که هدف از برگزاری این جشنواره‌ها یادآوری غذاهایی است که فراموش شده‌اند.

سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱۵
انتشار یافته: ۶
دلیل اینکه تنوع غذائی در ایران پتئین تر از بسیاری از کشورهاست، کاملا مشخص و واضح است:
1- غذای ایرانی به سرعت آماده نمی شود
2- غذای ایرانی چون باید از قبل طبخ بشود قابلیت تغییر در مزه را یا ندارد و یا چیز مناسبی از کار در نمی آید. اگر در رستورانی خورشت فسنجان شیرین طبخ بشود مشتری ترش مزه آن را نمی پسندد.
3- در ایران ما رستوران به معنای واقعی نداریم و بیشتر آنچه که داریم همان چلوکبابی است
4- بسیاری از شهرهای ایران غذای سنتی از خودشان ندارند، مثلا همان یزد: شولی یک آش محلی و مناسب برای استفاده در برخی فصلهای سرد ساله، ترکیب نبات و قره غوروت و سبزی و... ذائقه پسند عامه مردم نیست ولی برای یکبار تجربه مفیده و همینطور قیمه یزدی!!! را فقط می شود یکبار خورد چون اینها ذائقه های محلی هستند.
5- استانهایی که دارای غذاهای اصیل متعدد هستند مثل آذربایجان شرقی، گیلان، کرمانشاه، اصفهان و همچنین سیستان و بلوچستان باید به عنوان مرکز طبخ غذا و ایجاد مزه شناسائی شده و غذاهای کهن و مزه های قدیمی را بازیابی کرده و عرضه کنند، در کرمانشاه بیش از 20 نوع غذای متفاوت وجود دارد که می تواند خود را با نیاز امروز بشر تطبیق بدهد.
6- اهمیت بخشی و استخراج غذاهای عشایری، برگرها یک غذای گاوچرانی بوده که براثر استفاده صحیح از ابزار تبلیغ و سهل الوصول بوده طبخ توانسته بازاری جهانی و ماندگار را از آن خود کند... پی از آن دنیای تجارت غذا از این امر بهره گیری کرد و صدها غذای روستائی و عشایری را اصلاح ذائقه کرد و به بازار فرستاد، در ایران هم این استعداد نسبت به برخی غذاها وجود دارد.
مثلا در ونداده استان اصفهان زمانی که قربانی می کنند، بخشی از گوشت را با ضخامت مناسب بریده و به دیواره تنور می زنند.
در استان پنجاب مرغ تنتوری مشابه همین روش درست می شود و جهانی شده.

بهرحال موضوع قابل توجهی را تعقیب کرده اید موفق باشید.
خدا امواتتون رو بيامرزه از لحاظ امكانات گردشگري كودكستان هم نيستيم زماني تركيه كجا بود آلان كجاست.
یادمه چند تا مهمون خارجی که داشتیم اونا هم همش شاکی بودن و می گفتن (only kebab kebab kebab!!!)
رستورانها و هتلهای ایرانی دوست دارن غذا رو از قبل آماده کنند و اندازه قابلمه هاشون اندازه یه وانت بار باشه! خوب حالا که مشتری بعضی غذا ها زیاد نیست ، میشه وقتی مشتری درخواست کرد بیست دقیقه ای واسش درست کرد و قیمتش رو یه خورده زیادتر در نظر گرفت!
ایرانی فقط و فقط به فکر کلاهبرداری و تقلب است ،به هیچ چیز دیگه ای فکر نمیکنه.
من به مالزي رفتم غذايشان خيلي بد بود و همش طعم شيريني داشت.
توريست چيني !!!!
چيني ها بويژه آنهايي كه به نام و در لباس توريست به كشور ما مي آيند قابل اعتماد نيستند. ماموريت دارند سرمايه ها و جاذبه هاي توريستي ما را شناسايي مصادره و شبيه سازي كرده و به خود ما بفروشند. اگر باور نداريد يك سري به ماسوله ، ابيانه ،‌ كندوان و ... بزنيد بيبيند سر سنتي ترين توليدات اين مرزو بوم چه بلايي آورده اند؟- همان بهتر كه به فرمول هاي غذايي ما دسترسي نداشته باشند و الا مجبوريم قيد معدودغذا هاي محلي باقيمانده خودمان را بزنيم و از اين پس با غذاهاي بنجل و ارزانتر چيني سركنيم.
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هجدهم رمضان # شب قدر