وقتی رسانه فقط در کلام یار دوازدهم است
تعریفِ «تیم ملی» به روایت کره‌ای‌ها
برگزاری نشست هماهنگی دیدار تدارکاتی ایران و کره جنوبی شاهدی دیگر بر تفاوت نگاه به رسانه در فرهنگ فوتبال ایران با دیگر کشورها بود.
به گزارش تسنیم، روز دوشنبه هفته جاری نشستی در محل روابط عمومی فدراسیون فوتبال برگزار شد که هدف از آن هماهنگی برگزار دیدار ایران و کره جنوبی بود. نکته ویژه این نشست، درخواست فدراسیون فوتبال کره جنوبی برای همراهی 18 خبرنگار با تیم ملی آن کشور در سفر به ایران بود. کاملاً واضح است که چشم بادامی‌ها هنوز عقده دو شکست رفت و برگشت در مرحله انتخابی جام جهانی به ویژه بازی در خانه خودشان را به یاد دارند و برای التیام آن آرزوی بردن ایران در ورزشگاه آزادی را دارند.
کره‌ای‌ها که شاید در فرهنگ ملی و البته فرهنگ متصدیان امور فدراسیون‌شان لکه‌دار شدن غرور ملی خود با شکست‌ها را به جای خنده با انتقام بهبود می‌بخشند به خوبی درک کرده‌اند که رسانه عامل و وسیله اصلی آنها، برای به نمایش کشیدن میزان تلاش و جانفشانی تیم‌شان است و به جای آنکه از ترس شکست احتمالی دور تیم خود را حصار کشیده و بی سروصدا به تهران بیایند، برعکس به امید برتری و خودنمایی 18 خبرنگار را با این تیم همراه خواهند کرد.
این یک نگاه به کاربرد رسانه است و البته نگاه دیگر هم فرسنگ‌ها دورتر وجود دارد که براساس آن وقتی تیم ملی به اردو می‌رود باید به هر روش ممکن دسترسی رسانه‌ها به عنوان نمایندگان افکار عمومی را به صفر رساند و به دور تیم ملی سیم خاردار کشید، آن هم در فدراسیونی که رئیس آن کاملاً رسانه‌ای است و سرمربی تیم ملی‌اش به شدت خواهان همراهی رسانه‌ها با تیم ملی است.
خواستگاه این تفکر و نگاه رسانه‌ای در فدراسیون فوتبال ایران است، جایی که رسانه در کلام یار دوازدهم است اما در عمل به چشم دشمن نگریسته می‌شود. باز هم سؤال تکرار می‌شود، کفاشیان که مدیری رسانه‌ای است و کی‌روش هم که تا به یاد داریم، به ویژه در زمان جام جهانی خواهان حضور رسانه‌ها در کنار تیم ملی بود، پس مشکل کجاست که وقتی تیم ملی فوتبال ایران به اردویی خارجی مانند اردوی پرتغال می‌رود، حضور خبرنگاران که در آن اردو پیشکش، حتی دسترسی به ساده‌ترین اخبار مانند گزارش تمرین این تیم هم تبدیل به راز مگو شده و کسب خبر از تیم ملی تنها از طریق رابطه‌های ویژه صورت می‌گیرد؟!
رابطه ویژه یعنی اگر فلان همراه تیم ملی از شماره خبرنگاری خوشش بیاد پاسخ او را داده و اگر هم خوشش نیاد که دیگر هیچ. شاید مشکل نیز همین است، اینکه اگر تیم ملی سامان داشته و به عنوان نمونه مدیر رسانه‌ای داشته باشد، دیگر کارکرد و جایگاه حضور آنها در کنار تیم ملی از سکه خواهد افتاد.
به هر صورت تیم ملی در جام جهانی زمانی که تحت سرپرستی مهدی محمدنبی، دبیرکل فدراسیون فوتبال قرار داشت و مدیر روابط عمومی فدراسیون در نقش مدیر رسانه تیم فعالیت داشت (تیم ملی اکنون مدیر رسانه ای ندارد)، فضایی مثبت و در تعامل با رسانه‌ها را درک کرد، آن یک تجربه بود و آنچه در اردوی پرتغال اتفاق افتاد هم یک تجربه دیگر؛ اکنون الگوی کره‌ای هم پیش رو قرار دارد که البته الگویی حرفه‌ای و ایده‌آل است که شاید با این روزگار فوتبال ایران، انتظار تا این حد حرفه‌ای بودن از آن زیاد است اما اگر توانایی تولید راهکار نیست حداقل می‌توان الگوبرداری کرد و کمی بیشتر به جایگاه ارزشمند رسانه برای به رخ کشیدن ارزش‌های تیمی که ملی است، بها داد.
