بازدید 12208

مرد پرتلاطمی که آرام گرفت

بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایران، نشست «روایت آرام » را به مناسبت بزرگداشت زنده‌یاد احمد بیگدلی برگزار کرد.
کد خبر: ۴۳۸۷۳۲
تاریخ انتشار: ۰۸ مهر ۱۳۹۳ - ۲۲:۴۵ 30 September 2014
بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایران، نشست «روایت آرام » را به مناسبت بزرگداشت زنده‌یاد احمد بیگدلی برگزار کرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا‎، مهدی قزلی(مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی) مهمترین خصلت احمد بیگدلی را آرام بودن او نامید و گفت: بیگدلی مردی آرام بود که سکوتش با فعالیت همراه بود و در سطح بالایی از ادبیات قرار گرفته بود که من خواندن تمام آثار ایشان را به شما توصیه می‌کنم.

محمدرضا بایرامی با اشاره به اینکه به دلیل علاقه حضور در این بزرگداشت دو سفر مهم خود را لغو کردم، گفت: باعث تأسف است که این اتفاق فرصتی را از ما و از خود ایشان ستاند. بیگدلی همواره نگران نانوشته‌ها و کارهای ناتمامش بود که این نگرانی روز به روز بیشتر می‌شد.

وی ادامه داد: بیگدلی معلمی اهوازی، آرام، کم حرف و کم ارتباط بود و آرامش و تکیه‌گاه درونی محکمی داشت و مانند همه نبود. با وجود علاقه‌ی زیادی که به ارتباط با ایشان داشتم‎ نتوانستم زیاد با او صمیمی شوم و به نظرم لقب مرد آرام‎ روایت کاملا شخصیت او را بازگو می‌کند.

بلقیس سلیمانی(نویسنده) نیز در این نشست‎؛ یاد آن مرحوم را گرامی داشت و بیان کرد: سال‌ها پیش نقدی تند بر کتاب ایشان نوشتم و او با کمال نرمی با من رفتار کرد. چند سال بعد بیگدلی نقدی بر کتاب من نوشت که کاملا منصفانه و به‌جا و به دور از مقابله به مثل بود.

سلیمانی ادامه داد: بیگدلی در 69 سالگی فوت کرد اما از حیث انتشار آثارش جوانمرگ؛ و دیر شناخته شد که این درسی برای مسئولان است و کاری از دست ما برنمی‌آید. پس بیایید به خاطر ادبیات به یاری هم بشتابیم. احمد بیگدلی زندگی بسیار سختی داشت و خیلی از آثارش دیده نشد. مانند خیلی نویسندگانی که در شهرستان‌ها می‌نویسند؛ ناشناخته هستند. او در حوزه‌های دیگر ازجمله سینما و تئاتر نیز فعالیت داشت.

اردشیر صالحپور نیز درباره‌ی فعالیت‌های احمد بیگدلی در زمینه‌ی تئاتر سخن گفت: احمد بیگدلی مرد پرتلاطمی بود که آرام گرفت و مردم او را بعد از مرگش باور کردند. تنها گناهش شهرستانی بودنش بود و آنطور که می‌بایست شناخته نشد. او همواره غم نان شب را داشت و به دلیل بی‌پولی مجبور به مهاجرت به روستاها بود.

صالحپور ادامه داد: بیگدلی به قلم ایمان داشت و قلم برای او به منزله‌ی نفس بود و بدون نوشتن نمی‌توانست زندگی کند. نوشتن برایش یک وظیقه محسوب می‌شد. نمایش «تا عمق ماسه‌ها»، «دالو» و «مهری» از آثار برجسته‌ی ایشان است که جزو بهترین نمایشنامه‌ها محسوب می‌شود. من افتخار شاگردی ایشان را داشتم و در بیشتر نمایشنامه‌ها کنار ایشان بودم. ما باید قدر و منزلت او را بدانیم و فراموش نکنیم که بیگدلی هنوز زنده، و قلمش همواره قابل حرمت است.

در این نشست مرشدی؛ کتاب مگر چراغی بسوزد نوشته‌ی مرحوم بیگدلی را بازخوانی کرد و فیلم مردان خاکستری به کارگردانی امیرشهاب رضویان با بازی احمد بیگدلی به نمایش گذاشته شد. قباد آذرآیین نیز متنی با موضوع گپ و گفت میان احمد بیگدلی با داستان آخرش را خواند و قطعه‌ای کوتاه از داستانخوانی با صدای آن مرحوم پخش شد.

وکیل خانوادگی مرحوم بیگدلی نیز از وضعیت آثار منتشر شده و نشده‌ی وی سخن گفت. علی فاطمی گفت: بیگدلی قبل از فوت همسرش همیشه می‌ گفت که از خدا 20 سال عمر می‌خواهم تا نشان دهم چه کسی هستم و دیده شوم. اما پس از فوت همسرش به من گفت که دیگر آن 20سال را نمی‌خواهم. او همچنین در شرایط سخت مالی بود.

فاطمی ادامه داد: بیگدلی به من سفارش کرده بود تا کارهای نیمه تمام او را من تمام کنم. رمان نیمه کاره‌ای از ایشان به نام «نیمرخی از آن فلو» برجا مانده است که اگر توانایی آن را داشته باشم آن را به اتمام می‌رسانم. بعضی از آثار ایشان در چند جلد از مجلات چاپ شده و بعدا به صورت کتاب درآورده می‌شود.

سلام پرواز
خیرات نان
بلیط اتوبوس
تبلیغات تابناک
اشتراک گذاری
برچسب منتخب
# ماه رمضان # عید نوروز # جهش تولید با مشارکت مردم # دعای روز هفدهم رمضان