نگاه شما: کنکور رقابتی برابر یا نابرابر؟

هرسال در فصل تابستان یکی از جذاب ترین بحث ها کنکور و حواشی پیرامون آن است. نتایج کنکور و انتخاب رشته و کلاس و آزمون های کنکوری و تبلیغات گسترده موسسات و همه و همه دست در دست هم افکار دانش آموزان و دانشجویان این مرز و بوم را به تسخیر خود در آورده اند. مناقشات و گفتگوهای فراوانی در چرایی برگزاری کنکور و نقاط روشن و تاریک آن صورت گرفته اما نتایج رو به جلو و امیدوارکننده نبوده است. حتی دولت در سال های اخیر تدابیری برای حذف و کمرنگ کردن این آزمون نفس گیر اتخاذ کرده که اگرچه تا حدی مفید واقع شده اما به هیچ وجه نتوانسته درمانگر اصلی باشد.

کنکور مترادف با عملکردش به معنای "سد" می باشد و یک واژه فرانسوی محسوب می شود. واژه ای که به زعم بسیاری از اهالی فن درست و به جا انتخاب شده است. کمتر فردی در میان قشر دانش آموز و دانشجو وجود دارد که کنکور را آزمونی در سطح برابر و گزینش گر مناسب تلقی نماید. حتی برترین رتبه ها نیز از وجود این سد در زندگیشان گله مندند.

بازار داغ کنکور کارشناسی ، چند سالی است که به کارشناسی ارشد نیز رسوخ کرده و در اوضاع فعلی نظام آموزشی کشور دورنمای آزمون دکترا را می توان برای آن متصور بود. کلاس ها و آزمون ها و موسسات متنوع که هر کدام سعی در تبلیغ خود و درآمدزایی دارند و هزینه های هنگفت که هرساله در این وادی مصرف می شود و کسی پاسخگوی آن نیست. کنکور آزمونی سیاه وسفید است. تقدیر هر فرد در چند ساعت رقم خورده و خارج از سطح امکانات و هوش و ذکاوت و هزاران چیز دیگر، اگر تست ها خوب زده شوند حداقل چهار سال آینده وی در دانشگاه های معتبر ایران تضمین خواهد شد و در غیر اینصورت چیزی جز عوض شدن مسیر زندگیش را نمی توان متصور بود.
پیشینه کنکور در ایران به سال ها قبل و دهه 50 بر میگردد. شاید در آن سال ها که رغب به تحصیل و سطح سواد در جامعه پایین بود ، این آزمون مفید واقع گشته و تنها راه گزینش بوده باشد ولی امروزه که موج همه گیر ادامه تحصیل در مقاطع بالا و دست یافتن به زندگی بهتر و وجود موسسات آموزش عالی متنوع و نقطه به نقطه، به نظر نیازمند بررسی راه های بهتر و روش های کارآمدتر و تواناتر می باشد.

همه ساله پس از اعلام نتایج کنکورهای کارشناسی و کارشناسی ارشد عده ای نخبه خوانده می شوند و عده ای گرفتار دور باطل پشت کنکور ماندن و دسته دیگر قید دانشگاه های پر زرق و برق و نام های بزرگ را زده و این روال یک مسیر تکراری است. در کشورهای پیشرفته دنیا ملاک آموزش در دانشگا ها ساختن افرادی متخصص و هدف حرکت رو به جلوی کشور و صنعت و تولیدات داخلی می باشد اما متاسفانه در کشور ما اهداف به باد فراموشی سپرده شده و فردی که در دانشگا های معتبرتر و با مدارک بالاتر تحصیل کند کار بلدتر و متخصص تر شمرده می شود.
اصل لذت بردن و شاد زیستن جای خود را به استرس های کاذب و اتلاف وقت های ایام جوانی داده و تفکر غالب در کشور هدر رفت امروز به بهای ساخت فردا است که ازاساس صحیح نمی باشد. اگر پای صحبت بسیاری از افراد متخصص و تحصیل کرده در مقاطع بالاتر بنشینید از گذر عمر و اتلاف وقت در کلاس های گوناگون کنکوری و آزمون ناراضی اند. شاید یکی از دلایل پر و بال گرفتن اینگونه موسسات در سالهای اخیر ، وجود تفکر تک بعدی زیستن و تقلیدگرانه است. تفکری که ملاک آن برتری بر هم نوع در یک وادی و مسیر می باشد که البته می توان ارزش های جامعه را به مفید بودن در تمامی سطوح تغییر داد و فردی که بتواند گامی مثبت در راستای تعالی کشور بردارد مفید بوده و نباید رشته و مدرک و دانشگاه او زیر ذره بین قرار گیرد. پرداختن به راه حل های این آزمون تستی سرنوشت ساز ورود به حوزه افراد کارشناس در این زمینه می باد و کاری عبث است.
کنکور کارشناسی و ارشد 93 نیز به پایان رسید و نتایج آن اعلام گردید و عده ای شاد و مسرور و گروهی نیز در غم وبهت فرو رفتند اما خوب است که مفاهیم زندگیمان را عوض کرده و کمی واقع بینانه تر و منطقی تر نگاه کنیم و به تفاوت های فردی دانش آموزان و دانشجویان و توانمندی  هایشان احترام بگذاریم و یادمان باشد کنکور پایان خط نیست.

فرستنده: پویان اصغریان