چشم‌ها و گوش‌هایمان غایبند؛
چرا تنها خبرنگاران ایرانی در حوادث مهم جهانی حضور ندارد؟!
در چنین فضایی است که شاهد ارائه هیچ نمایی از رخدادهای منطقه از نظرگاه خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران نیستیم. طبیعتاً مردم ایران و حتی رسانه‌های مرجعمان از همان دریچه به حوادث می‌نگرند که رسانه‌های غربی برایشان گشوده‌اند و جای گله از مرجع نبودن رسانه‌های ایران در فضای بین‌الملی نیست.
جهانیان
در حالی دوران پر حادثه‌ای را می‌‌گذرانند که سهم خبرنگاران، عکاسان و
مستندسازان ایرانی در ثبت این رویدادها بسیار اندک است و تقریباً در هیچ
رویدادی، شاهد حضور نمایندگان رسانه‌ای از ایران نیستیم؛ اما این اتفاق چه
آسیبی در بلندمدت در پی خواهد داشت و چرا باید از عادت کردن به دیدن رویدادهای جهان از نظرگاه دیگر ناظران نگران بود؟به گزارش «تابناک»، تحولات جهانی روی دور تند قرار گرفته و انقلاب‌ها، کودتا‌ها، شورش‌ها، حملات تروریستی در هم آمیخته و جهان به ویژه خاورمیانه را بیش از هر زمان با آتش و دود، رنگی تیره بخشیده و آینده این منطقه پرحادثه را نیز به همین رنگ درآورده و به همین دلیل بخش انبوهی از اخبار رسانه‌های جهان، متمرکز بر این منطقه است که در معادلات جهان نقش کلیدی دارد.
بنا بر آمارهایی منتشره خبرگزاری فرانسه، ۱۰۸ خبرنگار و روزنامه‌نگار در سال ۲۰۱۳ کشته شدند و این نسبت به سال ۲۰۱۲ میلادی حدود ۱۰ درصد کاهش یافته بود و در ۲۰۱۴ نیز تا این لحظه ده‌ها خبرنگار کشته شده‌اند که از میان این قربانیان، شمار خبرنگاران ایران به نصف تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسد که این تعداد نیز مشخصاً در سوریه به شهادت نمی‌رسند.
این اتفاق خوشایند البته نه به دلیل صدمه نرسیدن به ایرانی‌ها در روزهای پرحادثه جهان و خاورمیانه، بلکه به دلیل حضور نیافتن خبرنگاران، عکاسان و مستندسازان ایرانی در وقایع مهم جهانی است. در هیچ یک از حوادث مهم تونس، مصر، لیبی، سوریه، عراق، بحرین، یمن، افغانستان، غزه، نیجریه، فیلیپین، پاکستان، خبرنگار یا عکاس ایرانی نبود که این رویدادها را پوشش دهد و در مواردی خبرنگاران بومی صداوسیما یا خبرنگاران اعزامی رسانه ملی، تنها نمایندگان حاضر ایران بودند که پوشش محدودی داشتند.
در چنین فضایی است که شاهد ارائه هیچ نمایی از رخدادهای منطقه از نظرگاه خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران نیستیم. به همین دلیل در بیشتر جوایز مستند و عکاسی جهان، تقریباً هیچ فیلم و عکس جدی از ایران وجود ندارد و عملاً جای خالی ایرانی‌ها در فضای رسانه‌ای جهان به چشم می‌آید و طبیعتاً مردم ایران و حتی رسانه‌های مرجعمان از همان دریچه‌ای به حوادث می‌نگرند که رسانه‌های غربی برایشان گشوده‌اند و جای گله از مرجع نبودن رسانه‌های ایران در فضای بین‌الملی نیست.
همین مسأله باعث شد، خبرنگاران و فعالان حوزهٔ رسانه در ایران با امضای طوماری اعلام کردند که آمادگی دارند به غزه بروند و ابعاد گسترده مظلومیت مردم بی‌پناه این منطقه و اوج فجایع انسانی ناشی از جنایات اسراییل را اعلام کنند و همزمان برخی درباره غیبت اهالی رسانه‌ای در رویدادهای منطقه، نقدهایی وارد دانستند که طبیعی بود.
آنها با اشاره به جنایات وحشیانه در غزه و به خاک و خون کشیده شدن مردان، زنان و کودکان بی‌دفاع فلسطینی گفته‌اند که ما خبرنگاران و اصحاب رسانهٔ ایران به نمایندگی از ملت مسلمان و آزادهٔ ایران‌زمین آمادگی داریم، در صورت هماهنگی مسئولان ذی‌ربط با اعزام به غزه، ابعاد گستردهٔ مظلومیت مردم بی‌پناه این منطقه و اوج فجایع انسانی ناشی از جنایات صهاینهٔ ملعون را به گوش افکار عمومی جهان برسانیم.
رونوشتی از این طومار در اختیار کسانی مانند سفیر فلسطین در تهران، نمایندهٔ جنبش جهاد اسلامی در تهران، نمایندگی حماس در تهران، وزارت امور خارجهٔ جمهوری اسلامی ایران، معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دفتر نمایندگی سازمان ملل در تهران و ستاد حقوق بشر قوهٔ قضاییه قرار گرفته اما با گذشت مدت زمانی از این نامه‌نگاری، هنوز اتفاقی نیفتاده است و راهکار تازه‌ای برای تسهیل حضور سریع خبرنگاران ایرانی در حوادث بین‌المللی وجود ندارد.
فراموش نکنیم در رویدادهایی همچون مذاکرات ایران و ۵+۱ که شاهد حضور گسترده خبرنگاران ایرانی به نسبت رسانه‌های دیگر کشور‌ها بودیم، میزان بهره‌برداری رسانه‌های جهان از اخبار و بیش از اخبار، عکس‌های ثبت شده توسط نمایندگان رسانه‌های ایران بسیار وسیع بود و طبیعتاً در دیگر رویدادهای بین‌المللی به ویژه رخدادهای منطقه که بر کشورمان نیز بی‌تأثیر نخواهد بود، این حضور پررنگ دستاوردهایی خواهد داشت. با این اوصاف، آیا شاهد اتفاقی خواهیم بود یا باید به غیب رسانه‌ای ایران در جهان عادت کنیم؟
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۴۷
انتشار یافته: ۳
تابناک تو هم عجب دغدغه هایی داری!!! من خودم روزگاری جزو گروه های خبری بودم . چند دلیل وجود داره که این چنین شده .
۱- وضعیت بیمه و دستمزد جنگی در باره خبرنگاران مشخص نیست و سازمان های که خبرنگاران جزو آنها هستند از مسءولیت خود شانه خالی می کنند .
وگرنه خبرنگاران ایرانی توانایی هر کاری را دارند .
هوس سفر خارجه کردین یا شهادت!؟