وزیر صنعت، معدن و تجارت مشکل «پالم» را آمریکایی خواند!

اگر اهل گشت و گذار در شبکه‌های اجتماعی‌ به ویژه انواع موبایل بنیان آن باشید، حتما با انبوه پیام‌ها، هشدارها و حتی مطالب طنز‌آمیز مرتبط با آمیختن روغن پالم در لبنیات روبه‌رو شده‌ و شاید توقع داشته باشید برای یک بار هم که شده، پس از افشاگری، عذرخواهی بشنوید؛ اما زهی خیال باطل!

به گزارش «تابناک»، بر خلاف برنج‌های وارداتی یا ماجرای وایتکس ریختن در شیر ـ که مدت‌ها طول کشید از تکذیب به تأیید برسند ـ آمیختن روغن پالم در شیر و برخی محصولات لبنی برای چرب کردنشان که از آغاز در قالب خبر تأییدی منتشر شد و واکنش‌های چشمگیری را رقم زد، با گذشت مدتی تازه به موج تکذیب رسیده و حتی از آن فرا‌تر، به نوعی دسیسه دشمنان خوانده شده است!

این جملات را روز گذشته، ‌تلویحا محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت، معدن و تجارت در نشست خبری گفت تا نشان دهد، نه تنها هیچ اشتباهی‌ را در این ماجرا ‌متوجه وزارت‌خانه تحت امر خود نمی‌داند، بلکه از سلامت محصولاتی که با مجوز این وزارت‌خانه وارد کشور می‌شود، آگاه است.

وی که به مناسبت هفته دولت در جمع خبرنگاران حضور یافته بود، درباره پرسش‌هایی که پیرامون روغن پالم مطرح شد، گفت: تنها تشخیص داده شد که در ‌محصولات لبنی چربی گیاهی وجود دارد؛ اما اینکه این چربی از نوع «سویا» یا «پالم» است، معلوم نیست و قرار شده بررسی‌های بیشتری در این زمینه انجام شود.

وزیر صنعت، معدن و تجارت با بیان که در پنج سال گذشته ۴۵ تا ۵۰ درصد از کل واردات روغن خوراکی کشور از نوع روغن پالم بوده، افزود: در سه ماهه امسال، این رقم به ۲۹ درصد رسید و قرار است امسال در مجموع، ‌۳۰ درصد از روغن وارداتی کشور از نوع پالم باشد. البته در گذشته، زمانی که مسئول بودم، با امضای بنده، سهم روغن پالم در واردات روغن کشور به ۱۵ درصد نیز رسیده بود.

نعمت‌زاده در ادامه با طرح این ادعا که «آمریکا تلاش کرد ‌بگوید روغن پالم مضر است»، گفت: هم اکنون از ۱۷۰ میلیون تن تولید جهانی روغن، ۶۲ میلیون تن از نوع روغن پالم است. آمریکا تولید‌کننده عمده روغن سویا بوده و روغن پالم تولید مالزی و اندونزی، رقیب این کشور هستند. مؤسسات بین‌المللی نیز پس از تحقیقات اعلام کردند، ‌بخشی از ادعاهای آمریکایی‌ها [درباره مضر بودن روغن پالم] درست و برخی دیگر نادرست است.

بدین ترتیب، نه تنها نوع روغن آمیخته ‌با محصولات لبنی ـ که وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو به صراحت آن را پالم اعلام کرده بودند ـ توسط وزیر صنعت مورد تشکیک قرار گرفت، بلکه به نوعی آمیختن آن با شیر غیر مضر خوانده شد، زیرا آقای وزیر بر این باور است، هر آنچه درباره مضر بودن این روغن شنیده‌ایم، برگرفته از رقابت ناسالم آمریکایی با کشورهای آسیای جنوب شرقی است.

اگر از این ابهام بگذریم که نمی‌دانیم نعمت‌زاده این نکته کلیدی را بر پایه چه گزاره‌های تأیید شده‌ای بیان کرده، زمانی پرسش‌هایمان در این باره جدی‌تر می‌شود که می‌بینیم آقای وزیر هیچ توضیحی در بیان چرایی تلاش خود و همکارانش برای کاهش واردات این محصول ندارد؛ یعنی نگفته که اگر پالم مضر نیست و تبلیغات آمریکایی‌ها آن را مضر جلوه داده، ‌چرا میزان واردات آن را کاهش داده‌اند و تلاش دارند روند نزولی واردات آن را پی بگیرند؟!

به زبان دیگر، معلوم نیست ‌با کاهش واردات، چگونه قرار است بازار عرضه و تقاضای داخلی روغن به تعادل برسد؛ آیا جایگزین بهتری برای روغن پالم یافت شده که قرار است وارد شود؟ آیا تولید داخلی افزایش یافته؟ آیا کاهش واردات روغن پالم به معنای مصرف روز‌افزون روغن‌های مضرتری چون روغن‌های هیدروژنه خواهد بود؟

بدین ترتیب اگر در صدد پاسخ دادن به پرسش‌هایی از این دست برآییم و توجه کنیم که تشکیک وارد کردن به وجود روغن پالم در لبنیات ـ که وزارت بهداشت بر آن مهر تأیید زده و حتی گزارشش درباره آن را به رئیس جمهور رسانده ـ و البته بی‌توجهی به افزایش نرخ محصولات لبنی ـ که غیر مستقیم گواهی بر وجود پالم در برخی محصولات این خانواده است ـ به نوعی سردرگمی خواهیم رسید که تنها بیشتر وزارت صنعت را در مظان اتهام قرار می‌دهد.

اینجاست که جا دارد از مسئولان این وزارت‌خانه بخواهیم برای رفع ابهامات ماجرا، به جای آنکه در نقش کشورهای صادر‌کننده این روغن قرار گرفته و از سلامت این محصول و دسیسه رقبا سخن بگویند،‌ شفاف توضیح دهند ‌وارد‌کنندگان پالم چه کسانی هستند و مصارف روغنی را که وارد می‌کنند، چه ذکر کرده‌اند؟ شاید از پاسخ این پرسش‌ها بتوان دریافت صنایع لبنی تا چه اندازه روغن پالم را به نرخ لبنیات به خورد مردم داده‌اند و تا چه اندازه مقصرند!