نگاه شما: کشاورزان حاشیه رودخانه قشلاق
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
صدیق مینایی در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشت:
تابستان گرم امسال باغداران و صیفی کاران حاشیه رودخانه قشلاق کردستان با مشکل کم آبی شدید ناشی از بستن دریچه های خروجی سد وحدت وخودداری شرکت آب منطقه ای استان از دادن حق آب ذینفعان به بهانه کاهش آب ذخیره شده وافزایش مصرف شهروندان روبرو شدند و در این گرمای طاقت فرسا و زمان رسیدن میوه و صیفی جات که باید آبیاری به وقت و مزیان موردنیاز باشد آب از آنها قطع شده و است.
اگر روند فعلی پایان داده نشود کردستان با آسیب های بزرگ زیست محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و بهداشتی مواجه شده که امکان جبران برخی از این پیامدها مقدور نخواهد بود و پس درنگ جایز نیست.
نگاهی به بستر خشک رودخانه ، تلف شدن آبزیان ، مرگ دوزیستان ، کوچ پرندگان ، خشک شدن گیاهان مفید آبی ، گندیده شدن لجن های انباشته و ... عمق این فاجعه را نمایان کرده و آژیر خطر را برای مسئولان مسئولیت شناس به صدا درآورده به این امیدکه گوش های شنوا آنرا بشنوند.
تأثیرات زیست محیطی این موضوع عبارتند از به هم خوردن نظم اکوسیستمی منطقه مثل مهاجرت ، مرگ و یا نابودی عوامل گیاهی ، جانوری ، ریزجانداران و پرندگان آبزی که هر کدام مسئولیتی مهم در نظم بخشی به اکوسیستم بر عهده دارند و هیچ عامل دیگری توان ایفای این نقش را ندارد و حذفشان زمینه به هم ریختن زیست بوم منطقه را درپی خواهد داشت. شکل گیری لایه های میکروبی و باکتری های مضر در بستر رودخانه و گسترش آن در منابع آبی ، خاکی و زراعی و به راه اندازی موج عظیمی از بیماریهای گیاهی ، جانوری و انسانی در منطقه از دیگر تبعات منفی این امر می باشد.
در حوزه اقتصادی هم زمین های حاصلخیز حاشیه رودخانه قشلاق یکی از مراکز تولید میوه و محصولات جالیزی استان و محل اتراق و درآمد هزاران خانوار کردستانی می باشد که برای تأمین درآمد و جلوگیری از زیان مالی و مقابله با کاهش تولید محصولات کشاورزی باید تمام نیازهای آنها به آب را تأمین نمود که امروز همه ذینفعان این حوزه با مشکل خشک شدن درختان ، کاهش شدید محصول ، ریزش زودرس میوه ها و تلفات جالیزی و سبزی کاری مواجه شده اند که جدای زیان وارده به آنان تعادل عرضه و تقاضای بازار به هم می زند و زمینه افزایش قیمت ها و کاهش کیفیت را فراهم می سازد. در استانی که از سرمایه گذاری دولت در صنایع مادر ، حمایت از سرمایه گذاری بخش خصوصی ، فعالیت شرکتهای سرمایه گذاری نیمه دولتی و شبه دولتی و ... محروم است و تنها تکیه گاه اقتصادیش کشاورزی و دامداری می باشد با چه توجیه و انگیزه ای اقدام به قطع آب مزارع ، باغات و جالیزها می نمایند؟
استانی که جزو پرباران ترین مناطق کشور است و آب شرب و کشاورزی استانهای همجوار را تأمین می نماید چگونه می توان باور کرد که کشاورزان خودش با محدودیت آبی مواجه هستند؟
گویا دوستان به تبعات بهداشتی خطرناک و ماندگار این امر بی توجه هستند و نمی دانند که استفاده از آبهای آلوده و گندیده کنار رودخانه برای آبیاری باغات ، جالیزها و مزارع موجب آلوده شدن محصولات آنان به عوامل بیماری زای خطرناک مثل وبا ، اسهال و ... شده و دامنه آن بر اثر تردد مسافران و فروش بخشی از محصولات در بازار مصرف سایر استانها به کل کشور می رسد. آیا این مسئولین ما نمی دانند که تغذیه حیوانات اهلی و وحشی از این منابع آبی و گیاهی آلوده خطر بروز اپیدمی بیماری های مشترک انسان و دام را افزایش می دهد.
پیامدهای اجتماعی ناشی از این قضیه نیز عبارتند از تحریک ساکنان و ذینفعان حاشیه رودخانه به استفاده از روش های نامناسب تأمین آب مثل حفر چاه غیرمجاز ، برداشت مخفیانه ماسه بستر رودخانه ، جلوگیری از استفاده دیگران از لجن زارهای موجود وبروز اختلافات انسانی و تنش های اجتماعی که گاهی سر از قتل در می آورد که هم اکنون در برخی مناطق خود را نشان داده و زمزمه های ابتدایی آن شروع شده که اگر آب موردنیاز کشاورزان و باغداران این حوزه تأمین نگردد قطعاً با مصایب اجتماعی و فرهنگی خطرناکی مواجه خواهیم شد.
خشکسالی اخیر کردستان یک پدیده تازه وارد نیست که مسئولین ادعای غافلگیر شدن را داشته باشند بلکه سالهاست که این وضع پیش بینی شده و جامعه ما با آن دست و پنجه نرم می کند پس دستگاه ها و ارگانهای مربوطه بایستی سالها قبل بسته ها و سیاستهای مقابله با آنرا تدارک دیده باشند نه اینکه دچار روزمرگی وسردرگمی ناشی از این مقوله شوند. این سیاست که باید تنها به آب شرب شهروندان توجه کرد و از تمام را هها برای رسیدن به مقصود استفاده نمود یک تفکر غلط و غیرعقلایی می باشد زیرا اساس اقتصاد ، محیط زیست ، امنیت اجتماعی و روانی جامعه را به خطر می اندازد. مدیریتی که فقط برای راضی نگه داشتن شهروندانی که احساس می کنند به اندازه کافی آب دارند و نیازی به صرفه جویی ندارند برنامه ریزی کند و توجهی به باغداران ، کشاورزان ، جانداران آبی ، جانوران ، بهداشت انسانی و حیوانی و ... نمایند نگاهی سیاسی و پوپولیستی به مدیریت دارد و بقایش متضمن آسیب های فراوانی برای توسعه همه جانبه و پایدار می باشد.
پس بر مدیریت ارشد استان ، مسئولان شرکت آب منطقه ای ، رؤسای جهاد کشاورزی ، نمایندگان مجلس ، رسانه ها و تشکل های مردمی واجب است تا دست در دست هم برای مقابله با این پدیده های نامناسب و شرایط خطرناک اقدام نمایند.
شرکت آبمنطقه ای کردستان باید جنبش جدیدی به خود دهد و دست از پنهان کاری و قربانی سازی برداشته و بیش از این برای راضی نگه داشتن مقامات مافوق و مصرف کنندگان آب شرب اقدام نکنند و نگاهی جامع به توزیع آب داشته باشند.
تابستان گرم امسال باغداران و صیفی کاران حاشیه رودخانه قشلاق کردستان با مشکل کم آبی شدید ناشی از بستن دریچه های خروجی سد وحدت وخودداری شرکت آب منطقه ای استان از دادن حق آب ذینفعان به بهانه کاهش آب ذخیره شده وافزایش مصرف شهروندان روبرو شدند و در این گرمای طاقت فرسا و زمان رسیدن میوه و صیفی جات که باید آبیاری به وقت و مزیان موردنیاز باشد آب از آنها قطع شده و است.
اگر روند فعلی پایان داده نشود کردستان با آسیب های بزرگ زیست محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و بهداشتی مواجه شده که امکان جبران برخی از این پیامدها مقدور نخواهد بود و پس درنگ جایز نیست.
نگاهی به بستر خشک رودخانه ، تلف شدن آبزیان ، مرگ دوزیستان ، کوچ پرندگان ، خشک شدن گیاهان مفید آبی ، گندیده شدن لجن های انباشته و ... عمق این فاجعه را نمایان کرده و آژیر خطر را برای مسئولان مسئولیت شناس به صدا درآورده به این امیدکه گوش های شنوا آنرا بشنوند.
تأثیرات زیست محیطی این موضوع عبارتند از به هم خوردن نظم اکوسیستمی منطقه مثل مهاجرت ، مرگ و یا نابودی عوامل گیاهی ، جانوری ، ریزجانداران و پرندگان آبزی که هر کدام مسئولیتی مهم در نظم بخشی به اکوسیستم بر عهده دارند و هیچ عامل دیگری توان ایفای این نقش را ندارد و حذفشان زمینه به هم ریختن زیست بوم منطقه را درپی خواهد داشت. شکل گیری لایه های میکروبی و باکتری های مضر در بستر رودخانه و گسترش آن در منابع آبی ، خاکی و زراعی و به راه اندازی موج عظیمی از بیماریهای گیاهی ، جانوری و انسانی در منطقه از دیگر تبعات منفی این امر می باشد.
در حوزه اقتصادی هم زمین های حاصلخیز حاشیه رودخانه قشلاق یکی از مراکز تولید میوه و محصولات جالیزی استان و محل اتراق و درآمد هزاران خانوار کردستانی می باشد که برای تأمین درآمد و جلوگیری از زیان مالی و مقابله با کاهش تولید محصولات کشاورزی باید تمام نیازهای آنها به آب را تأمین نمود که امروز همه ذینفعان این حوزه با مشکل خشک شدن درختان ، کاهش شدید محصول ، ریزش زودرس میوه ها و تلفات جالیزی و سبزی کاری مواجه شده اند که جدای زیان وارده به آنان تعادل عرضه و تقاضای بازار به هم می زند و زمینه افزایش قیمت ها و کاهش کیفیت را فراهم می سازد. در استانی که از سرمایه گذاری دولت در صنایع مادر ، حمایت از سرمایه گذاری بخش خصوصی ، فعالیت شرکتهای سرمایه گذاری نیمه دولتی و شبه دولتی و ... محروم است و تنها تکیه گاه اقتصادیش کشاورزی و دامداری می باشد با چه توجیه و انگیزه ای اقدام به قطع آب مزارع ، باغات و جالیزها می نمایند؟
استانی که جزو پرباران ترین مناطق کشور است و آب شرب و کشاورزی استانهای همجوار را تأمین می نماید چگونه می توان باور کرد که کشاورزان خودش با محدودیت آبی مواجه هستند؟
گویا دوستان به تبعات بهداشتی خطرناک و ماندگار این امر بی توجه هستند و نمی دانند که استفاده از آبهای آلوده و گندیده کنار رودخانه برای آبیاری باغات ، جالیزها و مزارع موجب آلوده شدن محصولات آنان به عوامل بیماری زای خطرناک مثل وبا ، اسهال و ... شده و دامنه آن بر اثر تردد مسافران و فروش بخشی از محصولات در بازار مصرف سایر استانها به کل کشور می رسد. آیا این مسئولین ما نمی دانند که تغذیه حیوانات اهلی و وحشی از این منابع آبی و گیاهی آلوده خطر بروز اپیدمی بیماری های مشترک انسان و دام را افزایش می دهد.
پیامدهای اجتماعی ناشی از این قضیه نیز عبارتند از تحریک ساکنان و ذینفعان حاشیه رودخانه به استفاده از روش های نامناسب تأمین آب مثل حفر چاه غیرمجاز ، برداشت مخفیانه ماسه بستر رودخانه ، جلوگیری از استفاده دیگران از لجن زارهای موجود وبروز اختلافات انسانی و تنش های اجتماعی که گاهی سر از قتل در می آورد که هم اکنون در برخی مناطق خود را نشان داده و زمزمه های ابتدایی آن شروع شده که اگر آب موردنیاز کشاورزان و باغداران این حوزه تأمین نگردد قطعاً با مصایب اجتماعی و فرهنگی خطرناکی مواجه خواهیم شد.
خشکسالی اخیر کردستان یک پدیده تازه وارد نیست که مسئولین ادعای غافلگیر شدن را داشته باشند بلکه سالهاست که این وضع پیش بینی شده و جامعه ما با آن دست و پنجه نرم می کند پس دستگاه ها و ارگانهای مربوطه بایستی سالها قبل بسته ها و سیاستهای مقابله با آنرا تدارک دیده باشند نه اینکه دچار روزمرگی وسردرگمی ناشی از این مقوله شوند. این سیاست که باید تنها به آب شرب شهروندان توجه کرد و از تمام را هها برای رسیدن به مقصود استفاده نمود یک تفکر غلط و غیرعقلایی می باشد زیرا اساس اقتصاد ، محیط زیست ، امنیت اجتماعی و روانی جامعه را به خطر می اندازد. مدیریتی که فقط برای راضی نگه داشتن شهروندانی که احساس می کنند به اندازه کافی آب دارند و نیازی به صرفه جویی ندارند برنامه ریزی کند و توجهی به باغداران ، کشاورزان ، جانداران آبی ، جانوران ، بهداشت انسانی و حیوانی و ... نمایند نگاهی سیاسی و پوپولیستی به مدیریت دارد و بقایش متضمن آسیب های فراوانی برای توسعه همه جانبه و پایدار می باشد.
پس بر مدیریت ارشد استان ، مسئولان شرکت آب منطقه ای ، رؤسای جهاد کشاورزی ، نمایندگان مجلس ، رسانه ها و تشکل های مردمی واجب است تا دست در دست هم برای مقابله با این پدیده های نامناسب و شرایط خطرناک اقدام نمایند.
شرکت آبمنطقه ای کردستان باید جنبش جدیدی به خود دهد و دست از پنهان کاری و قربانی سازی برداشته و بیش از این برای راضی نگه داشتن مقامات مافوق و مصرف کنندگان آب شرب اقدام نکنند و نگاهی جامع به توزیع آب داشته باشند.
