روز گذشته، دو حادثه در حملونقل عمومی کشور روی داد؛ در حادثه نخست که در آغاز روز رخ داد، با سقوط یک فروند هواپیما، بیش از ۴۰ تن از هموطنانمان جان خود را از دست دادند؛ اما در حادثه دوم که با خروج سه واگن از یک قطار مسافربری تهران ـ مشهد در حد فاصل ایستگاههای سرچشمه و شاهرود روی داد، خوشبختانه به کسی آسیب نرسید.
به گزارش «تابناک»، در یک سال گذشته، این سومین بار است که حادثه خروج قطار از ریل در استان سمنان تکرار میشود و نکته جالب اینکه کسی در این باره پاسخگو نیست.
در رخدادهای گذشته در این استان، مدیر عامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی، مدیر کل راهآهن استان را عزل کرد و تا کنون نیز کسی را به جای وی نیاورده است. گویا وقوع رخدادهایی از این دست، علاوه بر اینکه نشان از فرسودگی ناوگان حمل نقل ریلی دارد، به خوبی مدیریت نامناسب در نظارت بر ایمنی این راهها را نیز آشکار میکند.
غلامرضا کاتب، نماینده مردم گرمسار با انتقاد تند از مسئولان راه کشور گفت: متأسفانه در یک سال گذشته، نسبت به سنوات پیش، بیشترین واژگونی و انحراف از خط قطار را داشتیم و بیشتر اینها نیز به دلیل مشکلات خط و اینکه گفته شود این بخش از مسیر مشکل دارد، نیست، بلکه عمده مشکلات، مشکلات مدیریتی و ناهماهنگیهااست.
وی گفت: استان ما مدتهاست مدیر کل ندارد و سیستم سیار سیستم فشلی است. آنچه اکنون مدنظر من است، اینکه تذکر جدی به وزیر راه داده شود. دوم آنکه برای احترام به حقوق مردم ـ با توجه به اینکه در حادثههای قبلی کشته هم داشتیم ـ به جای اینکه مدیر عامل، مدیر کل را عزل میکرد، باید استعفا میداد و از این اداره میرفت. در آن زمان، مدیر عامل نه تنها مدیر کل را عزل کرد، بلکه فرد دیگری را نیز به جای وی نیاورده است.
کاتب همچنین افزود: این پذیرفته نیست در کشور، در یک روز هم سقوط هواپیما داشته باشیم و هم سانحه قطار. هماکنون مدیر عامل شرکت راهآهن که توانایی لازم را ندارد، باید برکنار شود. در کشور ما کمبود نیرو نیست؛ پس باید از افراد توانمند در این زمینه بهرهبرداری شود.
وی در پاسخ به اینکه آیا با برکناری مدیر عامل اوضاع درست خواهد شد، گفت: در دولت گذشته با اینکه این همه اتفاق در کشور روی داد، با این حال یک سانحه ریلی نداشتیم. همیشه نمیتوان گفت خدا یک نفر را کمک میکند، مگر چقدر خدا به یک نفر کمک میکند، مدیریت توانمند نیز تأثیرگذار است.
وی گفت: هماکنون در کشورهای جهان از بهترین و جدیدترین قطارها با سرعت بالا استفاده میکنند، ولی در کشور ما کسی ایدهآل نمیاندیشد. ما نمیتوانیم این خدمات را به مردم بدهیم. دستکم خدمات ناامن به مردم ندهیم. ما قطار پرسرعت و ریل ایمن درست نمیکنیم؛ بنابراین، دستکم زمینه را فراهم کنیم که همین قطارها با سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به مقصد سالم برسد.