این رویکرد تلویزیون باید استمرار یابد؛
آیا فقری که جشن رمضان نشان داد، سیاه‌نمایی بود؟!+ویدئو
ای کاش منتقدان تلویزیون به واسطه برنامه «جشن رمضان»، کوله پشتی ببندند و همچون یک مسافر معمولی پای پیاده، سری به شهرهای کوچک به ویژه استان‌های مرزی بزنند و با برخی رخدادها، بیش از پیش آشنا شوند و دریابند فقر ـ که تا حد ممکن با حفظ کرامت انسانی فقرا در جشن رمضان به تصویر کشیده شد ـ واقعیت تلخی است!
ماه مبارک رمضان در حالی به پایان رسید که تلویزیون در قالب برنامه «جشن رمضان» به بخشی از وضعیت خاکستری جامعه و فقر شدید گروهی از مردم پرداخت؛ اتفاقی که با حملات متعدد گروهی همراه شد که این برنامه را متهم به سیاه‌نمایی کردند.اما آیا سکوت رسانه ملی در قبال آنچه در حاشیه پایتخت و کلان‌شهرها می‌گذرد، مشکلات را برطرف می‌سازد یا باید از چراغی که در ماه گذشته روشن شد، خشنود بود؟
به گزارش «تابناک»، اگر قرار باشد برنامه‌های مهم تلویزیون در ماه مبارک رمضان را برشماریم، حقیقتاً «جشن رمضان»، یکی از آن‌هاست. تغییر روند برنامه و افزودن برخی بخش‌ها نظیر حضور هنرمندان در برنامه و برآورده کردن یکی از آرزوهای کودکان محروم، یکی از رویدادهای تازه در این برنامه بود که هرچند پیش از این تا حدودی شبیه به همین اتفاق در برنامه‌های انگلیسی زبان رخ داده، در ایران با این ساختار تازگی داشت و به مانند یک مشوق برای عموم گیرایی داشت.
در کنار این بخش اما رخداد مهم‌تر در این برنامه ـ که حکم تلنگر جدی داشت ـ پرداختن به چیزهایی بود که در حاشیه شهرهای بزرگ رخ می‌دهد و از بسیاری از آن‌ها هیچ‌گاه خبردار نمی‌شویم؛ مشاغل سختی که کودکان کار شبانه روزی انجام می‌دهند، فقر شدید و دهشتناک بخشی از خانواده‌های بی‌سرپرست و بدسرپرست و برخوردار نبودن بخشی از مردم از حداقل‌ها در گوشه‌هایی از مرکز سیاسی و اقتصادی کشور و نه شهرهای دورافتاده، واقعیتی بود که «جشن رمضان» پیش روی آورد و برخی رخدادهای باورنکردنی را یادآور شد.
بیان این اتفاقات نیز اجتناب ناپذیر بود تا مردم دریابند، چرا باید بخشی از درآمدشان را صرف کمک به همنوعانشان کنند و ساختار جامعه‌ای را که در یک سویش چنین وضعیتی شکل گرفته، با اراده عمومی بازسازی کنند و بدین شکل، به بخشی از مسئولیت انسانی‌اش در حکم یک ایرانیِ مسلمان عمل کند؛ اما گروهی از این صراحت لحظه خوشحال نشدند و در طول ماه مبارک رمضان تا پایان آن، خواستار سکوت «جشن رمضان» در قبال این اتفاقات شدند و بیان این مسائل را نیز سیاه‌نمایی خواندند.
این نقد در حالی وارد شده که وقتی در قاب تلویزیون این مسائل تلخ بیان نمی‌شود، تلویزیون متهم به سفیدنمایی می‌شود و بابت نپرداختن به وضعیت بخشی از جامعه با نقدهایی تند سرزنش می‌شود و حال با بیان این واقعیات در دریچه دوربین گزارشگران با حملاتی از سوی مقابل روبه رو شده که خواستار سکوت تلویزیون در قبال آنچه در سطح شهرهای بزرگ می‌گذرد، شده‌اند تا اینچنین فضایی باعث طرح این پرسش شود که دقیقاً مدیران رسانه ملی باید چگونه عمل کنند؟!
حقیقت آن است که آنچه در برنامه جشن رمضان به عنوان بخشی از مصائب مردم به نمایش درآمد، بخش بسیار کوچکی از آنچه در شهرهای بزرگ رخ می‌دهد، بود و اگر سری به شهرستان‌ها و شهرهای کوچک‌تر زد با چنان صحنه‌هایی می‌توان مواجه شد که دیگر آنچه در این برنامه مطرح شد، به چشم نمی‌آید و بی‌انصافی که برخی منتقدان به تلویزیون داشتند، بیش از پیش مشخص می‌شود و لزوم دیده شدن این نادیده‌ها اهمیت بیشتری می‌یابد.
ای کاش منتقدان تلویزیون به واسطه برنامه «جشن رمضان»، کوله پشتی ببندند و همچون یک مسافر معمولی پای پیاده، سری به شهرهای کوچک به ویژه در استان‌های مرزی بزنند و با برخی رخدادها بیش از پیش آشنا شوند و دریابند فقر ـ که تا حد ممکن با حفظ کرامت انسانی فقرا در جشن رمضان به تصویر کشیده شد ـ واقعیت تلخی است و همه ما و به ویژه همه کارگزاران، مسئولیم تا روزگاری را رقم بزنیم که هیچ انسانی دست کم در این مملکت، گرسنه سر بر بالین نگذارد.
جشن رمضان در ایجاد نگرانی نسبت به فقر برای هر انسانی تأثیرگذار بود و ای کاش در سال نیز یک برنامه مستمر تنها به بیان این حقیقت می‌پرداخت و مردم را برای ایجاد یک نهضت عمومی در جهت رفع فقر بسیج می‌کرد؛ برنامه‌ای که کشش آن وجود دارد. یکی از برنامه‌هایی که منجر به ایجاد چنین موجی شد، «غیرت شیرین» بود؛ تصویری تکان دهنده از آنچه بی‌خبریم و اگر آن را ندیدید، برای درک اهمیت جشن رمضان، نباید تماشایش را از دست بدهید.
غیر قابل انتشار: ۷
در انتظار بررسی: ۱۴۹
انتشار یافته: ۲۵
سیاه نمایی نیست، اما نباید آبروی مردم رو ببرند، باید تصاویر صورت افراد نیازمند شطرنجی میشد پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۰۱:۰۶ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
چه حرفی میزنید برادر ارجمند؟من به عنوان مهندس تو ازمون نفت قبول شدم به عصمت فاطمه زهرا تا 23ام که یارانه ها را میدن 15000 تومان پول تو جیبم دارم.
فقر یعنی من و امثال من که تو جامعه تو مترو و اتوبوس میبینی درس خوندن و نگاهشون میکنی هرگز هم زار نمیزنند.
تو جامعه هم باید چهرسون رو شطرنجی کرد؟
ناشناس
| | ۰۱:۱۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
چقدر تلخ بود وقتی تلویزیون تصویر اين عزيزاي دردمند و آبرومند رو نشان میداد اون قدری که رسانه میلی و شما سایت ها به ... و ... فکر می کند باید به فکر مستمندان خودمان باشد که روزانه مستقیم و غیر مستقیم فقر و ... خانمان بر انداز است. اصلا هم اینطور نیست برنامه خیلی خوب بود بعضیا باید خجالت بکشن که چرا بزرگترین ارزوی بعضیا یک میلیونیوم بزرگترین ارزوی اینا هم نبود کار خوبی بود ولی واقعا مسول رسیدگی به این موارد مردم هستند یا مسولین چرا در زمان آقاي احمدي نژاد خبري از اين برنامه ها نبود؟!!!!!!!!!!! پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۰۱:۴۱ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
چه ربطی داشت؟؟؟؟ ناشناس
| 
| ۰۲:۱۰ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
چون به قول خودش ما حتی یک فقیر هم نداریم!!! چرا نظرات رو منعكس نميكنين؟!!!!!!! ازبین بردن فقر کارسختی نیست عمده مشکل فقرابه مسکن مربوط میشه بعد خوراک مسائل تحصیلی آموزش وغیره اگریک برنامه قانونی منظم بااجرای سازمانهای اداری داشته باشیم مشکل فقرارفع شدنی ازنظرفرهنگ واقتصادماجزءکشورهای فقیرنیستیم . فرق جشن رمضان با ماه عسل اینه که : جشن رمضان میاد مشکلات را نشان میده و حلشون میکنه و برنامه محتوا داره
در صورتی که ماه عسل بدون محتوا است و بعد از رفع مشکلات میاد اونها را نشان میده
خواهشنا شما به مسعولین بگید از سال دیگه برنامه اشک درآورون ماه عسل را جمع کنن
پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۰:۴۸ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
آره والله، نمی دونم نزدیک افطار چرا مردم رو غمگین میکنند با این برنامه ماه عسل مردم خودشون تو همین بدبختین براشون چی رو بازتاب می دی ؟ اینها رو باید بابک زنجانی و رویانیان و مرتضوی و سایر .... ببینن پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۰:۴۹ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
بنده خدا آقای رویانیان ما در ایران فقیر نداریم. فقط قشر متوسط رو به بالا. سیاه نمایی بود ..خیلی تابلو بود پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۲:۱۵ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
کجاش سیاه نمایی بود . مثل اینکه شما اصلا توی این شهر نیستی ببینی چه خبره ؟ شاید هم بد نباشه ساعت 8 شب بیای ببینی چه خبره . اگه نمیتونی ببینی آدرس بده بیایم دنبالت ببریمت با واقیعتهای شهر تهران آشنا بشی واقعیت سیاه است، سیاه ممنوع! اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: «فما جاع فقيرٌ الاّ بما منع غنى و اللّه سبحانه و تعالى سائلهم عن ذلك»(1) هيچ فقيرى گرسنه نمىماند مگر به خاطر آن كه توانمندى حق خدا را نمىپردازد و خداوند در روز قيامت توانمند را به همين دليل بازخواست خواهد كرد. در روايات متعدد مىخوانيم: اگر مردم زكات مال خود را بپردازند، فقيرى باقى نمىماند.(1)امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ محتاج و گرسنه و برهنهاى در جامعه وجود نخواهند داشت، مگر به خاطر گناهان اغنيا.(2)
(1و2) وافى، ج 10، ص 50
پاسخ ها
ناشناس
| | ۰۴:۴۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۰۸
واقعن! حقیقت این است که 1- در ایران ما نمیتوانیم واقعیت های رو بپذیریم.
2-درد مردم و فقر مردم خیلی زیاده
3- گیرم که مشکل دو نفر رو دو تا بازیگر حل کردند. بقیه فقرا چی
4- اینکه چطوری این خانواده ها انتخاب شده اند جای سوال داره .
5- من خودم تا دلت بخواد فقیر در اطرافم هست... اصلا جایی هست شما بگید من معرفی کنم.... یعنی از دامادی که خرج عروسی وتهیه خانه نداره ... تا عروسی که تهیه جهیزیه رو نداره .. زنان سرپرست خانواری که خود و بچه هایشان سو ء تغذیه دارند..
خانواده های که هزینه درمان مریضی شان رو ندارند.. جوانان و مردان متاهلی و سرپرست خانوار که بیکارند و شغل های کاذب دارند اما !!!!!!!!!!!!!
ولی چطوری میشه کمک این فقرا کرد.. کار یک نفر دو نفر هست؟!!!
6- من که از مسئولین کشور کاملا دل بریده ام ...
تابناک ننگ بر تو که هیچ وقت دیدگاه های منو منتشر نمی کنی.الان هم برا این که مثلا نشون بدی انتقاد پذیری این نظر رو منتشر میکنی.برو خجالت بکش.بزرگ ترین سانسورچی خودتی.خدا ازتون نگذره. من برنامه های جشن رمضان جز همین برنامه دختر خانمی که تو زباله جستجو می کرد رو ندیدم، اما همین یه برنامه به نظرم خیلی تصنعی بود، جوابای اون دختر خانم فوق العاده آماده شده و برنامه ریزی شده به نظر می رسید. نحوه حرف زدن، بیان آرزوها هرچند ناراحت کننده ولی بسیار تابلو بود....مشخصا چنین افرادی در تهران یا سایر شهرها زیادن ولی به نظر من با مظلوم نمایی نباید اهداف رو پیش برد، با نشاد دادن حقیقت باید منتظر همدلی ملت بود
والله تو بعضی از روستاهای بلوچستان مردم از شدت فقر شب کوری گرفتند. غذایی که جلوی مهمون می توانند بگذارند پیاز جوشیده در آب هست. این یک واقعیت تلخ و تکان دهنده هست.