صائب از خاک پاک تبریز است - هست سعدی گر از گل شیراز
صائب تبریزی، بزرگترین غزل سرای قرن یازدهم هجری و معروفترین شاعر عهد صفویه و دهم تیر ماه نکوداشت صائب تبریزی است.
میرزا محمدعلی صائب تبریزی (متولد حدود 1000 و متوفی 1080 هجری قمری) بزرگترین غزلسرای قرن یازده در سلسله صفوی است.
پدر و اجدادش از تاجران و بازرگانان تبریز بودند شکی نیست.
خانواده صائب تبریزی جزء هزار خانواری هستند که به دستور شاه عباس اول از تبریز به اصفهان مهاجرت کردند و در اصفهان معروف به "تبارزه"(تبریزهای) اصفهان شدند.
صائب مرد سفر بود و وقتی به سن جوانی رسید به حج رفت و در بازگشت به مشهد رفت. سپس به دیگر بلاد از جمله هندوستان، کابل و هرات رفت وقتی به اصفهان برگشت در زمان شاه عباس دوم به مقام ملکالشعرایی رسید. وی بعد از حدود 80 سال عمر در اصفهان از دنیا رفت و در باغ تکیه در کنار زایندهرود به خاک سپرده شد.
سبک هندی را صائب تبریزی به کمال رساند. او بیش ار هر شاعر دیگری اسلوب معادله یا مدعا مثل را به کار برده است. مثلاً در شعر زیر: "من از روییدن خار سر دیوار دانستم/ که ناکس، کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها.